Αξιοπρεπείς, φιλήσυχοι, με ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς και πλήρως ενσωματωμένοι στην τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου είναι οι περίπου 800 Ινδοί που ζουν κυρίως στο παραλιακό μέτωπο ανατολικά της πόλης.
Σφακάκι, Σταυρωμένος, Παγκαλοχώρι και Κοινότητα Χαμαλευρίου είναι κυρίως τα χωριά όπου διαμένει ο μεγαλύτερος πληθυσμός των Ινδών μεταναστών, με αρκετούς να ζουν έχοντας μαζί τους τις οικογένειές τους, μιας κι ένα από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά των Ινδών είναι η αγάπη και η προστατευτικότητά τους προς όλα τα μέλη τόσο της προσωπικής τους οικογένειας, όσο και της πατρικής.
Τα ονόματά τους τα έχουν αλλάξει και κυριαρχούν σε αρκετές περιπτώσεις τα ελληνικά ονόματα, με τα οποία υπάρχουν, εργάζονται και κυκλοφορούν στις γειτονιές όπου μένουν, έχοντας, όπως ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ραντζαϊλάνι, ο οποίος εργάζεται σε καλλιέργειες της ευρύτερης περιοχής του ανατολικού Ρεθύμνου, «...μεγάλη αγάπη αλλά και ευγνωμοσύνη για τους Κρητικούς για τον λόγο ότι μας αποδέχτηκαν και μας αγκάλιασαν από τα πρώτα χρόνια».
Τότε δηλαδή που ξεκίνησαν δειλά-δειλά να έρχονται στο Ρέθυμνο, γύρω στο 1995, ζητώντας καλύτερο επίπεδο ζωής και τη σιγουριά του εισοδήματος, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν και να ενισχύσουν τις οικογένειές τους, που βρίσκονται στην Ινδία.
Αυτό που αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς από μια συζήτηση μαζί τους είναι ότι τρέφουν υπερβολική αγάπη για τα παιδιά τους, αλλά και για τους γονείς τους, που όταν εκείνοι φτάσουν - σύμφωνα με τον νεαρό Σάλντα, εργάτη σε ελαιώνες - σε μια προχωρημένη ηλικία, τους προστατεύουν ως να είναι παιδιά.
Σήμερα πια, πλήρως ενσωματωμένοι στην τοπική κοινωνία της ρεθυμνιώτικης ενδοχώρας, οι Ινδοί έχουν προσανατολιστεί στο να εκπαιδεύσουν, να μορφώσουν τα παιδιά τους, τα οποία πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία, καθώς επίσης να τους μάθουν, κυρίως, την αγγλική γλώσσα, στέλνοντάς τα σε φροντιστήρια.
Όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Σαχζααμπάτ, ο οποίος εργάζεται σε εταιρεία επεξεργασίας κρεάτων και μονάδα εκτροφής ζώων, «είναι πολύ σημαντικό το να εξασφαλίσουμε, όσο αυτό είναι δυνατό, ένα καλύτερο μέλλον στους απογόνους μας, τα παιδιά μας, όπως και το να έχουμε τη δυνατότητα να στέλνουμε χρήματα στην πατρίδα, ώστε να ενισχύσουμε οικονομικά τα αδέρφια μας».
Η ενίσχυση, όπως ανέφεραν, αφορά σε μεγάλο βαθμό τις αδερφές τους, τους γονείς τους, αλλά και συγγενείς, οι οποίοι έχουν πραγματικές ανάγκες.
Η θέση του δημάρχου
Για μια πλήρως ενσωματωμένη στην τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου κοινότητα των Ινδών έκανε λόγο στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δήμαρχος Ρεθύμνου Γιώργης Μαρινάκης, τονίζοντας παράλληλα ότι ο Δήμος έχει ανοιχτές τις πόρτες του προς διευκόλυνση κάθε προβλήματος των Ινδών του Ρεθύμνου. Όπως χαρακτηριστικά είπε, το πλέον ευχάριστο γεγονός είναι πως από πλευράς παραβατικότητας τα στοιχεία είναι σχεδόν μηδενικά, καθώς επίσης ότι τα παιδιά των ινδικών οικογενειών έχουν ενσωματωθεί πλήρως στις μικρές τοπικές κοινωνίες όπου ζουν και διαβιούν.
Ο κ. Μαρινάκης μάς έκανε γνωστό πως οι Ινδοί που βρίσκονται στο Ρέθυμνο ασχολούνται με πάρα πολύ δύσκολες δουλειές, ενώ τόνισε ότι λυπάται που πιστεύει πως πολλές από αυτές τις εργασίες οι ντόπιοι δε θα ήθελαν να τις κάνουν.
«Αρκετές είναι οι φορές που στελέχη του Δήμου, αντιδήμαρχοι αλλά και προσωπικά, έχουμε επισκεφτεί την κοινότητα των Ινδών, συμμετέχοντας είτε σε εορταστικές εκδηλώσεις, είτε σε κοινωνικές εκδηλώσεις, θέλοντας να ισχυροποιήσουμε το στίγμα μας για την αποδοχή των στενών σχέσεων μεταξύ Ινδών και Ρεθυμνιωτών. Αξίζει να ξέρουμε όλοι μας ότι αυτοί οι άνθρωποι μεταφέρουν στην πρεσβεία τους στην Αθήνα μια πάρα πολύ καλή εικόνα για τη συνύπαρξή τους με την τοπική ρεθυμνιώτικη κοινωνία, καθώς επίσης ότι γίνονται και πρεσβευτές για το τουριστικό προϊόν του Ρεθύμνου μέσω των επικοινωνιών τους με συγγενείς τους και φίλους στην Ινδία».
Οι Ινδοί μετανάστες του Ρεθύμνου, όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Σορτζίτε, εργαζόμενος σε κατάστημα μίνι-μάρκετ, 40 ετών, «...ακούν ινδική μουσική, είναι λάτρεις των ταινιών του Μπόλιγουντ, διατηρούν την προσήλωσή τους στις πεποιθήσεις και τις παραδόσεις της πατρίδας τους, συμμετέχουν στους ινδικούς χορούς και περνούν τις ελεύθερες ώρες τους παίζοντας ινδικά παιχνίδια μεταξύ τους».
Ένα από τα ενδιαφέροντα θεάματα σε παραλίες ανατολικά του Ρεθύμνου είναι όταν, με πολύ ενθουσιασμό και ανεμελιά, ομάδες Ινδών της περιοχής παίζουν το ινδικό κρίκετ, άθλημα το οποίο έφεραν στο Ρέθυμνο, χωρίς όμως να έχουν καταφέρει να το μεταδώσουν στον τοπικό πληθυσμό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ενήλικες Ινδοί, άνδρες και γυναίκες, συμμετέχουν σε προγράμματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας με σημαντικές επιδόσεις, σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν με τον τρόπο αυτό, εκτός από την επικοινωνία τους με τους ντόπιους κατοίκους, και τα παιδιά τους στο να μπορέσουν να έχουν καλύτερες επιδόσεις στα μαθήματά τους και στη σχολική κοινότητα.
Στην Κρήτη τιμάται και ο Ινδός Άγιος Ιωάσαφ, η εκκλησία του οποίου βρίσκεται στο χωριό Άγιος Θωμάς του Ηρακλείου, σε έναν λαξευμένο βράχο, ο οποίος, σύμφωνα με αναφορές, προϋπήρξε κατά τη Ρωμαϊκή Περίοδο και η χρήση του ήταν ως τάφος. Ο Ιωάσαφ ήταν Ινδός, ο οποίος μέσα από μια εκπληκτική ιστορία και πορεία βαπτίστηκε ορθόδοξος και αγιάσθηκε σύμφωνα με τα πεπραγμένα της ορθόδοξης ζωής του. Η μνήμη του εορτάζεται στις 26 Αυγούστου και, σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, υπήρξε ευγενής, άρχοντας της Ινδίας, ο οποίος, μετά την επαφή του με τον Χριστιανισμό, άφησε πίσω του τα πλούτη και ασκήτεψε. Σύμφωνα με τον βίο του, υπήρχε η διόραση πως επί βασιλείας Αβενίρ στην Ινδία, ο γιος του θα ασπαζόταν τον Χριστιανισμό. Ο βασιλιάς απομόνωσε το παιδί μόλις γεννήθηκε, απαγορεύοντας στους δασκάλους του κάθε αναφορά για τον Χριστό. Όμως στην εφηβεία του ο Ιωάσαφ, αναρωτηθείς για τον εγκλεισμό του, έπεισε τον βασιλιά πατέρα του για ορισμένες εξόδους. Σε μία από αυτές κάποιοι που ελεήθηκαν από τον Ιωάσαφ του αποκάλυψαν τον λόγο του εγκλεισμού του, οπότε και ήρθε σε επαφή και μελέτη για τον Χριστιανισμό, με διδάσκαλο τον Όσιο Βαρλαάμ. Η συνέχεια της ζωής του αφορούσε τη βάπτισή του, την επιλογή του μοναχισμού και την ασκητεία.
Αρμονική συνύπαρξη - «Φιλήσυχοι, νόμιμοι, αλληλέγγυοι»
Οι Ρεθυμνιώτες που μίλησαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ καταμαρτυρούν ότι δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα με τους Ινδούς που βρίσκονται στις τοπικές κοινωνίες, απεναντίας, όπως ανέφερε η Ευαγγελία Σκορδίλη, που διατηρεί κατάστημα καφέ και τροφίμων, «η συνύπαρξη μαζί τους είναι αρμονική, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι συμμετέχουν στις παιδικές εκδηλώσεις κατά τη σχολική περίοδο, τις οποίες πραγματοποιούν τα παιδιά των Ινδών. Οι περισσότεροι Ινδοί του Ρεθύμνου εργάζονται σε μεγάλη παραγωγική μονάδα της περιοχής, καθώς επίσης αρκετοί απασχολούνται σε καλλιέργειες, στους ελαιώνες και στην κτηνοτροφία. Ως μέλη της κοινότητάς τους είναι πολύ δεμένοι μεταξύ τους, υπογραμμίζοντας με την κοινωνική τους συμπεριφορά το πόσο φιλήσυχοι, νόμιμοι και αλληλέγγυοι είναι, τόσο μεταξύ τους όσο και με εμάς τους Κρητικούς, αλλά και άλλους Έλληνες».
Σε επίπεδο παραβατικότητας και εγκληματικότητας δεν υπάρχει σημαντική καταγραφή, έχοντας, όπως μαρτυρούν και οι ίδιοι, πάρει την απόφαση να μείνουν για πάντα στην Κρήτη και στο Ρέθυμνο.
«Τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης, αρκετοί από εμάς έφυγαν από το νησί και βρέθηκαν σε Γαλλία, Αυστρία και Γερμανία», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Βαλμπίρ, 45 ετών, ο οποίος δεν εργάζεται αυτό το διάστημα, επισημαίνοντας πως «...αργότερα όμως επέστρεψαν στο Ρέθυμνο, διότι οι εκεί συνθήκες και το κόστος ζωής, οι φόροι και οι υποχρεώσεις τους δεν τους επέτρεπαν να έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν τις οικογένειές τους στην πατρίδα, την Ινδία».
Από το 2002, όπως είπε ο Κιρμπάλ, που διατηρεί κατάστημα με ινδικά προϊόντα στο Σφακάκι Ρεθύμνου, «...οι περισσότεροι ξεκίνησαν να φέρνουν στην Κρήτη τις οικογένειές τους, σύζυγο και παιδιά, και αυτό έδωσε τη δυνατότητα να ενταχθούν ακόμη πιο δυναμικά στην τοπική κοινωνία. Έχουμε μάλιστα και δικά μας μικρά καταστήματα, από τα οποία και ψωνίζουν οι συμπατριώτες μας σχεδόν αποκλειστικά τα είδη διατροφής τους και ένδυσης».
Στο χωριό Παγκαλοχώρι, σε οικόπεδο που αγόρασαν, έχουν χτίσει την εκκλησία τους και ως Σιχ (θρησκεία) κατηχούνται, εκκλησιάζονται και μετέχουν των μυστηρίων της πίστης τους. Κάθε Σάββατο και Κυριακή συναθροίζονται και εκκλησιάζονται, κάνουν παρέες και περνάνε ομαδικά και οικογενειακά τις ελεύθερες ώρες τους.
Μία φορά τον χρόνο, το πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου, γιορτάζουν την αρχή της θρησκείας τους, η οποία δημιουργήθηκε αρχές του 16ου αιώνα, από τον Γκουρού Νανάκ, καθώς και το Μπαϊσάχ, που για τους Ινδούς είναι η επίσημη γιορτή ίδρυσης της κοινότητας Sikh, της Khalsa, το 1699. Εκείνες τις ημέρες, που για πολλούς θεωρείται η δική τους Πρωτοχρονιά, στο Παγκαλοχώρι καταφτάνουν και οι περισσότεροι Ινδοί απ’ όλο το νησί, Χανιά, Ηράκλειο, Ρέθυμνο και Ιεράπετρα, όπου ντυμένοι παραδοσιακά, άνδρες γυναίκες και παιδιά, χορεύουν, τραγουδούν τους ύμνους τους και προσεύχονται ρυθμικά και ζωηρά.
Είναι γεγονός ότι, παρά το ότι ζουν στο Ρέθυμνο, δεν έχουν ενσωματώσει τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία της Κρήτης στην καθημερινότητά τους, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, που είναι μέλη θεατρικών ομάδων και πολιτιστικών συλλόγων.
