Ένα σχολείο, ανοιχτή αγκαλιά για μετρημένα παιδιά, κυρίως μεταναστών και προσφύγων, και στο οποίο οι περισσότεροι Έλληνες γονείς γυρίζουν την πλάτη, είναι το 7ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων που λειτουργεί στο κέντρο της πόλης, δίπλα στο Βενιζέλειο Ωδείο.
Με μόλις 93 μαθητές - εξαιρετικά λίγους για σχολείο πόλης - λειτουργεί σαν διαπολιτισμικό, αν και επισήμως δεν είναι, παρέχει στους μαθητές του σίτιση αλλά και τα απαραίτητα σχολικά είδη όταν απαιτείται, δεν έχει κυλικείο και οι δάσκαλοι δε δίνουν μακροσκελείς λίστες, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών ζει στα όρια της φτώχιας.
«Λίστες και να δώσουμε, δε θα πάρουν τα παιδιά τα είδη που θα αναγράψουμε, διότι είναι φτωχά και από χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
Οι μισοί και πλέον μαθητές μας είναι από άλλες χώρες, αλλά και τα Ελληνόπουλα προέρχονται από φτωχές οικογένειες», εξήγησε ο διευθυντής του σχολείου κ. Γιάννης Τσισμενάκης, ο οποίος πρόσθεσε πως τα παιδιά δε στερούνται τα είδη που τους είναι αντικειμενικά απαραίτητα. Ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών, σε συνεργασία με βιβλιοπωλεία της πόλης και την κίνηση “Χαρίζω-Δωρίζω”, φρόντισε να εξασφαλίσει τετράδια, γόμες, μολύβια και ό,τι άλλο χρειάζονται τα παιδιά του δημοτικού.
Οι δάσκαλοι, εξάλλου, γνωρίζουν σε ποιες οικογένειες απευθύνονται γι’ αυτό και ασκούν το λειτούργημά τους χωρίς περιττά σχολικά είδη. Προέχει η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε έναν χώρο πολυπολιτισμικό και κυρίως η εξασφάλιση του απαραίτητου δεκατιανού, μιας και στο σχολείο δε λειτουργεί κυλικείο. Στο παρελθόν, προσπάθειες για έναρξη λειτουργίας κυλικείου δεν “περπάτησαν”, μιας και οι μαθητές δεν είχαν χρήματα για να αγοράσουν το κολατσιό τους. Κανένα παιδί, ωστόσο, δε φεύγει νηστικό από το σχολείο, που θυμίζοντας άλλες δεκαετίες παρέχει, αν μη τι άλλο, ένα υγιεινό δεκατιανό.
Μαύρο ψωμί με λάδι και τυρί, ψωμί με γαλοπούλα και ψωμί με ντομάτα, λάδι και ρίγανη προσφέρονται σε όλους τους μαθητές του σχολείου. Σύμφωνα με τον διευθυντή του σχολείου κ. Τσισμενάκη, «το δεκατιανό των παιδιών εξασφαλίζεται από χορηγίες. Ο πρώην υπουργός κ. Γιώργος Σταθάκης δίνει σε εβδομαδιαία βάση 50 ευρώ και το Λύκειο Ελληνίδων μάς χορηγεί καθημερινά το ψωμί».
Σε πνεύμα προσφοράς λειτουργεί και το ολοήμερο τμήμα του σχολείου. Τα παιδιά που δεν κρατούν φαγητό από το σπίτι τους τρώνε από το περίσσευμα του δεκατιανού. Η διεύθυνση του σχολείου, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, προσπαθεί να ενισχύσει πολλές οικογένειες μαθητών, χορηγώντας τους είδη πρώτης ανάγκης από το Κοινωνικό Παντοπωλείο και από το “Κύτταρο” Χαλέπας.
Στην αυλή αυτού του σχολείου θα ακούσει κανείς πολλές διαφορετικές γλώσσες, από Αραβικά μέχρι Αλβανικά, γι’ αυτό και το έργο των εκπαιδευτικών κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Αυτό ωστόσο - η πολυπολιτισμικότητα - αποτελεί και τον λόγο για τον οποίο οι περισσότεροι Έλληνες γονείς, ακόμη κι αν τα παιδιά τους υπάγονται στο 7ο Δημοτικό Σχολείο, προχωρούν σε αιτήσεις μεταγραφής σε άλλα σχολεία της πόλης.
«Θέλουμε να εκπέμψουμε κι ένα μήνυμα προς τους Έλληνες γονείς οι οποίοι μας έχουν γυρίσει την πλάτη και δε θέλουν να προσέλθουν τα παιδιά τους στο σχολείο μας γι’ αυτή τη διαφορετικότητα», σημείωσε ο κ. Τσισμενάκης.
Παρ’ όλα αυτά, σε αντίθεση με σχολεία στα οποία γίνονται κάθε χρόνο δεκάδες μεταγραφές και στα οποία υπάρχουν πολυμελή τμήματα, στο 7ο Δημοτικό Σχολείο υπάρχουν τμήματα στα οποία ο αριθμός των παιδιών μόλις που ξεπερνά τα δέκα. Μιλούν συχνά διαφορετικές γλώσσες, αλλά μαθαίνουν την αλληλεγγύη και την προσφορά.
