Οι ευρωεκλογές έλαβαν τέλος. Στην Ευρώπη κυριάρχησαν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και οι Σοσιαλδημοκράτες, ενώ υψηλά ποσοστά κατέγραψαν οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι.
Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα νίκησε κατά κράτος το κεντροδεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με τη διαφορά να κυμαίνεται στις δέκα μονάδες.
Η “Νέα Κρήτη” επικοινώνησε με τέσσερις πολιτικούς επιστήμονες, οι οποίοι προέβησαν σε μια αποτίμηση των ευρωεκλογών. Πρόκειται για τους Μύρωνα Κουτάντο, Hλία Παππά, Νίκο Κοκολάκη και Κώστα Λαπίδη, οι οποίοι υπογράμμισαν όσα θα διαβάσετε παρακάτω...
ΜΥΡΩΝ ΚΟΥΤΑΝΤΟΣ
«Ο Τσίπρας “πλήρωσε” το Μάτι και τις Πρέσπες»
«Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου αδιαμφισβήτητα καταδεικνύουν μια σημαντική νίκη για τη Νέα Δημοκρατία και, παράλληλα, ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Δίχως αμφιβολία, ο Αλέξης Τσίπρας “πλήρωσε” τους χειρισμούς του σε συγκεκριμένα ακανθώδη ζητήματα, όπως για παράδειγμα είναι η συμφωνία των Πρεσπών, το ζήτημα της οικονομίας της χώρας, αλλά και η τραγωδία στο Μάτι.
Σε μια περίοδο γενικότερης επικράτησης μιας τάσης “ευρωσκεπτικισμού” ανά τη Γηραιά Ήπειρο, σίγουρα είναι παραπάνω από θετική η διατήρηση μιας ασφαλούς πλειοψηφίας των κομμάτων που στηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας, ελπίζοντας βέβαια και στη μελλοντική συναίνεση και συνεργασία, προς το εθνικό όφελος.
Πασιφανές θετικό στοιχείο είναι η μείωση της δυναμικής της Χρυσής Αυγής, συγκριτικά με τις προηγούμενες εκλογές, ελπίζοντας βεβαίως σε μελλοντική περαιτέρω αποδυνάμωσή της. Προσωπική γνώμη αποτελεί πως οι πρόωρες εκλογές σχεδόν πάντα έχουν περισσότερο αρνητικό αντίκτυπο στο ευρύτερο εθνικό συμφέρον, παρά θετικό. Κατά γενική ομολογία, η μνήμη του Έλληνα μπορεί να χαρακτηριστεί ως βραχυπρόθεσμη, πράγμα που φανερώνουν και τα αποτελέσματα των τελευταίων ευρωεκλογών.
Η συμπεριφορά των Ελλήνων ψηφοφόρων ήταν ανάλογη με εκείνη των εκλογών που ανέδειξαν τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό... πράγμα που οδηγεί πολλούς να χαρακτηρίζουν ως λανθασμένο τρόπο αντίδρασης αυτή την εναλλασσόμενη επιλογή μεταξύ των δύο. Από ’κει κι έπειτα, μένει να δούμε πώς θα εκμεταλλευτεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτή τη σημαντική νίκη στις ερχόμενες εκλογές κι εάν θα καταφέρει να επενδύσει πάνω σε αυτή για να κερδίσει και στις εθνικές, πράγμα που δεν μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά, καθώς ήδη πολλές από τις προεκλογικές του δηλώσεις πάνω σε ευαίσθητα ζητήματα (εργασιακά, οικονομία κ.λπ.) προκαλούν μεγάλο προβληματισμό».
HΛΙΑΣ ΠΑΠΠΑΣ
«Εδραίωσαν τη θέση τους οι εθνολαϊκιστές»
«Οι ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου αποτέλεσαν μια από τις σημαντικότερες πολιτικές διαδικασίες στην ιστορία της Ένωσης. Παρά τις εκτιμήσεις για εκτίναξη των ποσοστών των ευρωσκεπτικιστικών και των εθνικιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, εκείνα σημείωσαν μεν άνοδο, αλλά μικρότερη των προβλέψεων.
Τα δύο μεγάλα ευρωπαϊκά κόμματα (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και Κόμμα Ευρωπαίων Σοσιαλιστών) είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται ακολουθώντας μια καθοδική ποσοστιαία πορεία, αντίστοιχη με εκείνη των εθνικών αντιπροσωπευτικών κομμάτων, χωρίς γραμμικότητα αλλά με διακυμάνσεις. Όμως, παραμένουν οι δύο ισχυρότεροι παίκτες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παρότι τα ποσοστά τους μειώθηκαν σχεδόν σε όλες τις χώρες, με πιο έντονα παραδείγματα τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία και τη Γαλλία.
Στις περιπτώσεις που το κέντρο υποχώρησε, το κενό αυτό δεν καλύφθηκε από τη λαϊκή Δεξιά, αλλά από τους εθνολαϊκιστές που εδραίωσαν τη θέση τους (Λεπέν στη Γαλλία, Όρμπαν στην Ουγγαρία, Βελόπουλος στην Ελλάδα). Σε γενικές γραμμές ο λαϊκισμός δεν υπέστη σημαντικές ήττες πουθενά, αλλά δεν κέρδισε και τα αναμενόμενα από τους λαϊκιστές. Κερδισμένοι, όμως, είναι και οι Φιλελεύθεροι (ALDE) και οι Πράσινοι, οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο απέσπασαν τη μεσαία τάξη, η οποία επιζητούσε υλοποιήσιμες δεσμεύσεις τόσο για την κλιματική αλλαγή, όσο και για μια πιο ανοιχτή μεταναστευτική πολιτική, αλλά και για την ανησυχία για την άνοδο του λαϊκισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση (βλέπε Brexit).
Τα αποτελέσματα, λοιπόν, μοιάζουν με έναν μεταμοντέρνο πίνακα, όπου σε μια πόλη αυτοκίνητα, λεωφορεία και άνθρωποι κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις και προορισμούς. Τα αποτελέσματα λαμβάνονται ως μια σειρά αλληλουχιών δράσεων και αντιδράσεων: Οι κεντρώες ελίτ ακολουθούν προοδευτικές πολιτικές με όχι και τόσο μεγάλη επιτυχία, οι λαϊκιστές αγωνίζονται για την αποτυχία αυτών των πολιτικών και οι κυβερνώσες ελίτ αντιλαμβάνονται αυτές τις επιθέσεις κατά της δημοκρατίας και των πολιτικών και καταβάλλονται από ηθικό πανικό».
ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΟΛΑΚΗΣ
«Διαψεύστηκαν οι Κασσάνδρες»
«Παρατηρώντας τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών της 26ης Μαΐου, στις οποίες είχαμε ποσοστό συμμετοχής 58%, δηλαδή αύξηση 10% σε σχέση με τις αμέσως προηγούμενες εκλογές του 2014, συμπεραίνουμε ότι είναι σχετικά ανακουφιστικά, για τον λόγο ότι συσπειρώθηκαν οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις και σε ένα Ευρωκοινοβούλιο των 751 εδρών τα ευρωσκεπτικιστικά-ακροδεξιά και ενίοτε αντιευρωπαϊκά κόμματα κατόρθωσαν αθροιστικά να καταλάβουν 112 έδρες, διαψεύδοντας πλήρως τις ευρωπαϊκές Κασσάνδρες, που έκαναν λόγο για πολύ μεγαλύτερα ποσοστά σε επίπεδο εδρών. Εντούτοις προβληματισμό αποτελούν η πρωτιές σε Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία, Ουγγαρία και Γαλλία. Όσον αφορά στα δύο μεγάλα ευρωπαϊκά κόμματα, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών, κατέλαβαν 179 και 153 έδρες αντίστοιχα, πλην όμως είχαμε μια πολύ σημαντική πτώση πανευρωπαϊκά, καθώς απώλεσαν αθροιστικά 86 έδρες, παραμένοντας όμως στις δύο πρώτες θέσεις εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στον αντίποδα, είχαμε την άνοδο των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών, κυρίως λόγω της ένταξης του κόμματος του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν, όπως και των Πράσινων, που κατόρθωσαν να αποσπάσουν 105 και 74 έδρες αντίστοιχα. Όσον αφορά στην εκλογική επιτυχία των Πρασίνων, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η ολοένα - όχι μόνο ευρωπαϊκή - αλλά και παγκόσμια αισθητοποίηση για την κλιματική αλλαγή, που αναδεικνύει θέματα ασφάλειας. Ενδεικτικές περιπτώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος είναι η Συμφωνία των Παρισίων για την κλιματική αλλαγή, όπως και ο προεξάρχων ρόλος που καταλαμβάνει στους 17 στόχους του ΟΗΕ περί της Βιώσιμης Ανάπτυξης».
ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΙΔΗΣ
«Αναγκαία η αναζήτηση συμμαχιών»
«Η επόμενη μέρα των ευρωεκλογών μάς βρίσκει με ένα αποτέλεσμα που εμπεριέχει τα πάντα. Αναμενόμενη ήταν η αποδυνάμωση της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς ομάδας, η οποία έχασε 34 έδρες και αντίστοιχα οι Σοσιαλδημοκράτες έχασαν 38 έδρες, γεγονός που δημιουργεί την ανάγκη για αναζήτηση συμμαχιών.
Οι Πράσινοι είναι από τους κερδισμένους των εκλογών, πράγμα αναμενόμενο, αλλά όχι στον βαθμό αυτό, καθώς σχεδόν διπλασίασαν τα ποσοστά τους. Η ακροδεξιά παρέμεινε δυνατή, το στοίχημα όμως φαίνεται ότι το κέρδισε η Ευρώπη, περιορίζοντας τη δυναμική της σε συγκεκριμένες χώρες. Εξαιρετικά σημαντική είναι η ενίσχυση των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων εκτός κέντρου, όπως το ALDE με τη στήριξη των Βρετανών Φιλελεύθερων Δημοκρατών, και το LREM στη Γαλλία.
Η ανάγκη για συμμαχία των παραδοσιακών κομμάτων με τους Φιλελεύθερους και η προοπτική δημιουργίας ενός δυνατού μεσαίου χώρου θα λέγαμε ότι αποτελούν την ευκαιρία για τη δημιουργία του αντίπαλου δέους απέναντι στη νέα Ευρώπη του Σαλβίνι. Η μεγάλη έκπληξη ήταν η συμμετοχή, η οποία ανήλθε σε ποσοστό 51%, γεγονός που, σε συνδυασμό με την ενίσχυση των Πράσινων και των Φιλελεύθερων, μας επιτρέπει να πούμε ότι η Ευρώπη βγήκε πιο δυνατή από αυτές τις εκλογές».
