Μεγάλα λόγια για... “νέους ορίζοντες” στο αιγοπρόβειο γάλα ειπώθηκαν από τον διεθνούς φήμης καθηγητή και ζωοτέχνη στο Πανεπιστήμιο της Σαρδηνίας Giuseppe Pulina, που ήταν ο κεντρικός ομιλητής στο MilkConference που διοργάνωσε η Agrenda το πρωί του Σαββάτου στα πλαίσια της Zootechnia.
Την ίδια ώρα όμως, τα στοιχεία που αποκαλύπτει ο Σύνδεσμος Ελληνικής Κτηνοτροφίας, ο πρόεδρος του οποίου Παναγιώτης Πεβερέτος μίλησε αναλυτικά χθες στη “Νέα Κρήτη”, δεν αμφισβητούν από τη μια τις δυνατότητες και το ενδιαφέρον της παγκόσμιας αγοράς γάλακτος, αλλά παράλληλα αποκαλύπτουν και μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση, που “διώχνει” τους αιγοπροβατοτρόφους από το επάγγελμα αυτό στη χώρα μας, λόγω ξέφρενων ελληνοποιήσεων στο γάλα!
Αναλυτικότερα, ανεβαίνει διεθνώς η ζήτηση για αιγοπρόβειο γάλα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Giuseppe Pulina, η Ελλάδα θα πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτή την άνοδο της ζήτησης τόσο στο γάλα όσο και στο τυρί.
«Χωρίς βοσκούς, χάνουμε τη μεσογειακή μας ψυχή», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πολυπράγμων καθηγητής, ο οποίος πρότεινε καταρχήν να προστατευτεί η σημαία, όπως τη χαρακτήρισε, των ελληνικών τυριών, η φέτα, και ταυτόχρονα όμως να υπάρξει στρατηγική διαφοροποίησης.
«Για αρχή, αντί για 90% της παραγωγής αιγοπρόβειου γάλακτος που κατευθύνεται για την παραγωγή φέτας, να πάει στο 80% και το υπόλοιπο να μεταποιηθεί σε άλλα είδη», ανέφερε και εξήγησε ότι «πρέπει να μάθουμε πρώτα τι θέλουν οι καταναλωτές και αν χρειαστεί να παράξουμε τα προϊόντα που ζητούν. Στους νέους αρέσουν, για παράδειγμα, τα κρεμώδη τυριά. Να εντοπίσουμε αυτές τις ανάγκες και να τις καλύψουμε».
Από εκεί και πέρα, ο κ. Pulina πρόσθεσε πως υπάρχει ανάγκη Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία να ζητήσουν από την Unesco να προστατευτούνε κάποια προϊόντα από αιγοπρόβειο γάλα ως πολιτιστική κληρονομιά. Οι τράπεζες πρέπει να χρηματοδοτήσουν από τώρα το γάλα που θα παράξουμε αύριο.
Στην εισήγησή του ο κ. Pulina έδωσε στοιχεία για το αιγοπρόβειο γάλα και το τυρί, όπου μεταξύ άλλων τόνισε τα εξής:
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 82% της παραγωγής γάλακτος είναι από αγελάδες, το 3% από πρόβατα και το 2,3% από αίγες.
Οι ηγέτες στην παραγωγή πρόβειου γάλακτος είναι η Κίνα και η Τουρκία, ενώ η Ελλάδα έχει 7% της παραγωγής.
Στο γίδινο γάλα η Ελλάδα έχει το 3% της παραγωγής, ενώ είναι πρώτη στην παραγωγή πρόβειου τυριού στην Ε.Ε., παράγοντας 125.000 τόνους (45% μερίδιο).
Οι ΗΠΑ είναι ο κύριος εισαγωγέας πρόβειου τυριού στον κόσμο. Εισάγουν το 10% από Ελλάδα, το 58% από Ιταλία και το 10% από Ισπανία.
Αυτά είναι τα στοιχεία - “φωτιά” από ΣΕΚ
«Αυτά δεν τα αμφισβητούμε εμείς. Αλλά εμάς το πρόβλημα το δικό μας βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας μας εξαιτίας των ελληνοποιήσεων», καταγγέλλει στη “Νέα Κρήτη” ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας, Τάκης Πεβερέτος.
«Αν χάσουμε τη φέτα, θα τη χάσουμε από τις ελληνοποιήσεις. Τα λευκά τυριά, μες στα οποία είναι και η φέτα, πάνε πάρα πολύ καλά στο εξωτερικό και στη χώρα μας. Αλλά δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο μέλλον, αν δεν αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των ελληνοποιήσεων», τόνισε ο Παναγιώτης Πεβερέτος, υποστηρίζοντας ότι «από τους 120.000 τόνους φέτος, οι 20.000 με 25.000 τόνοι φτιάχνονται από γάλα εισαγόμενο και συνεπώς με παράνομο τρόπο»!
Μάλιστα, από τους 120.000 τόνους φέτας που εμφανίζει η Ελλάδα να παράγει, οι 60.000 τόνοι εξάγονται σε άλλες χώρες, νούμερο που δείχνει ότι υπάρχει μέλλον. Όμως, όπως εξηγεί ο πρόεδρος του ΣΕΚ, όταν σε τόσο μεγάλο ποσοστό φέτας έχει χρησιμοποιηθεί εισαγόμενο γάλα, τότε το αντίστοιχο ποσοστό των τυριών που εξάγουμε είναι τυριά- “μαϊμού”, αφού δεν είναι “ελληνική φέτα” το συγκεκριμένο τυρί.
«Επίσης, είναι το μισό από αγελαδινό γάλα και το άλλο μισό από πρόβειο ή γίδινο γάλα, όταν ο κανονισμός επιτρέπει το πολύ να βάζεις 30% γίδινο στη φέτα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όμως να γεμίσουν τα ψυγεία φέτα. Οι μικροί τυροκόμοι, που δεν μπορούν να φέρουν γάλα από το εξωτερικό γιατί δεν έχουν τα λεφτά μπροστά, έχουν γεμίσει τα ψυγεία τους με φέτα και δεν μπορούν να την πουλήσουν. Και την πληρώνει ο παραγωγός. Την πληρώνουμε εμείς. Στην περιοχή της Ηπείρου έχουμε τιμή ακόμα και 61 λεπτά το κιλό το γίδινο γάλα. Και έτσι οι παραγωγοί εγκαταλείπουν την κτηνοτροφία»...
Καταλήγοντας, ο πρόεδρος του ΣΕΚ μας είπε πως «το 2012 είχαμε 14,5 εκατομμύρια αιγοπρόβατα στην Ελλάδα και είχαμε παραγωγή φέτας 93.000 τόνους. Το 2018 είχαμε 13,5 εκατομμύρια αιγοπρόβατα, δηλαδή ένα εκατομμύριο αιγοπρόβατα λιγότερα, και φτάσαμε στους 120.000 τόνους φέτας. Από πού; Δηλαδή, λιγότερα ζώα, σε χειρότερη κατάσταση γιατί δεν είχαμε χρήματα για να τα ταΐσουμε καλύτερα, και εμφανίζονται ξαφνικά τα πρόβατα να γίνονται... “αγελάδες”... Να το γάλα το εισαγόμενο λοιπόν... Υπάρχουν νομοί όπου εμφανίζεται να έχει αυξηθεί το γάλα σε ποσοστό 230% χωρίς να έχει αλλάξει η σύνθεση των ζώων ή να έχει μεγαλώσει. Έτσι αποδεικνύονται όλα αυτά. Πρέπει να είναι κουτός κάποιος για να μην το καταλάβει. Και τα σκληρά τυριά έχουν πρόβλημα. Με αυτά τα προβλήματα, πώς να πουλήσει η Κρήτη;».
