Σ’ αυτή την πόλη μπορείς να δεις τον Spiderman να φωτογραφίζει το Άγαλμα της Ελευθερίας, χρωματιστά ποντίκια να κρέμονται στους ώμους περαστικών, χορούς μέσα στη μέση των πεζόδρομων, φώτα, μουσικές και αρώματα μαζί με ένα κομφούζιο κίνησης και κορναρισμάτων εκεί που πέφτει η σκιά, ουρανοξυστών και τα φώτα της πιο διάσημης πλατείας του κόσμου, της Times Square.
Επισκεφθήκαμε τη Νέα Υόρκη και μόνο τότε αντιληφθήκαμε γιατί σε αυτή την πόλη όλοι οι ταξιδιώτες έχουν πλάνα κινούμενα. Είναι τέτοια η ζωντάνια και η πολυσυλλεκτικότητά της που δεν θες να σταματήσεις ούτε δευτερόλεπτο να την περπατάς βλέποντας σε κάθε γωνιά μια άλλη πραγματικότητα, παράλληλη με τα μεγαθήρια των κτιρίων που επιβλητικά υψώνονται προς τον ουρανό.
Φώτα, οθόνες που τη μέρα ζωηρεύουν την ατμόσφαιρα και τη νύχτα μαγεύουν. Ειδήσεις στο δρόμο, χορός στους δρόμους και το μετρό, κίνηση που δεν σταματάει ποτέ, στην πόλη που δικαιολογημένα χαρακτηρίζεται ως «η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ».
Καταστήματα στην 5η λεωφόρο. Άνδρες και γυναίκες βιαστικοί. Πολυτέλεια και φτώχεια μαζί. Άστεγοι στα παγκάκια και ουρές ανθρώπων για να ανέβουν σε κάποιο ουρανοξύστη που κόβει την ανάσα. Μια πόλη με τόσες εναλλαγές όσο καμιά άλλη.
China Town, Μικρή Ιταλία και μαζί τα φώτα και οι οθόνες, τα μουσεία, τα επιβλητικά κτίρια το χρώμα και τα αρώματα από το Central Park που με τα ποδήλατά τους ή τα αθλητικά τους, βαδίζουν ή τρέχουν μικροί και μεγάλοι με ένα αίσθημα απόλυτης ασφάλειας που δημιουργούν οι κάμερες και τα περίπολα της αστυνομίας, της γνωστής New York Police Department, που βρίσκεται παντού.
Ακόμη και έξω από κάθε τρένο στο πολύβουο και ζωηρό μετρό του Μανχάταν που οι συνδέσεις σε οδηγούν παντού μέχρι το υπέροχο Μπρούκλιν που όταν διαβείς την γέφυρά του έχεις την τύχη να δεις μια από τις πιο ωραίες εικόνες, από το Μανχάταν και τους ουρανοξύστες για να θυμηθείς που βρίσκεσαι και που ναι μοιάζει τόσο πολύ με όλες τις ταινίες που έχεις δει χωρίς κάτι από τον κινηματογραφικό φακό να έχει προσδώσει ομορφιά ή μεγαλοπρέπεια.
Και μαζί με την ζωντάνια του δρόμου και των ήχων... Οι σιωπές των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου στο Σημείο Μηδέν που καθημερινά χιλιάδες επισκέπτες φτάνουν για να δουν τον τόπο που έγινε ο τάφος για χιλιάδες ανθρώπους και να αφήσουν ένα λουλούδι σε κάποιον δικό τους, κάποιο γνωστό ή και κάποιο άγνωστο που εκείνη την ημέρα σαν όλες τις άλλες ξεκινούσε για τη δουλειά του ή την εκδρομή του και έμελλε να μην επιστρέψει ποτέ στο σπίτι του.
Σ’ αυτό το σημείο η σιγή και η ενέργεια νιώθεις να εκτονώνεται μόνο με τους ήχους του τρεχούμενου νερού που φεύγει από το Μνημείο, σαν μνήμη που φεύγει αλλά επιστρέφει και πάλι σε έναν αέναο γύρο, που δημιουργεί σκέψεις και συναισθήματα.
Το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου μια ανάσα από το μνημείο που στέκονταν οι Δίδυμοι Πύργοι, συμβολίζει πάνω στην Wall Street την δυναμική αυτής της πόλης που όλοι κάνουν ουρά για να ακουμπήσουν τον περίφημο ταύρο για να πάρουν τύχη και να κερδίσουν χρήματα.
Πόσοι από αυτούς τελικά γίνονται πλουσιότεροι δεν το γνωρίζει κανείς, όμως στη Νέα Υόρκη για ένα πράγμα μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος, ότι φεύγει πλούσιος σε εικόνες που καμία σχέση δεν έχουν με τις γνώριμες εικόνες όχι μόνο της Ελλάδας αλλά συνολικά της Γηραιάς Ηπείρου.
