Όσο «βαδίζουμε» προς το Μάιο του 2019, όποτε και θα στηθούν οι κάλπες για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές, όλο και περισσότερα ονόματα και σενάρια «πέφτουν» στο τραπέζι.
«Ναι» στον Τσίπρα από Αρναουτάκη
Χθες, η εφημερίδα «Νέα Κρήτη» αποκάλυψε την οριστική απόφαση του νυν Περιφερειάρχη Κρήτης, κ. Σταύρου Αρναουτάκη να πει το «ναι» στον Τσίπρα.
Πρόκειται για μία απόφαση, που δημιουργεί… «καραμπόλες» για επιλογή πολιτικής υποψηφιότητας από τη Νέα Δημοκρατία και τα ονόματα που ήδη παίζουν, όπως του δημάρχου Ρεθύμνου. Βέβαια, από την Περιφέρεια Κρήτης υπάρχει η διαρροή ότι ο ίδιος θέλει να είναι στο σχήμα του Σταύρου Αρναουτάκη για αντιπεριφερειάρχης, με τη Λιονή να διεκδικεί τον Δήμο Ρεθύμνου και τη ζύμωση στην Αριστερά για μια αντιμνημονιακή υποψηφιότητα του Μιχάλη Κριτσωτάκη, που θα πατάει και στην αντίδραση όσων στον ΣΥΡΙΖΑ τοπικά δε θέλουν τον Σταύρο, ως ultra μνημονιακό, από την εποχή που ψήφιζε και εφάρμοζε μνημόνια, αλλά και την αντίδραση όσων τοπικά Πασόκων δε θέλουν «αρραβώνα» με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά, όπως έλεγαν καλά γνωρίζοντες, τα περιφερειακά τεκταινόμενα, όλα αυτά με τους μεν και τους δε και τα “θέλω” τους ακούγονται καλά και υπολογισμένα και από τους βασικούς πολιτικούς σχηματισμούς, αλλά δεν υπολογίζουν ένα ενδεχόμενο που θα μπορούσε να ανακατέψει την πολιτική τράπουλα εντελώς.
Υπάρχει αυτό το πρόσωπο;
Όπως αναφέρει στο σημερινό (σσ. Πέμπτη 11 Οκτωβρίου) φύλλο της η εφημερίδα «Νέα Κρήτη», μια υποψηφιότητα με κινηματικά χαρακτηριστικά, με σαφές πολιτικό πρόσημο, αλλά με περιφερειακό σχήμα χωρίς κομματικές στηρίξεις, που διεμβολίζοντας οριζόντια κοινωνία και γεωγραφία, θα μπορούσε να υπερκεράσει με ηχηρά ονόματα στο ψηφοδέλτιο το βάρος των πολιτικών σχηματισμών και να υποχρεώσει έτσι το «χαμένο» του πρώτου γύρου να είναι ο εν δυνάμει σύμμαχός του στον δεύτερο.
Το ερώτημα όμως είναι: Υπάρχει ένα τέτοιο πρόσωπο; Οι διακινητές αυτού του σεναρίου υποστηρίζουν ότι όχι απλά υπάρχει, αλλά τελικά ίσως στην πράξη να αποδειχτεί και το πρόσωπο που θα ενσαρκώσει το εγχείρημα μιας μεγάλης κεντροαριστεράς με δίαυλο και στην κεντροδεξιά, ως απαίτηση της κοινωνίας και όχι ως αποτέλεσμα συμφωνιών κορυφής.
