Αλήθεια, βγαίνουμε από τα μνημόνια; Οι βουλευτές του Ηρακλείου απαντούν

Κρήτη
Αλήθεια, βγαίνουμε από τα μνημόνια; Οι βουλευτές του Ηρακλείου απαντούν

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Το πρόγραμμα τελειώνει αλλά οι δυσκολίες παραμένουν...»

Το 2010, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας μας Γεώργιος Παπανδρέου είχε κηρύξει τη χώρα μας σε κατάσταση έκτακτης οικονομικής ανάγκης. Από το 2010 μέχρι και σήμερα, πολλά και αναπάντητα ερωτήματα συνόδευσαν την οικονομική κρίση. «Πώς φτάσαμε σε αυτήν την κατάσταση;», «γιατί μπήκαμε στον κύκλο των μνημονίων;» και «τι χρειάζεται για να επανακάμψει η χώρα;» ήταν μερικά μόνο από τα ερωτήματα που απασχόλησαν τον ελληνικό λαό.

Αυτά τα ερωτήματα συνοδεύτηκαν με αύξηση της ανεργίας και του αριθμού των ατόμων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχιας και με οδυνηρές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Τους τελευταίους μήνες του 2017 ακούσαμε από τα χείλη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα πως η Ελλάδα βγαίνει από το πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018. Πολύ απλά, η έξοδος της χώρας από τον φαύλο κύκλο των μνημονίων θα γίνει αύριο Τρίτη 21 Αυγούστου. Ρεαλιστικό ή μη, ο κάθε αναγνώστης έχει σχηματίσει τη δική του εκτίμηση.

H εφημερίδα “Νέα Κρήτη”, επικοινώνησε με τους βουλευτές του νομού Ηρακλείου και ο καθένας μάς έδωσε τη δική του εκτίμηση ως προς το παραπάνω ερώτημα.

Λευτέρης Αυγενάκης, γραμματέας Π.Ε. της Ν.Δ.

«Η εποπτεία θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμα»

«Είναι μεγάλη η ανάγκη των στελεχών της κυβέρνησης να υποστηρίξουν ένα αφήγημα εξόδου από το μνημόνιο. Ανάγκη μάλιστα που φτάνει μέχρι τον βαθμό να εκστομίζουν δημόσια σαχλαμάρες, όπως αυτή του κ. Κουβέλη προ ημερών, την ώρα που η κοινωνία πονάει και πενθεί ακόμα. Τι συμβαίνει, λοιπόν, στις 20 Αυγούστου; Τελειώνει, πράγματι, το τρίτο πρόγραμμα χρηματοδότησης. Δε βγαίνει όμως η χώρα από τα μνημόνια, όπως βγήκαν άλλες χώρες - η Κύπρος, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Και δε βγαίνει από τα μνημόνια διότι υπάρχουν προψηφισμένα μέτρα, μειώσεις συντάξεων, αφορολόγητου, ένας αυστηρός μηχανισμός εποπτείας που θα μας συνοδεύει για πολλά χρόνια ακόμα, αλλά και δεσμεύσεις για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%, τα οποία δυσκολεύουν πάρα πολύ τις δυνατότητες δημοσιονομικών ελιγμών της χώρας μας.

Για ποια έξοδο, λοιπόν, από τα μνημόνια συζητάμε; Θυμίζω τη δήλωση του επικεφαλής του ESM, ο οποίος είπε ξεκάθαρα ότι “το 2014 η χώρα έβγαινε από τα μνημόνια και μας προέκυψε ο κ. Βαρουφάκης”. Αλλά ο κ. Βαρουφάκης δεν προέκυψε σε κενό. Μας προέκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσίπρας, ο κ. Καμμένος και όλος αυτός ο θίασος που μας κυβερνούσε τους πρώτους έξι μήνες, για να φτάσει η χώρα στο χείλος του γκρεμού, να αναγκαστεί να υπογράψει τρίτο πρόγραμμα και να παραταθεί αναίτια η κρίση για τουλάχιστον μια τριετία.

Τι χρειάζεται πραγματικά η χώρα για να βγει από το μνημόνιο;

Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα είναι ένα τολμηρό σχέδιο ανασυγκρότησης του κρατικού μηχανισμού, που εμφανώς είναι διαλυμένος, και επανεκκίνησης της οικονομίας, με τόνωση των ιδιωτικών επενδύσεων. Χρειάζεται μια άλλη φιλοσοφία για το πώς είναι οργανωμένος αυτός ο τόπος, πώς λειτουργούν οι θεσμοί, το κράτος, η σχέση του κράτους με την οικονομία. Χρειάζεται να δοθούν ευκαιρίες, έτσι ώστε οι νέοι άνθρωποι να δημιουργήσουν και να μπορέσουν να αναπτύξουν τη δική τους προσωπικότητα, τα σχέδιά τους για το μέλλον. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο με ένα σχέδιο τολμηρών αλλαγών. Ένα σχέδιο ανάταξης, το οποίο θέλει, ξέρει και μπορεί να εφαρμόσει μόνο η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης».

Σπύρος Δανέλλης, βουλευτής Ποταμιού

«Να ξεβολέψουμε τον κακό μας εαυτό»

«Αν το πολιτικό μας σύστημα δε διακρινόταν από βαθιά κομματική ιδιοτέλεια, η 20ή Αυγούστου θα ήταν η ευκαιρία μιας νέας αρχής, αντί της ευκαιρίας για ένα νέο καβγά. “Success story και εθνική απελευθέρωση” οι μισοί, “καταστροφολογία και 4ο μνημόνιο” οι άλλοι μισοί. Θα αξιοποιούσαμε την ευκαιρία για ένα δημόσιο αναστοχασμό, ως ένα βήμα εθνικής αυτογνωσίας. Τι έφταιξε και η χώρα χρεωκόπησε, ώστε να αναγκαστεί να προσφύγει στα Προγράμματα Στήριξης;

Γιατί ενώ Κύπρος, Ιρλανδία και Πορτογαλία αρκέστηκαν σε ένα μόνο πρόγραμμα τριετούς διάρκειας, με απείρως χαμηλότερο δανεισμό, εμείς χρειαστήκαμε τρία προγράμματα, δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τα δύο πρώτα, απαιτήθηκαν οκτώ χρόνια και χρεωθήκαμε 250 δισ. ευρώ, δίχως μάλιστα να έχουμε προχωρήσει στις αναγκαίες για τον εκσυγχρονισμό της χώρας δομικές μεταρρυθμίσεις;

Αν το πολιτικό μας σύστημα ήταν υγιές και το πολιτικό προσωπικό υπεύθυνο, μέσω μιας αυτοκριτικής και ανυπόκριτης προσέγγισης, θα αναζητούσε τους λόγους που εμπόδισαν την ολοκλήρωση του πρώτου μνημονίου, τα Ζάππεια και τις πλατείες των αγανακτισμένων. Γιατί σθεναρά αρνήθηκαν τις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις (κυρίως του κράτους), που θα αντιμετώπιζαν τη θεμελιώδη παθογένεια του πελατειασμού, της αναξιοκρατίας, της διαχείρισης του κράτους ως λαφύρου της εκάστοτε κυβέρνησης;

Η 20ή Αυγούστου (σ.σ. σήμερα) είναι μέρα ορόσημο. Βγαίνουμε από τα μνημόνια. Όμως, για να πατήσει η οικονομία στα πόδια της, πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες παραγωγής εθνικού πλούτου, δηλαδή ένα φιλικό προς την υγιή επιχειρηματικότητα περιβάλλον. Για να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη, πρέπει να ξεβολέψουμε τον κακό μας εαυτό».

Γιάννης Μιχελογιαννάκης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

«Ημέρα σταθμός η 21η Αυγούστου»

«Η 21η Αυγούστου (σ.σ. αύριο) είναι μια μέρα σταθμός. Είναι μια μέρα σημαντική για δύο λόγους: Ο πρώτος λόγος είναι ότι θα μπορούμε πλέον να έχουμε την ευελιξία να νομοθετούμε όχι πια κατ’ εντολή, αλλά να μπορούμε να νομοθετούμε πλέον με τη βούληση τη δική μας, χωρίς να είμαστε αναγκασμένοι να ρωτάμε τους ξένους. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με την έξοδο έχουμε μια άνεση λόγω του “μαξιλαριού”, τουλάχιστον για δύο χρόνια, για απρόβλεπτες καταστάσεις που μπορεί να συμβούν στις αγορές, να μην κινδυνεύουμε και βρεθούμε σε οικονομική δυσκολία.

Πρέπει όμως σε αυτά τα δύο χρόνια που υπάρχει αυτή η ευελιξία όσον αφορά στην έξοδο από τις αγορές, να κοιτάξουμε να βοηθήσουμε τα χαμηλότερα στρώματα, αλλά κυρίως τη μεσαία τάξη. Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα: Να μειώσουμε τη φορολογία. Να μειώσουμε τον ΦΠΑ. Να μειώσουμε την εισφορά αλληλεγγύης και σίγουρα να παλέψουμε ώστε να μην υπάρξει μείωση συντάξεων και του αφορολόγητου. Είναι δύσκολος ο δρόμος από τη Δευτέρα (σ.σ. σήμερα) και μετά. Είναι δύσκολος με την έννοια πως θα βρισκόμαστε πάλι αναγκασμένοι και να κρατούμε μια δημοσιονομική πειθαρχία και θα ελεγχόμεθα γι’ αυτή, και συγχρόνως θα πρέπει γρήγορα τα επόμενα δύο χρόνια να γίνουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις, ώστε να αλλάξει το πολιτικό γίγνεσθαι».

Σωκράτης Βαρδάκης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

«Η Ελλάδα τού χθες τελείωσε»

«Το ζήτημα δεν είναι εάν ημερολογιακά τοποθετούμε την έξοδο από τα μνημόνια 21 ή 22 Αυγούστου, που τελειώνει πράγματι ένα δύσκολο πρόγραμμα προσαρμογής που κράτησε την Ελλάδα μακριά από την Ευρώπη 8 ολόκληρα χρόνια. Το ουσιαστικό είναι η μείωση της ανεργίας, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, το συμμάζεμα του Κράτους και η ανάπτυξη μάς δίνουν το δικαίωμα να πούμε ότι η Ελλάδα τού χθες, της χρεωκοπίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς τελείωσε. Και θέλουμε στην Ελλάδα τού σήμερα και του αύριο μια χώρα που αρχίζει να στέκεται ξανά στα πόδια της, που βρήκε τη χαμένη της αξιοπρέπεια, τη χαμένη της δύναμη, οπότε ευελπιστούμε, χωρίς να πανηγυρίζουμε, ότι οι επόμενες ημέρες για τη χώρα μας θα είναι πολύ καλύτερες από τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό οφείλεται στη μεγάλη προσπάθεια που έγινε τα τελευταία τρία χρόνια.

Διατηρούμε χαμηλούς τόνους και με σταθερά βήματα πιστεύω ότι θα προχωρήσουμε για να μπορέσουμε να πούμε πραγματικά πως η επόμενη μέρα για τον ελληνικό λαό θα είναι μια καλύτερη μέρα».

Νίκος Ηγουμενίδης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

«Η νέα Ελλάδα... θέλει δουλειά πολλή»

«Την 21η Αυγούστου (σ.σ. αύριο), η χώρα εξέρχεται από τα μνημόνια. Η έξοδος είναι καθαρή. Αποτινάσσουμε από πάνω μας το καθεστώς της ασφυκτικής δημοσιονομικής επιτροπείας και την 8ετή περίοδο σκληρής λιτότητας. Η αποτίμηση της διαδρομής απαιτεί αίσθημα ιστορικής ευθύνης, ρεαλισμό και νηφαλιότητα. Ούτε τυμπανοκρουσίες, αλλά ούτε μικροπολιτική μικροψυχία. Φτάσαμε στο πολυπόθητο τέλος των μνημονίων, με επεξεργασμένο σχέδιο, σκληρή διαπραγμάτευση, συγκρούσεις, αλλά και αναγκαίους συμβιβασμούς. Καθοριστικής σημασίας υπήρξε η συμφωνία (ή περιστασιακά έστω η ανοχή) της πλειοψηφίας της κοινωνίας στις θυσίες που χρειάστηκαν. Η θέση “έξοδος από την κρίση με την κοινωνία όρθια” έδωσε στην πορεία αναμφισβήτητο κοινωνικό πρόσημο και ταξικό αποτύπωμα. Έτσι κερδίσαμε.

Η εμπειρία μας αποτελεί τα θεμέλια για τις επικείμενες, δυσκολότερες μάχες, για την οικοδόμηση της “μετά τα μνημόνια” Ελλάδας. Όπως σημειώνει και ο ποιητής, “το μέλλον δε θα 'ρθει από μόνο του...”. Όπως δεν ήταν αυτονόητη η έξοδος από τα μνημόνια, έτσι και η νέα Ελλάδα “θέλει δουλειά πολλή”. Χρειάζεται αγώνας. Συντάξεις, πλειστηριασμοί, διαφθορά, υγεία, παιδεία και εργασιακές σχέσεις συγκαταλέγονται, κατά τη γνώμη μου, στους άμεσους στόχους των κοινωνικών αγώνων και της κυβερνητικής προσπάθειας. Χρειάζεται συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων στον αγώνα. Μόνο μαζί με τις μαχόμενες κοινωνικές ομάδες μπορεί να συνεχιστεί και να επισφραγιστεί νικηφόρα η προσπάθεια».

Βασίλης Κεγκέρογλου, βουλευτής ΠΑΣΟΚ

«Εθνική συνεννόηση αντί κιτσοπανηγυριών»

«Η 21η Αυγούστου 2018 θα ήταν μια ημερομηνία του 2012 ή η 1η Μαρτίου του 2015, αν οι πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης είχαν έρθει σε συνεννόηση με την κυβέρνηση το 2010, μετά τον εκτροχιασμό 2004-2009, ή έστω το 2014.

Μπορούσαμε λοιπόν να είχαμε αποφύγει το 2ο μνημόνιο, που προκάλεσε η επιμονή της Ν.Δ. για πρόωρες εκλογές το 2012 και σίγουρα το 3ο αχρείαστο μνημόνιο, που έφερε η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ για μη εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας και εφαρμογή του πειράματος των “παιγνίων”.

Έτσι, δε θα είχε ο ελληνικός λαός 200 δισ. επιπλέον κόστος και η Ελλάδα θα είχε από χρόνια τις δουλειές της, με νέα ανάπτυξη και βιώσιμες κοινωνικές πολιτικές.

Σήμερα, αντί των κιτσοπανηγυριών των Τσίπρα-Καμμένου, με την Ελλάδα να σέρνεται και τους Έλληνες να συνεχίζουν να ματώνουν από τις δεσμεύσεις που έχουν υπογράψει για δεκαετίες, πρέπει να τεθούν επί τάπητος, μέσα από εθνική συνεννόηση, νέες προτεραιότητες.

Η Ελλάδα πρέπει να απαγκιστρωθεί από τις δεσμεύσεις Τσίπρα-Καμμένου:

* για υψηλά πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και 2,2% μέχρι το 2060 και

* τη δέσμευση της εθνικής και δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, με την αλλαγή του ρόλου του Υπερταμείου, το οποίο πρέπει να τεθεί υπό ελληνική διοίκηση.

Μόνο έτσι θα υπάρξει δυνατότητα με μια νέα κυβέρνηση, που θα έχει τη βούληση να ασκήσει πολιτικές που δημιουργούν ανάπτυξη, οικονομική δυναμική και βιώσιμο κοινωνικό κράτος».

Μανόλης Συντυχάκης, βουλευτής ΚΚΕ

«Πρόκληση για τον λαό οι κυβερνητικές εξαγγελίες»

«Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για το “τέλος των μνημονίων” είναι πρόκληση για τον λαό, την ώρα που διατηρούνται άθικτοι οι εκατοντάδες μνημονιακοί νόμοι και νέα προψηφισμένα μέτρα θα εφαρμοστούν από την επόμενη κιόλας χρονιά.

Τα “μνημόνια των μνημονίων”, δηλαδή η στρατηγική του κεφαλαίου, οι Συνθήκες, οι Οδηγίες και οι “μηχανισμοί εποπτείας” της Ε.Ε., που την υλοποιούν, είναι το υπόβαθρο για συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Το αποκαλύπτουν τα προκλητικά “αφηγήματα” περί “αντίμετρων”, που ετοιμάζεται να παρουσιάσει εκ νέου από τη ΔΕΘ, και οι υποσχέσεις περί “σταδιακής αποκατάστασης απωλειών” όταν και όποτε οι συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομίας το επιτρέψουν, με τις οποίες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. στήνει παγίδα εγκλωβισμού και μάταιης αναμονής στον λαό.

Τα περί “δίκαιης ανάπτυξης” και “διάχυσης των οφελών στην κοινωνία” δεν μπορούν να κρύψουν ότι η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, η οικονομία και η εξουσία του είναι ασυμβίβαστες με τις εργατικές-λαϊκές ανάγκες, κυριολεκτικά “κίνδυνος-θάνατος” για τον λαό. Υπάρχει καθαρή διέξοδος για τον λαό! Είναι η κατάργηση όλων των νόμων των μνημονίων, η ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, η αύξηση μισθών και συντάξεων, η μείωση της φορολογίας, που μόνο ο ίδιος μπορεί να κατακτήσει, παλεύοντας για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες του.

Αυτήν την καθαρή έξοδο οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να την περιμένουν απ’ όσους ευθύνονται για τα μνημόνια διαρκείας σε βάρος του. Μοναδική ελπίδα είναι ο δικός τους οργανωμένος αγώνας, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, η σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και το δυνάμωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας ενάντια στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, της Ε.Ε. και των κομμάτων της, που υπηρετούν τα κέρδη του κεφαλαίου».

Το χρονικό των μνημονίων: Από το Καστελόριζο στο σήμερα...

2010: Η ανακοίνωση της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης έγινε στις 23 Απριλίου από τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος βρισκόταν στο Καστελόριζο.

Η Ελλάδα προχώρησε σε υπογραφή μνημονίου με το ΔΝΤ και την Ε.Ε., για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν προκειμένου να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης, και τα μέτρα ανακοινώθηκαν στις 2 Μαΐου.

Τα ευρωπαϊκά κεφάλαια για το 1ο πρόγραμμα στήριξης προήλθαν απευθείας από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., καθώς δεν υπήρχε κάποιος μηχανισμός στήριξης χωρών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

2012: Το 2ο μνημόνιο συζητήθηκε στη Βουλή στις 12 Φεβρουαρίου 2012, επί κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου (“Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ΕΤΧΣ, της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημόσιου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας”) και ψηφίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 13ης Φεβρουαρίου.

Τα κεφάλαια εκταμιεύτηκαν από το ΕΤΧΣ, ο οποίος δημιουργήθηκε τον Ιούνιο του 2010 ως προσωρινός μηχανισμός επίλυσης κρίσεων.

2015: Το 3ο μνημόνιο ψηφίστηκε στις 14 Αυγούστου από 222 βουλευτές, έχοντας μεσολαβήσει τα capital controls και το δημοψήφισμα για υπογραφή ή όχι συμφωνίας με τους Ευρωπαίους εταίρους, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα την καταψήφιση της συμφωνίας-μνημονίου με ποσοστό 61,31%. Η κυβέρνηση, παρά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, συνέχισε τις συζητήσεις για ένα νέο μνημόνιο, που κατέληξαν τελικά σε συμφωνία στις 13 Ιουλίου. Τα κεφάλαια για το 3ο μνημόνιο προήλθαν από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), ο οποίος αντικατέστησε το ΕΤΧΣ.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News