Βασίλειο για αυθαιρετούχους και καταπατητές η Ελλάδα που, αντί να δώσει ένα γερό ράπισμα στις παρανομίες, προσπαθεί με νόμους και παραθυράκια να κρατά ικανοποιημένους τους υπηκόους αυτού του βασιλείου! Είναι βλέπετε κι από την άλλη η ανάγκη να γεμίσει το δημόσιο ταμείο και φυσικά... η κάλπη με ψήφους! Και όλοι αυτοί, αυθαιρετούχοι και καταπατητές, ψηφίζουν και είναι και πλειοψηφία!
Η κατάσταση δεν είναι διαφορετική στην Κρήτη. Για την ακρίβεια, οι καταπατητές δρουν ανενόχλητοι, κάνοντας... πάρτι σε αιγιαλούς και βουνά, οικειοποιούμενοι δημόσια κτήματα και δάση! Όμως, όταν έρθει η ώρα μιας μεγάλης πλημμύρας ή πυρκαγιάς, τότε το ίδιο το περιβάλλον που δημιουργήσαμε για να ζήσουμε μας εκδικείται! Οι καταπατήσεις δημόσιων, γεωργοκτηνοτροφικών και δασικών εκτάσεων είναι η μεγάλη κατάρα της Ελλάδας και σήμερα η ανατολική Αττική το πληρώνει με δεκάδες νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και τεράστιες καταστροφές.
Αυτή τη γενική θέση εκφράζει στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ κ. Αλέκος Στεφανάκης, καταγγέλλοντας ότι όλα ξεκινούν σήμερα από την έλλειψη κτηματολογίου και δασολογίου, που αν υπήρχε θα έμπαινε ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!
«Είμαστε κάθετα αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια καταπάτησης μιας περιουσίας, είτε ανήκει στο Δημόσιο, είτε ανήκει στον οποιονδήποτε. Από ’κει και πέρα όμως το μεγάλο πρόβλημα προκύπτει από το γεγονός ότι σαν χώρα και ιδιαίτερα σαν κράτος έχουμε αφήσει τεράστια εργαλεία αναπτυξιακά πίσω. Και πάλι η ευθύνη είναι απόλυτα σε αυτό που λέγεται ελληνικό κράτος. Δηλαδή είμαστε μια χώρα που θέλουμε να λεγόμαστε κράτος το 2018 χωρίς να έχουμε κτηματολόγιο. Δεν ξέρουμε στην ουσία τα σύνορα και τίνος είναι τι. Είμαστε από τις ελάχιστες ίσως χώρες που δεν έχουν κτηματολόγιο. Και το δεύτερο τραγικό είναι ότι δεν έχουμε δασολόγιο», είπε στην εφημερίδα μας ο Αλέκος Στεφανάκης.
«Τώρα γίνεται μια τεράστια προσπάθεια επιτέλους να γίνουν οι δασικοί χάρτες για να ξεκαθαρίσει όλη η διαδικασία. Είναι μια επίπονη διαδικασία, η οποία θα πάρει χρόνο και αρκετή προετοιμασία. Αν υπήρχαν αυτά τα εργαλεία, δε θα μπορούσε κανένας ούτε να καταπατεί, ούτε να χτίζει σε δασικές εκτάσεις ή χίλια δυο άλλα πράγματα. Έτσι λοιπόν έχουμε το φαινόμενο το κράτος να καθυστερεί να τακτοποιήσει αυτά τα θέματα και κάποιοι πολίτες που θέλουν νόμιμα να επενδύσουν να μην μπορούν, ενώ την ίδια ώρα ανοίγει ο δρόμος στους διάφορους καλοθελητές και επιτήδειους που δημιουργούν αυτά τα απίστευτα προβλήματα, που δεν έχουν τελειωμό και δεν έχουν όριο πολλές φορές»...
