Κάθε χρόνο και χειρότερα για τα οινοστάφυλα της χώρας, καθώς το χαμηλό εισόδημα των παραγωγών τούς κάνει να εγκαταλείπουν την παραγωγή τους και να μειώνουν διαρκώς τις καλλιεργούμενες εκτάσεις των οιναμπέλων τους, όπως λέει στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” ο πρόεδρος της Κεντρικής Συνεταιριστικής Ένωσης Αμπελοοινικών Προιόντων (KEOΣOE), Χρήστος Μάρκου.
Φέρνει μάλιστα τον εαυτό του ως παράδειγμα... «Καλλιεργώ 70 στρέμματα οινάμπελο και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα. Φανταστείτε τι γίνεται με τον μέσο παραγωγό της χώρας, που έχει πολύ λιγότερα στρέμματα», λέει ο παλαίμαχος συνεταιριστής, που ανοίγει τα χαρτιά του στην εφημερίδα μας καταγγέλλοντας τη σημερινή κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «τις αποφάσεις για τον χώρο των αγροτών τις παίρνουν... εταιρείες. Αυτές κάνουν στην πραγματικότητα κουμάντο»!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Σε ό,τι αφορά τη φετινή παραγωγή οινοσταφύλων, ο Χρήστος Μάρκου απαντά: «Είναι νωρίς ακόμα. Δεν μπορούμε να έχουμε εικόνα γιατί έχουν προκύψει σοβαρά ζητήματα εξαιτίας του καιρού. Είχαμε χαλαζοπτώσεις, πλημμύρες κ.λπ. Θα μπορούμε να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα γύρω στις 5 Αυγούστου. Αυτό πάντως που μπορούμε να πούμε σίγουρα από τώρα είναι ότι οι τιμές στο κρασί έχουν πάρει την ανιούσα. Και μιλάμε βέβαια για τη χονδρική πώληση του κρασιού...».
Στο ερώτημά μας αν ο ίδιος θεωρεί ότι αυτή η άνοδος της τιμής στο κρασί θα συμπαρασύρει προς τα πάνω και την τιμή παραγωγού στο οινοστάφυλο, απαντάει ξεκάθαρα: «Αν δεν υπάρξει αύξηση θα έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Η παραγωγή βαίνει ολοένα και μειούμενη. Η αμπελοκαλλιέργεια, μάλιστα, εγκαταλείπεται σταδιακά και με ρυθμούς μοναδικούς για τη χώρα μας. Εάν δεν υπάρξει αύξηση της τιμής, η κατάσταση θα είναι πολύ χειρότερη. Δηλαδή, σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα δε θα υπάρχει αμπελοκαλλιέργεια στην Ελλάδα. Αυτό είναι δεδομένο. Και το έχουν κατανοήσει πλέον οι πάντες...».
Βέβαια, για να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση, έχουν εδώ και χρόνια συμβεί πολλές αρνητικές συγκυρίες στον τομέα των οινοσταφύλων. Ο πρόεδρος της ΚΕΟΣΟΕ απαντά σε σχετικό ερώτημα της εφημερίδας μας: «Υπάρχει από παλιά μια καταστροφική λογική: ότι θα πρέπει να προστατεύσουμε την οινοποιία, ενώ η αμπελουργία δε μας ενδιαφέρει... Είναι λοιπόν ένα μεγάλο λάθος που κάνουν όλοι εκείνοι που πιστεύουν ότι το κρασί έχει να κάνει με τη διαδικασία της οινοποίησης. Το κρασί έχει να κάνει με το αμπέλι. Το μεράκι του αμπελουργού. Αν το σταφύλι δεν είναι καλό, αν το σταφύλι δε γίνεται με τρόπο τέτοιο που να δίνει τα χαρακτηριστικά αυτά που πρέπει, τότε επί της ουσίας σε τεχνικό επίπεδο το κρασί που θα παραχθεί θα είναι απαράδεκτο. Αλλά και εκτός από τα τεχνικά χαρακτηριστικά, υπάρχουν και τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το αμπελουργικό εισόδημα. Παίρνω ως παράδειγμα τον εαυτό μου. Βρίσκομαι σε μια εκμετάλλευση με πολύ μεγάλη αμπελουργική έκταση για τα ελληνικά δεδομένα, 70 στρέμματα, και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα. Και δίνω το σύνολο της παραγωγής στον συνεταιρισμό. Και δεν μπορώ να βγάλω ένα τυπικό μεροκάματο. Όχι κέρδος... Πόσο θα συνεχίσω έτσι;»...
Και συνεχίζοντας, ο Χρήστος Μάρκου λέει με αγανάκτηση: «Δεν υπάρχει παιδεία στον οινοποιό. Και κατ’ επέκταση, δεν υπάρχει παιδεία και στον αμπελουργό. Γιατί, αν ο αμπελουργός είχε πάρει ένα εισόδημα, θα έκανε πολύ καλύτερη δουλειά. Τώρα με τι κουράγιο να πάει να το κάνει; Με τα 21 και 22 λεπτά που παίρνει;»...
Ωστόσο, ο πρόεδρος της ΚΕΟΣΟΕ αποκαλύπτει ένα από ελάχιστα θετικά στοιχεία στον τομέα του κρασιού. «Λόγω της κρίσης δε γίνονται εισαγωγές κρασιού τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή οι εισαγωγές, τουλάχιστον οι επίσημες, κατά τα τελευταία δύο χρόνια έχουν υποστεί μείωση εξαιτίας των οικονομικών συνθηκών που υπάρχουν στη χώρα. Και ίσως είναι το μόνο καλό που μπορούμε να πούμε...».
«Κάνουν κουμάντο οι ιδιωτικές εταιρείες»
Στο ερώτημά αν πρέπει και αν μπορούμε να ελπίζουμε στη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο πρόεδρος της ΚΕΟΣΟΕ είναι καταπέλτης. «Σε ποιες πολιτικές μπορούμε να ελπίζουμε όταν αυτή τη στιγμή εμείς οι συνεταιριστές δεν εκπροσωπούμεθα πουθενά; Γιατί; Γιατί υπάρχει μια χωρίς προηγούμενο διάτρηση του συνεταιριστικού χώρου. Και σήμερα μόνο οι ιδιωτικές εταιρείες κάνουν πολιτική και κουμάντο», καταγγέλλει ο συνεταιριστής, διευκρινίζοντας ότι δε μιλάει μόνο για τις Βρυξέλλες, αλλά μιλάει και για την Αθήνα!
Στο μεταξύ, ο ίδιος, που ανήκει στην παλιά φουρνιά των Ελλήνων συνεταιριστών, δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον του αγροτικού συνεταιριστικού κινήματος στη χώρα: «Το συνεταιριστικό κίνημα είναι ιδέα. Είναι πακέτο αρχών. Είναι ιδεολογία. Ανεξάρτητα από τον κάθε Μάρκου συνεταιριστή, δεν μπορεί να μην υπάρχει συνεταιρισμός. Ο συνεταιρισμός είναι το “άλφα” και το “ωμέγα” της αγροτικής οικονομίας της χώρας μας. Αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο αν θέλετε, ο μπροστάρης της οικονομικής στήριξης. Στην Ελλάδα δυστυχώς φάγαμε τα μούτρα μόνοι μας. Και έχουμε μεγάλη ευθύνη κι εμείς οι ίδιοι οι συνεταιριστές. Γιατί πρώτα απ’ όλα αποφύγαμε τον κοινωνικό έλεγχο. Ο κοινωνικός έλεγχος θα μπορούσε να είχε υπάρξει με την πολιτική ευθύνη του κάθε φορέα...».
Και καταλήγοντας επισημαίνει: «Ανεξαρτήτως προσώπων, το συνεταιριστικό κίνημα θα ξαναπαίξει τον ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε. Και νομίζω ότι θα αλλάξει η κατάσταση. Και στην τελευταία συνέλευση της ΚΕΟΣΟΕ το κεντρικό πολιτικό μήνυμά μας ήταν ότι “ουαί κι αλίμονο αν συνεχίσουμε να είμαστε τόσο διασπασμένοι στον συνεταιριστικό χώρο. Χρειάζεται να ξαναενωθούμε”...».
