default-image

Πότε ο θυρεοειδής «οδηγεί» τον ασθενή στο χειρουργείο;

Κρήτη
Πότε ο θυρεοειδής «οδηγεί» τον ασθενή στο χειρουργείο;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ραγδαία αύξηση του καρκίνου του θυρεοειδούς στην Κρήτη. Πως λαμβάνεται η απόφαση για χειρουργείο.

Ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων σε καρκίνο του θυρεοειδούς παρουσιάζει η χώρα μας. Στην ενημερωτική εκδήλωση με θέμα “Καρκίνος του θυρεοειδούς, τα νέα δεδομένα για διάγνωση και αντιμετώπιση”, που διοργάνωσαν ο Όμιλος Εθελοντών Κατά του Καρκίνου “ΑγκαλιάΖΩ”- Παράρτημα Ηρακλείου - και ο Ιατρικός Σύλλογος Ρεθύμνου, τα συμπεράσματα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα, καθώς βγήκε το συμπέρασμα πως και στην Κρήτη η συγκεκριμένη μορφή καρκίνου αυξάνεται σε ετήσια βάση. Η “Νέα Κρήτη” επικοινώνησε με τον ενδοκρινολόγο, ομότιμο καθηγητή και πρώην κοσμήτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Ανδρέα Μαργιωρή, ο οποίος μέσα από την εφημερίδα προέβη σε χρήσιμες διαπιστώσεις τόσο για τη διάγνωση και πρόγνωση της νόσου, όσο και για την επικινδυνότητα που έχει για τη σωματική ακεραιότητα του ασθενούς.

Πως γίνεται η αξιολόγηση για χειρουργείο

«Η αξιολόγηση ενός όζου του θυρεοειδούς δεν είναι απλή υπόθεση. Ο ενδοκρινολόγος οφείλει πρώτα και κύρια να εξετάσει τον ασθενή εξονυχιστικά. Για να αποφεύγονται άχρηστες χειρουργικές επεμβάσεις, η αξιολόγηση ενός όζου του θυρεοειδούς για πιθανότητα ύπαρξης καρκίνου πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά και με βάση τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Θυρεοειδολογίας και των νέων ερευνητικών δεδομένων», τονίζει αρχικά ο κ. Μαργιωρής, ο οποίος συνεχίζει λέγοντας ότι «υπάρχουν σαφή κριτήρια σχετικά με το εάν πρέπει ή όχι να γίνει αφαίρεση του θυρεοειδούς. Όταν μιλάμε για καρκίνο του θυρεοειδούς, μιλάμε για τα δύο συχνότερα είδη: τον θηλώδη και τον θηλακιώδη. Μιλάμε όμως και για άλλες μορφές καρκίνου του θυρεοειδούς, όπως και για τους λιγότερο συχνούς αλλά πιο επικίνδυνους, τον μυελοειδή και τον αναπλαστικό. Για τους συνήθεις καρκίνους του θυρεοειδούς, οφείλω να πω πως η ετήσια συχνότητά τους αυξάνεται σταθερά παγκοσμίως, περίπου 6% ανά έτος, για λόγους περιβαλλοντικούς και εν πολλοίς αγνώστους».

Σύμφωνα με τον καθηγητή, «η αξιολόγηση ενός όζου του θυρεοειδούς, αν δηλαδή έχει χαρακτηριστικά κακοήθειας ή όχι, απαιτεί τη συνεργασία ενός ενδοκρινολόγου, ενός ακτινολόγου και ενός παθολογοανατόμου με γνώσεις στην κυτταρολογία του θυρεοειδούς. Σε κάθε στάδιο της αξιολόγησης ενός όζου - κλινική εξέταση, υπέρηχος και βιοψία λεπτής βελόνας - δίνονται σκορ κινδύνου. Εάν η κλινική εξέταση και ο υπέρηχος δίνουν μεγάλα σκορ επικινδυνότητας καρκίνου, τότε χρειάζεται να γίνει βιοψία λεπτής βελόνας. Αναλόγως με το τι θα δείξει η συγκεκριμένη μορφή εξέτασης, θα δούμε εάν ο άρρωστος πρέπει να πάει η όχι στο χειρουργείο. Υπάρχουν επομένως κριτήρια από το ιστορικό, κριτήρια απεικονιστικά και κριτήρια λεπτής βελόνας. Εάν όλα αυτά τα κριτήρια τηρούνται, τότε θα αποφεύγονται άσκοπα χειρουργεία. Δεν πρέπει να στέλνεται κάποιος στο χειρουργείο χωρίς επαρκεί αξιολόγηση», τονίζει ο κ. Μαργιωρής.

Ο αστικός μύθος που επικρατεί γύρω από τη συγκεκριμένη μορφή του καρκίνου είναι πως είναι μια πάθηση που σχετίζεται με το κλίμα της χώρας μας. Ο κ. Μαργιωρής διαψεύδει το συγκεκριμένο σενάριο, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ο καρκίνος του θυρεοειδούς δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αλλά παγκόσμιο, και μάλιστα η συχνότητά του αυξάνει κατά 6% ανά έτος».

Ωστόσο, ο ίδιος ανέφερε στην εφημερίδα “Νέα Κρήτη” πως και η συχνότητα του καρκίνου του παγκρέατος αυξάνεται με αντίστοιχους ρυθμούς, με την πολύ βασική διαφορά στο ότι ο καρκίνος του θυρεοειδούς, εάν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, δεν οδηγεί σε ελάττωση του προσδόκιμου επιβίωσης, σε αντίθεση με τον καρκίνο του παγκρέατος που η πρόγνωσή του είναι βαριά.

Τα αίτια της αύξησης της συχνότητας και της βαρύτητας των καρκίνων του θυρεοειδούς είναι εν πολλοίς άγνωστα. Η ιστορία με το πυρηνικό εργοστάσιο στο Τσέρνομπιλ έχει θεωρηθεί μία από τις πολλές αιτίες. Οι μολύνσεις στο περιβάλλον και η αυξημένη χρήση χημικών σε όλους τους τομείς της ζωής μας, συμπεριλαμβανομένων και των αγροτικών χημικών φυτοφαρμάκων, δεν απορρίπτοντα από τον κ. Μαργιωρή.

Συγκεκριμένα, όπως λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Ενδοκρινολογίας, «ένα κομμάτι από την αύξηση του επιπολασμού οφείλεται στην έκρηξη του Τσέρνομπιλ. Ωστόσο, δεν πρέπει να θεωρήσουμε αποκλειστικά την έκρηξη του Τσέρνομπιλ ως αιτία για τα τόσα κρούσματα. Υπάρχουν νέοι πάσχοντες που δε ζούσαν την εποχή της έκλυσης ραδιενεργού ιωδίου από το εργοστάσιο, τη δεκαετία του 1980».

Ο κ. Μαργιωρής είπε πως είναι αρκετά δύσκολο να βρούμε παράγοντες ή αιτίες που είναι υπεύθυνες για τη συγκεκριμένη πάθηση. Η διαφορά είναι ότι με τα διαγνωστικά εργαλεία που υπάρχουν σήμερα μπορούμε να αξιολογήσουμε έναν όζο του θυρεοειδούς, αν είναι δηλαδή καρκίνος ή όχι, με μεγάλο βαθμό ακρίβειας.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News