default-image

Να σπάσει το απόστημα της ανομίας

Κρήτη
Να σπάσει το απόστημα της ανομίας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Μιχάλης Λεμπιδάκης, μετά από έξι εφιαλτικούς μήνες, έξι μήνες που δοκίμασαν τις αντοχές τις δικές του, της οικογένειάς του, των φίλων του, της κοινωνίας της Κρήτης, βρίσκεται ξανά στο σπίτι του.

Το ιδανικό φινάλε της πιο μακροχρόνιας υπόθεσης απαγωγής που έχουμε δει στην Ελλάδα δεν μπορεί, όμως, να είναι η κουρτίνα πίσω από την οποία θα κρύψουμε όλα τα στραβά που οδήγησαν ως εδώ.

Η απαγωγή του Μιχάλη Λεμπιδάκη δεν ήταν η πρώτη - και φοβούμαστε δε θα είναι και η τελευταία - στην οποία ενεπλάκησαν άνθρωποι που προέρχονται από την Κρήτη. Κρητικοί. Γείτονές μας, συντοπίτες μας, άνθρωποι που τους βλέπουμε στην καθημερινότητά μας.

Φυσικά και δεν μπορεί κάποιος να γενικεύει εκ του ειδικού και ούτε να βγάζει συμπεράσματα για έναν τόπο, από τους λίγους "κακούς" που βγάζει. Ουδεμία αντίρρηση.

Αλλά... είναι "λίγοι κακοί", απλώς; Ή μήπως το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο;

Διότι, ναι, μπορεί να είναι "λίγοι" αυτοί οι "κακοί". Όμως το κακό που κάνουν αυτοί οι "λίγοι" είναι πολύ και μεγάλο.

Δεν είναι δυνατό να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στο γεγονός ότι σε όλες τις "απαγωγές υψηλού προφίλ" των τελευταίων ετών εμπλέκονται Κρητικοί.

Και δεν είναι φυσικά μόνο οι απαγωγές.

Το έγκλημα, οργανωμένο ή μη, συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει στην Κρήτη. Ξυλοδαρμοί "διά ασήμαντο αφορμή", που ενίοτε καταλήγουν και στο θάνατο του θύματος, δεν είναι σπάνιοι. Τα όπλα στο νησί βγαίνουν πολύ πιο εύκολα απ' ό,τι θα περίμενε κανείς και χρησιμοποιούνται πολύ πιο συχνά απ' ό,τι θα θέλαμε. Και όχι μόνο για τις "παραδοσιακές" (αλλά τελικά αιματηρές!) μπαλοθιές στους γάμους και στα βαφτίσια. Παντού υπάρχουν χασισοφυτείες, κάθε χωριό έχει τα "πρωτοπαλίκαρα" (τα εισαγωγικά απαραίτητα), τους τραμπούκους που "κάνουν τα κουμάντα" και... αλίμονο σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία τους.

Είναι εύκολο και πολύ βολικό να στοχοποιήσουμε συγκεκριμένες περιοχές, αλλά... δεν είναι κανένα "άβατο" το πρόβλημα. Διότι το απόστημα διαπερνά την Κρήτη και φτάνει σε πολλές περιοχές του νησιού, δεν είναι εντοπισμένο σε ένα σημείο, σε μια περιοχή, ούτε σε ένα νομό.

Το να λέμε κάτι διαφορετικό σημαίνει να εθελοτυφλούμε. Και αυτό δεν είναι ούτε σωστό, ούτε παραγωγικό.

Δεν ωφελεί να παραμένουμε απαθείς μπροστά σε αυτήν την κατάσταση. Οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στην Κρήτη δε συνηθίζουν να κυκλοφορούν με σωματοφύλακες, ούτε να χρησιμοποιούν θωρακισμένες λιμουζίνες για τις μετακινήσεις τους. Ο Μιχάλης Λεμπιδάκης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα: επιχειρηματίας που "παίζει" με πολλά εκατομμύρια, αλλά κυκλοφορούσε σαν οποιοσδήποτε Κρητικός.

Ωστόσο μετά την απαγωγή Λεμπιδάκη και με δεδομένες τις εξωπραγματικές απαιτήσεις των απαγωγέων, που δεν επέτρεπαν έτσι κι αλλιώς το αίσιο τέλος της υπόθεσης διά της καταβολής των λύτρων, οι άνθρωποι με κάποια οικονομική επιφάνεια άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά τη ζωή τους και την καθημερινότητά τους στην Κρήτη.

Αλλά... είναι μόνο αυτοί;

Όχι, το θέμα δεν είναι ο Μιχάλης Λεμπιδάκης. Δεν είναι οι 5-10 επιχειρηματίες το υψηλό οικονομικό προφίλ των οποίων τους καθιστά "ελκυστικούς στόχους" για τους κακοποιούς. Είναι ο κάθε ένας από μας, που μπορεί δυνητικά να γίνει θύμα εκείνων των (έστω, ολίγων) συντοπιτών μας που δεν αισθάνονται καμία δέσμευση απέναντι στους νόμους του Θεού ή των ανθρώπων.

Διότι δε χρειάζεται να έχεις εργοστάσια και καταθέσεις και εκατομμύρια, για να πέσεις θύμα εγκληματικής ενέργειας. Δεν είναι ανάγκη να είσαι πλούσιος για να μπεις στο στόχαστρο των εγκληματιών. Στη χειρότερη περίπτωση, αρκεί απλώς να βρεθείς στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή.

Μπορεί να μην ενδιαφέρεται κάποιος για το "κακό όνομα" που βγαίνει στο νησί και στους κατοίκους του. Να αισθάνεται ότι τον καλύπτει αυτό που λέμε συχνά - και είναι αλήθεια - «μα δεν είμαστε όλοι έτσι, αυτοί είναι λίγοι και δακτυλοδεικτούμενοι».

Ναι, είναι. Λίγοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Αλλά όλη η Κρήτη υφίσταται το βάρος και το όνειδος τέτοιων ενεργειών. Και όχι μόνο σε επίπεδο εντυπώσεων. Αυτό, αν θέλετε, είναι το λιγότερο. Σε επίπεδο πρακτικό. Στην καθημερινότητά μας. Στη ζωή μας την ίδια.

Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει αυτό. Ναι, είναι χίμαιρα να πιστεύει κανείς ότι η εγκληματικότητα μπορεί να "εξαφανιστεί". Σε μια κοινωνία όπου υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, όπου υπάρχουν προνομιούχοι και παρακατιανοί, αυτό απλώς είναι αδύνατο. Έγκλημα πάντα θα υπάρχει. Αλλά όχι αυτή η κατάσταση που ζούμε στην Κρήτη. Όχι αυτή η εκτός ορίων επέκταση των δραστηριοτήτων διαφόρων εγκληματικών ομάδων, συμμοριών στυγνών εγκληματιών, που δε διστάζουν μπροστά σε τίποτε για να βγάλουν χρήματα ή να επιβεβαιώσουν τη μαγκιά τους.

Αυτές οι συμπεριφορές δεν μπορούν πλέον να γίνονται ανεκτές. Η Κρήτη αξίζει κάτι καλύτερο. Όλοι μας αξίζουμε κάτι καλύτερο. Δεν είναι δυνατό μια μικρή μειοψηφία να σέρνει στο βούρκο ένα νησί όπου εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων μοχθούν καθημερινά για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο στα παιδιά τους. Ένα νησί γεμάτο με προκομμένους, εργατικούς, ηθικούς ανθρώπους.

Δε μας αξίζει αυτό. Το απόστημα πρέπει να σπάσει. Και χρειάζεται τη βοήθεια όλων μας για αυτό. Όλοι πρέπει να το κατανοήσουμε, όλοι πρέπει να προσπαθήσουμε για να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Να αλλάξει η νοοτροπία της ατιμωρησίας, να σταματήσουμε να θεωρούμε "λεβέντες" τους τραμπούκους και τους εγκληματίες, να πάψουμε να σκύβουμε το κεφάλι μπροστά σε τέτοιες ντροπιαστικές συμπεριφορές.

Μπορούμε; Ναι, μπορούμε. Αρκεί να το αποφασίσουμε. Όλοι μαζί.

Και όταν λέμε "όλοι μαζί", εννοούμε ΟΛΟΙ. Η Πολιτεία και οι Αρχές θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Γιατί είναι υπαρκτές. Τα "χάδια" στους εγκληματίες αυτού του είδους δε φέρνουν τίποτε. Η ανοχή της ανομίας φέρνει επέκτασή της - και αυτό αν θέλετε είναι ένα ζήτημα και για τον πολιτικό κόσμο του νησιού και της χώρας, που έχει ανεχθεί αυτήν την κατάσταση επί μακρόν. Και αυτό είναι ένα μήνυμα που θα πρέπει να φτάσει σε όλους και να ακουστεί.

Γιατί η Κρήτη μας, το νησί μας, αξίζει κάτι καλύτερο απ' αυτό! Γιατί θέλουμε να ζούμε και να δημιουργούμε στον τόπο μας με ασφάλεια και δίχως να φοβόμαστε τον κάθε τραμπούκο και εγκληματία.

Επιτέλους, να σπάσει αυτό το απόστημα...

Eφημερίδα "Νέα Κρήτη"

Φωτογραφία: Νίκος Χαλκιαδάκης

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News