Το Αβδού βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Ηρακλείου, σε ημιορεινή τοποθεσία, στους πρόποδες του όρους Σελένα.
Είναι χαρακτηρισμένο ως αγροτικός ορεινός οικισμός, απέχοντας περίπου 40 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και μια βόλτα στα σοκάκια του είναι αρκετή για να αντιληφθείς πως σε αυτό το σημείο της Κρήτης, τις προηγούμενες δεκαετίες, η ζωή και οι δραστηριότητες ήταν μια έντονη διαδικασία.
Ταμπέλες από παλιά καταστήματα και εργαστήρια, δίνουν το στίγμα μιας άλλης εποχής, όπως λέει ο κ. Νίκος Καλογεράκης, ο οποίος παλιότερα λειτουργούσε την πρώτη βιοτεχνία αεριούχων ποτών.
Η ζωή στο Αβδού είναι ήσυχη αλλά και δύσκολη ταυτόχρονα, λένε οι μόνιμοι κάτοικοι. Κυρίως ηλικιωμένοι. Συναντήσαμε τους περισσότερους στο αγροτικό ιατρείο, καθώς περίμεναν τον γιατρό για να τους γράψει φάρμακα. Δυο φορές το μήνα επισκέπτεται ο γιατρός την περιοχή κάτι που τους τροφοδοτεί με ανασφάλεια.
Πέρα από τους μόνιμους κατοίκους όμως που έζησαν μια ζωή στο Αβδού, πληθυσμιακά το χωριό ενισχύουν και εκείνοι που επέλεξαν να επιστρέψουν. Όπως η κ. Γιάννα, γιατρός που έζησε και εργάστηκε δεκαετίες ολόκληρες στην Αθήνα και επέλεξε τον τόπο καταγωγής του πατέρα της για να ζήσει τελικά. Το ίδιο και ο Νίκος, που ασχολείται όσο μπορεί με τα αγροτικά αλλά ταυτόχρονα εργάζεται σε επιχείρηση μερικά χιλιόμετρα από το σπίτι του.
Όλοι μαζί λένε, μικρότεροι και μεγαλύτεροι γίνονται ένα. Μια παρέα. Όπως γινόταν παλιά στα χωριά. Είτε τις νύχτες για τις γνωστές βεγγέρες, είτε τα πρωινά, που ο καφές και η συντροφιά είναι ιεροτελεστία.
Μία γυναίκα διατηρεί εδώ και 50 περίπου χρόνια ένα από τα καφενεία της περιοχής. Σε πιθάρια λέει έβαζαν τα χρήματα τις δεκαετίες του '80 και του '90. Σήμερα ακόμη και ο καφές είναι πολυτέλεια εξηγεί η γυναίκα, που μαζί με τους συνομηλίκους συγχωριανούς της, στεναχωριούνται γιατί πια δεν μπορούν να βοηθούν όσο θα ήθελαν τα παιδιά τους.
Στο κέντρο του χωριού η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών. Γερμανοί και Γάλλοι τουρίστες, που φτάνουν για να δουν από κοντά τις πρωτότυπες και αχνές πια από το χρόνο τοιχογραφίες. Πόλος έλξης όπως όλο το χωριό που το καλοκαίρι εκτός από τους επισκέπτες των μερικών ωρών, γεμίζει από κόσμο. Παιδιά και εγγόνια που επιστρέφουν για τις διακοπές τους δίνοντας στο Αβδού και πάλι ζωή.
Στα σοκάκια του χωριού η ιστορία του είναι αποτυπωμένη σε ταμπέλες και επιγραφές. Μεγάλα ονόματα που γέννησε ο τόπος, αλλά και κομμάτια μιας άλλης εποχής.
Κι όσο οι μέρες περνούν, κι όσο το καλοκαίρι μυρίζει όλο και πιο έντονα, τόσο η χαρά μεγαλώνει. Το Αβδού, αλλά κυρίως οι ηλικιωμένοι κάτοικοί του, που ασβεστώνουν και καθαρίζουν για να υποδεχθούν τα παιδιά τους που θα φέρουν ζωή στο χωριό… για ένα ακόμη καλοκαίρι.
Ρεπορτάζ: Ράνια Μωραΐτη
