Ο Νίκος Αλεξάκης δεν είναι απλώς ένας επιτυχημένος Κρητικός που έκανε επάγγελμα το μεγάλο του πάθος, το σχεδιασμό ρούχων, αλλά ένας διεθνούς φήμης επαγγελματίας που αποφάσισε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς να αφήσει το εξωτερικό και "να ανοίξει τα πανιά του" στο Ηράκλειο, επιστρέφοντας στη γενέθλια γη.
Ένα άλμα που τον δικαίωσε, όπως δηλώνει ο ίδιος, γνωρίζοντας την αποδοχή από τους Κρητικούς που ήρθαν σε άμεση επαφή με την υψηλή ραπτική και την ίδια στιγμή κρατώντας ανοικτές τις πόρτες του κόσμου εφόσον η καριέρα του έχει πλέον διεθνείς διαστάσεις.
«Ήθελα πάντα να έχω την έδρα μου εδώ, στον τόπο μου. Εδώ βρίσκεται η οικογένειά μου, εδώ υπάρχει ο τρόπος ζωής που μου αρέσει. Ήθελα να γυρίσω εδώ και γύρισα...», δηλώνει.
Ο Νίκος Αλεξάκης ξεκίνησε συνεταιρικά την επιχείρησή του στην Ελβετία το 2008, γνωρίζοντας από την αρχή μεγάλη επιτυχία με τα πρωτοποριακά ρούχα που σχεδίαζε και προκαλούσαν αίσθηση.
Όμως ο Ελβετός συνέταιρός του επέμενε να μείνει η επιχείρηση στην κεντρική Ευρώπη, ενώ ο Νίκος είχε πάντα όνειρο να επιστρέψει στην Κρήτη. Και κάπως έτσι, το 2012, αποφάσισε να κάνει την επιθυμία του πράξη και να δοκιμάσει την τύχη στην πατρίδα, βλέποντας την καριέρα του να αποκτά μια νέα δυναμική.«Οι πόρτες στο εξωτερικό άνοιξαν διάπλατα το 2010», μας εξομολογείται, «όταν πήρα την καλύτερη διεθνή διάκριση ως σχεδιαστής της χρονιάς από τη "Σβαρόφσκι"». Και ακολούθησαν πολλοί διθύραμβοι από τους ειδικούς και τον Τύπο.
Ο Νίκος Αλεξάκης σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Όμως το σχέδιο ήταν πάντα η μεγάλη του αγάπη. Ακολούθησε το ένστικτό του, ασχολήθηκε με το αντικείμενο που λάτρευε από παιδί, μαθαίνοντας από μόνος του πολλά πράγματα για τα ρούχα και τα υφάσματα, και ρίχτηκε στη δουλειά.
«Ξεκίνησα με αργά βήματα. Το 2002-2003 παρουσίασα την πρώτη μου προσωπική συλλογή από αντρικά χειροποίητα t-shirts και αμέσως έδειξαν ενδιαφέρον μαγαζιά στο Ηράκλειο και σε άλλες πόλεις. Και κάπως έτσι δημιούργησα μια μικρή εταιρεία, προχωρώντας βήμα το βήμα».
Κάτι το ένστικτο, όπως μας λέει ο ίδιος, κάτι η τύχη, όλα πήγαν καλά. Συνεργάστηκε με έναν Ελβετό επιχειρηματία, «ο οποίος επένδυσε σε εμένα» και το 2011 ο Νίκος αγόρασε την επιχείρηση προετοιμάζοντας την επιστροφή του στην Κρήτη."
Ο Ηρακλειώτης σχεδιαστής δε μετανιώνει για αυτή του την επιλογή, τονίζοντας ότι πήρε πολύ εύκολα την απόφασή του να γυρίσει στον τόπο του και ακόμα και τώρα θα έκανε το ίδιο.»Ο Νίκος επιμένει στην αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων, δηλώνοντας ότι «μπορείς να κάνεις και μέσα στην κρίση επιτυχημένα πράγματα, παρά τις δυσκολίες».
Φυσικά η νέα οικονομική πραγματικότητα έχει αλλάξει τις συνήθειες όλων και πρώτιστα των καταναλωτών. «Πριν την κρίση κοιτούσαν τη φίρμα και όχι την ποιότητα, προτού επιλέξουν τι θα αγοράσουν».
Τώρα η κατάσταση έχει αναστραφεί. «Οι πελάτες κοιτάζουν πρώτα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και τον τρόπο ραψίματος και όχι τόσο τη φίρμα που "υπογράφει" ένα ρούχο. Άρα οι εταιρείες που είναι λίγο μικρότερες μπορούν να κάνουν καλύτερη δουλειά, να πουλήσουν περισσότερο».
Σύμφωνα με τον Ηρακλειώτη σχεδιαστή, ο πελάτης ελέγχει πια τα πάντα. Από την ποιότητα σε σχέση με την τιμή έως την εξυπηρέτηση. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η διαπίστωση του κ. Αλεξάκη ότι «παλιά οι Έλληνες ήθελαν κυρίως προϊόντα από το εξωτερικό, ενώ τώρα όχι απλώς προτιμούν ελληνικά, αλλά ειδικά εκείνα που κατασκευάζονται από ελληνικά εργατικά χέρια».
Το πελατολόγιό του χαρακτηρίζεται από μια ευρεία γκάμα, και φυσικά απευθύνεται και στο ξένο κοινό, καθώς οι πόρτες του εξωτερικού παραμένουν διάπλατα ανοικτές.
Ο ίδιος σχεδιάζει τόσο γυναικεία όσο και αντρικά ρούχα, παρά το γεγονός ότι στη συντριπτική πλειονότητα, που φτάνει το 80%, το αγοραστικό κοινό είναι γυναίκες, οι οποίες επιλέγουν το κάτι διαφορετικό, και μάλιστα σε πολύ καλή τιμή που προσφέρει ο Νίκος και η φίρμα του NikAlex.
Εκτός, όμως, από το καθημερινό και το επίσημο ένδυμα, μεγάλο είναι το ενδιαφέρον για νυφικά, ρούχα βαπτίσεων, γάμων κ.λπ.
Το κρητικό κοινό, σύμφωνα με το γνωστό σχεδιαστή, έχει στραφεί προς το ποιοτικότερο, το ντύσιμο των γυναικών του νησιού μας έχει γίνει πιο ουσιαστικό, έχει αφήσει πίσω του τη χλιδή και έχει γίνει πιο περιεκτικό.
«Οι Έλληνες εγκαταλείπουν σιγά-σιγά το νεοπλουτισμό», εκτιμά ο Νίκος Αλεξάκης, «και γίνονται όλο και πιο υποψιασμένοι, ειδικά τα τελευταία χρόνια μετά την κρίση, χαρακτηριστικό που είχαν οι ξένοι από παλιά».
Και το ενδιαφέρον τους στρέφεται τόσο στα καθαρά χειροποίητα κομμάτια με την υπογραφή του, που αποτελούν από μόνα τους έργα τέχνης, όσο και στα πιο βιομηχανοποιημένα, πάντα όμως ραμμένα στο χέρι.
Ρεπορτάζ: Σταύρος Μουντουφάρης
