default-image

Στούκας ή Γεώργιος Μανωλεσάκης: Ένας σπουδαίος αφανής ήρωας

Κρήτη
Στούκας ή Γεώργιος Μανωλεσάκης: Ένας σπουδαίος αφανής ήρωας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

"Ταγματάρχης Γεώργιος Μανωλεσάκης"... Μία μόνο από τις πολλές επιγραφές ηρώων που φιγουράρουν στο υπόγειο κενοτάφιο του μνημείου της Μάχης της Κρήτης ή Μνημείο Ελευθερίας, όπως είναι περισσότερο γνωστό στον κόσμο του Ηρακλείου, το οποίο "ξαναζωντάνεψε" τις ημέρες αυτές λόγω των επετειακών εκδηλώσεων.

Το όνομα μας κέντρισε... Ψάξαμε, κάναμε την έρευνά μας. Η έρευνα μας οδήγησε στον Πόρο Ηρακλείου, και συγκεκριμένα στο σπίτι του κυρίου Λεωνίδα Μανωλεσάκη, γιου του αείμνηστου ήρωα της Μάχης της Κρήτης Γεωργίου Μανωλεσάκη...

Ο 78χρονος κύριος Λεωνίδας μαζί με το γιο του Γιώργο και τη σύζυγο μάς υποδέχτηκαν με θέρμη μέσα στο σπιτικό. Και ξετύλιξαν το κουβάρι της ξεχωριστής οικογενειακής ιστορίας...

«Ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1896 στο Ηράκλειο. Η μάνα του χήρα, μεγάλωνε 6 αγόρια! Ο ίδιος, ως προστάτης της οικογένειας, δεν κλήθηκε από το στρατό να υπηρετήσει. Κατατάχτηκε μονάχος του ως εθελοντής.

Τη δεκαετία του '20 κυνηγούσε, ως αρχηγός αποσπάσματος, ληστές στο Αγρίνιο. Γύρισε κατόπιν εδώ και έγινε δάσκαλος στον Προφήτη Ηλία, που ήταν το χωριό της γυναίκας του», περιγράφει ο κ. Λεωνίδας και συνεχίζει: «Το '40, ο πατέρας μου πήγε να πολεμήσει, ως «έφεδρος αξιωματικός, τους Ιταλούς στο αλβανικό μέτωπο. Σε μια μάχη έφαγε μια σφαίρα στο κεφάλι. Η ιταλική σφαίρα τον διαπέρασε από το αριστερό στο δεξί μέρος του κεφαλιού και του έκοψε τη γλώσσα. Ευτυχώς η γλώσσα είχε συγκρατηθεί από το χαλινό και δεν έπεσε.

Ο μακαρίτης ο πατέρας μου γύρισε στην Αθήνα για περίθαλψη. Του έκαναν πολλά χειρουργεία. Του ράψανε τη γλώσσα. Του έβαλαν χρυσές μασέλες. Όλα με έξοδα της τότε βασίλισσας!»...

Τραυματισμένος λοιπόν ο Γιώργος Μανωλεσάκης, γυρίζει μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Γερμανούς στην Κρήτη. Δε θα προλάβει όμως να ξαποστάσει καθόλου από τις μάχες. Έρχεται η 20ή Μαΐου, οι Γερμανοί εισβάλλουν από αέρος στο νησί και ο ήρωας αξιωματικός σπεύδει πρώτος στις επάλξεις.

«Ο διοικητής του τότε, επειδή ήταν τραυματίας, πρότεινε στον πατέρα μου να κρατά το ταμείο των αξιωματικών. Ο πατέρας μου ούτε που να το ακούσει! Ρίχτηκε στη μάχη. Την 20ή Μαΐου, πρώτη μέρα της Μάχης της Κρήτης, πήρε το λόχο του και πήγε στη Χανιώπορτα.

Μέσα στο χαμό της μάχης εναντίον των "Στούκας" που είχαν "σκοτεινιάσει" τον ηρακλειώτικο ουρανό και των αλεξιπτωτιστών που έπεφταν από ψηλά, ο πατέρας μου βρήκε κάποια στιγμή ένα πολυβόλο. Ήταν το μοναδικό στο σημείο αυτό άμυνας. Ο πολυβολητής ήταν σκοτωμένος.

Με ευλάβεια ο πατέρας μου τον μετέφερε αλλού, και ανέλαβε το πολυβόλο ο ίδιος. Πρόλαβε να θερίσει αρκετούς Γερμανούς μέχρι που άρχισε να δέχεται ομοβροντία πυρών από "Στούκας". Σε κάποια στιγμή οι υπόλοιποι πολεμιστές είχαν αποχωρήσει, μετακινούμενοι αλλού. Ο πατέρας μου παρέμεινε εκεί. Και τελικά τα "Στούκας" που είχαν χαμηλώσει πολύ τον πέτυχαν... Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή. Από τους πρώτες πεσόντες της Μάχης της Κρήτης στο Ηράκλειο», λέει φανερά συγκινημένος ο κ. Λεωνίδας, για τον οποίο, παιδάκι 3 ετών μόλις τότε, άρχισαν οι δικές του περιπέτειες.

«Ορφανός από πατέρα και μάνα, με πήγανε στα Χανιά. Έμεινα αρχικά με το θείο μου, τον αδελφό του πατέρα μου, Κώστα Μανωλεσάκη, και τη γυναίκα του. Το θείο μου ήρθαν, όμως, ένα βράδυ οι Γερμανοί της Γκεστάπο και τον συνέλαβαν. Εκτελέστηκε λίγο καιρό αργότερα. Έτσι κατέληξα σε ένα ορφανοτροφείο στα Χανιά. Εκεί μεγάλωσα μέχρι που επέστρεψα στο Ηράκλειο και έκανα τη δική μου οικογένεια»...

Στο μνημείο της Μάχης της Κρήτης τα οστά

Η προσωπική ιστορία μάς συγκίνησε. Δεν μπορούσαμε όμως να μείνουμε με την απορία. Πώς τα οστά του ήρωα Γιώργου Μανωλεσάκη κατέληξαν στο κενοτάφιο του μνημείου της Μάχης της Κρήτης; «Λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε μια οργανωμένη προσπάθεια διακομιδής λειψάνων. Τα οστά του πατέρα μου τα αναγνώρισαν χάρη σε μια ταυτότητα που είχε στο χέρι και έγραφε "ανθυπασπιστής Γ. Μανωλεσάκης". Αρχικά μεταφέραμε τα οστά στον Προφήτη Ηλία.

Συνοδεία μάλιστα, με απόφαση του διοικητή της ΣΕΑΠ, στρατιωτικού αγήματος. Το κασελάκι τοποθετήθηκε στο ιερό του κεντρικού ναού του χωριού. Αργότερα, ανεξήγητα, μεταφέρθηκε το κασελάκι σε ένα ξωκλήσι. Νευρίασα, δε μου εξήγησε κανείς το λόγο. Και αποφάσισα να πάρω τα οστά και να τα φέρω εδώ στο Μνημείο της Μάχης της Κρήτης», εξηγεί ο κ. Λεωνίδας...

Ρεπορτάζ: Μπάμπης Σαββίδης

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News