Μια κλασική φράση μας υπενθυμίζει ότι ο δρόμος... έχει τη δική του ιστορία. Κάτι που, φυσικά, ισχύει. Μόνο που στο Ηράκλειο τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί, μπορεί μεν αυτή να υπενθυμίζεται στους περαστικούς, έστω και τηλεγραφικά, με την επεξήγηση του ονόματος του τιμώμενου, ωστόσο για όσους δε γνωρίζουν την Ελληνική το μπέρδεμα είναι δεδομένο.
Αφήστε που και για εκείνους οι οποίοι υποτίθεται ότι γνωρίζουν τα Ελληνικά το θέμα δεν είναι επίσης απλό. Γιατί το τι συναντάει κανείς στις ταμπέλες των δρόμων έχει και αυτό τη δική του... ιστορία. Συνήθως για γέλια και για κλάματα. Γενικώς, μια μπερδεμένη κατάσταση, αφού το όνομα του ίδιου του τιμώμενου γράφεται αλλιώς στη μια ταμπέλα και αλλιώς στην άλλη, ενώ τα Greeglish, δηλαδή τα Ελληνικά γραμμένα με λατινικούς χαρακτήρες, έχουν σαν αποτέλεσμα τραγελαφικές συχνά καταστάσεις. Και αυτό δεν είναι το μόνο.
Εμείς κάναμε μια βόλτα στο κέντρο προσπαθώντας να νιώσουμε σαν τουρίστες που προσπαθούν να προσανατολιστούν με τις ταμπέλες. Και το τι είδαμε μεταφορικά δεν περιγράφεται. Κυριολεκτικά, όμως, περιγράφεται και παραπάνω. Με τη βοήθεια του φωτογραφικού φακού. Απολαύστε το... οδοιπορικό και αν θέλετε προβληματιστείτε! Νομίζουμε ότι είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε όλοι μας.
Οδός Agiou Mina
Η οδός Αγίου Μηνά είναι γνωστή σε όλους. Είναι ο δρόμος που περνάει έξω από το Μητροπολιτικό Ναό του πολιούχου του Ηρακλείου, όπως πολύ σωστά μας ενημερώνει η σχετική πινακίδα. Οι τουρίστες όμως δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν Greeglish για να κάνουν τη μετάφραση. Άντε τώρα να τους εξηγήσεις ότι Agiou Mina σημαίνει Saint Minas, όπως θα ήταν η σωστότερη αναγραφή.Agiou Mina ή Ayios Minas
Ιδού η απορία, που θα έλεγε και ο Σαίξπηρ. Έξω από το κτήριο της Αρχιεπισκοπής ο δρόμος ονομάζεται λατινιστί (sic) Agiou Mina. Λίγα μέτρα πιο πέρα, όμως, στην πλατεία Αγίας Αικατερίνης, και δη σε ειδική πινακίδα για τα μνημεία, ως Ayios Minas. Τρέχα γύρευε. Τουλάχιστον αναγράφεται ως Church, δηλαδή εκκλησία. Πάλι καλά που δε μεταγράφεται ως ekklhsia!Τα ενετικά νεώρια
Οι βάνδαλοι δε θα άφηναν βεβαίως την πινακίδα (στο ειδικό χρώμα της σήμανσης μνημείων) με τα βενετσιάνικα νεώρια να μείνει όρθια στη θέση της. Έτσι, με τη μαύρη μπογιά έκαναν την... παρέμβασή τους μην επιτρέποντας σε κανένα να καταλάβει τι γράφει η ταμπέλα για να ενημερώσει τους επισκέπτες. Ευτυχώς τουλάχιστον που υπάρχουν οι πινακίδες του ΟΛΗ με την ιστορία του μνημείου.Ο «αόρατος» δρόμος
Δεν είναι ακριβώς αόρατος, αλλά για όσους θέλουν να μάθουν πώς ονομάζεται, είτε στην Ελληνική είτε στην Αγγλική, ο χαρακτηρισμός είναι κυριολεκτικός. Τα γράμματα έχουν «φαγωθεί» από τον ήλιο, με αποτέλεσμα και λόγω ύψους κανείς να μην μπορεί να διαβάσει την πινακίδα. Που, για την ιστορία, παραπέμπει στη Μάχης Κρήτης.Η οδός... μυστήριο
Παρεμφερής η ιστορία του εικονιζόμενου δρόμου με την αρχή της Μάχης Κρήτης, όπου, βεβαίως, η πινακίδα είναι μη αναγνώσιμη. Φανταστείτε τώρα κάποιος να χαθεί και να ψάχνεται να δει τι στην ευχή λέει και πού βρίσκεται. Αν δεν έχει χάρτη ή GPS, φέξε μου και γλίστρησα. Καλά, δεν θα χαθεί, καθότι όλο και κάποιος θα τον βοηθήσει, αλλά… κρίμα δεν είναι; Α, δε σας λέμε ποιος είναι ο δρόμος. Το αφήνουμε ως... κουίζ!Η πλατεία Ελευθερίας
Είναι που είναι ένα όνειρο η πλατεία Ελευθερίας, ως χάρμα ειδέσθαι μνημείο αισθητικής και υπόδειγμα συντήρησης. Έχει και την ταμπέλα της για να... δέσει το γλυκό. Εκτός κι αν η τοποθέτησή της σε έναν στύλο στη μέση-μέση αποτελεί αισθητική παρέμβαση που υπαγορεύεται από το ρεύμα του σουρεαλισμού. Σε αυτή την περίπτωση, κλείστε καμιά πόρτα γιατί το εν λόγω... ρεύμα μπάζει!Σταύρος Μουντουφάρης
