Ένα καλύτερο αύριο για την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου και κατά συνέπεια τον ίδιο τον αγροτοκτηνοτροφικό κόσμο που συναλλάσσεται ή θέλει να συναλλάσσεται μαζί της "βλέπει" πλέον πιο ξεκάθαρα από ποτέ, σήμερα, ο πρόεδρός της Ανδρέας Στρατάκης, διαβεβαιώνοντας ότι όλες οι προσπάθειες του ίδιου αλλά και της διοίκησης έχουν στόχο να μπορεί στο εξής η ΕΑΣΗ να παραλαμβάνει οινοστάφυλα και ελαιόλαδο και να πληρώνει τους παραγωγούς ακόμα και την ίδια μέρα παραλαβής των προϊόντων τους.
Ήδη ως το τέλος της αυτής της εβδομάδας θα αποπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος των περυσινών οινοσταφύλων, με χρήματα που προέρχονται από ίδιους πόρους, ενώ πολύ σύντομα έρχεται και το δάνειο της Τράπεζας Πειραιώς για την αποπληρωμή των υπόλοιπων χρεών της!
«Θα εξοφλήσουμε»
«Στα τέλη της εβδομάδας μένει απλήρωτο ένα 20% των περυσινών οινοσταφύλων. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα σταματήσουμε να πληρώνουμε. Θα συνεχίζουμε, απλώς δε θα κάνουμε μαζικές πληρωμές. Και είμαι σίγουρος ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έχουμε εξοφλήσει όλους τους παραγωγούς. Και τα όποια άλλα χρέη τα οποία η οργάνωση έχει, είτε προς λάδι είτε προς τρίτους, θα τα εξοφλήσουμε μέσω του δανείου».
Τα χρήματα μπαίνουν αμέσως στα βιβλιάρια των δικαιούχων παραγωγών. «Όλοι οι παραγωγοί», λέει, «λαμβάνουν ένα ποσό επί των χρημάτων που τους οφείλουμε. Αν τώρα υπάρξει παραγωγός που δε δει στο βιβλιάριό του χρήματα, αυτό θα είναι από λάθος και παρακαλώ να επικοινωνήσει προσωπικά μ' εμένα».
Ο Ανδρέας Στρατάκης εξηγεί, εξάλλου, ότι ο ίδιος παραγωγός τυγχάνει πολλές φορές να έχει και λάδια και σταφύλια. Για το λάδι θα δοθούν τα χρήματα σε λίγο καιρό, ενώ σήμερα πληρώνεται τα σταφύλια του.
Στο πλευρό αγροτών
Στο μεταξύ, ο συνεταιριστής διευκρινίζει ότι όπου και όποτε χρειάστηκε η οργάνωση να κατανοήσει προβλήματα υγείας ή άλλες ανάγκες των παραγωγών, όπως, για παράδειγμα, έξοδα στις οικογένειές τους γιατί είχαν μια χαρά μέσα στο σπίτι τους ή και μια λύπη, φυσικά, η Ένωση «δεν έκανε το κορόιδο αλλά έδωσε από τα χρωστούμενα ό,τι μπορούσε να δώσει». Ο συνεταιριστής προσθέτει εξάλλου ότι νιώθει πολύ μεγάλη ανάγκη να ευχαριστήσει τον αμπελουργικό κόσμο του νομού Ηρακλείου για τη μεγάλη υπομονή και κατανόηση που έχει δείξει.
Στο σημείο αυτό ο Ανδρέας Στρατάκης εκδηλώνει μια αισιόδοξη πρόβλεψη. «Από τώρα και μετά, ο παραγωγός θα εξοφλείται είτε αυθημερόν, αν το επιθυμεί ο ίδιος, είτε το αργότερο σε ένα μήνα μετά την παράδοση του προϊόντος του. Και αυτό θα γίνεται όχι μόνο στα σταφύλια αλλά και στο λάδι. Αυτός είναι ο μεγάλος μας στόχος και πιστεύουμε ότι θα τον πετύχουμε», όπως επισημαίνει.
Ώρα εκλογών
Την ίδια προετοιμάζεται η διαδικασία αλλαγής της νομικής μορφής της ΕΑΣΗ μέσα από το νόμο 4015. «Ορκωτοί λογιστές δουλεύουν ήδη στην κατεύθυνση της μελέτης για να βγάλουν την καθαρή εικόνα της οργάνωσης ως προς τα περιουσιακά της στοιχεία. Εμείς αναμένουμε το αποτέλεσμα αυτό, ώστε να συγκαλέσουμε τη γενική καταστατική συνέλευση που θα εγκρίνει το καταστατικό που θα καταθέσουμε στο Πρωτοδικείο Ηρακλείου προς έγκριση. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν μέχρι 30 Αυγούστου. Εκτός κι αν η νέα πολιτική ηγεσία αρχίσει να κάνει αλλαγές πάνω στον 4015».
Στην ίδια συνέλευση θα οριστεί και προσωρινή διοίκηση που θα μεθοδεύσει τις εκλογές της ΕΑΣΗ για την ανάδειξη της νέας διοίκησης με το νέο σχήμα της Ανώνυμης Εταιρείας, με βάση το νόμο Σκανδαλίδη.
Πάντως, για πρώτη φορά στα χρονικά της Ένωσης Ηρακλείου το 20% των αντιπροσώπων στη γενική συνέλευση, με 50 και πλέον υπογραφές, ζητά, όπως ο νόμος προβλέπει, τη σύγκληση έκτακτης Γ.Σ. για την υπόθεση αυτή, θεωρώντας ότι υπάρχει πρόβλημα άρνησης της διοίκησης της ΕΑΣΗ για την εφαρμογή του νόμου.
4 αγκάθια για την ενδυνάμωση της υπαίθρου
Σε «νέο αίμα, χωρίς να στηριζόμαστε στις επιδοτήσεις», μπορεί να αναπτυχθεί η ενδυνάμωση της υπαίθρου, όπως τονίζει η διοίκηση της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ιεράπετρας. «Με λίγα λόγια, η ενδυνάμωση της υπαίθρου απαιτεί ολοκληρωμένη προσέγγιση και καθαρή αντίληψη των υφιστάμενων αλληλεξαρτήσεων, αλληλεπιδράσεων και συνεργιών. Απαιτεί καθαρό ορισμό του προβλήματος και βούληση για καθαρές λύσεις»!
Σύμφωνα με το κείμενο της εν λόγω συνεταιριστικής οργάνωσης, η ενδυνάμωση της υπαίθρου «απαιτεί καθαρή ματιά στην πραγματικότητα. Όταν εξαναγκάζουμε με επιδοτήσεις την ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού και την εγκαθίδρυση ή την παραμονή ηλικιακά νέων ανθρώπων στη γεωργία, ματαιοπονούμε. Η γεωργία για να αναπτυχθεί κατά τρόπο ουσιαστικό απαιτεί μιαν άλλη αντίληψη των ατόμων που θα ασχοληθούν μ' αυτήν. Απαιτεί πρώτα απ' όλα αναγνώριση του γεγονότος ότι η ύπαιθρος έχει ανάγκη και από άλλες δραστηριότητες για να αναπτυχθεί με τρόπο βιώσιμο - για την ίδια και για τη χώρα. Ένας σύγχρονος γεωργικός τομέας αποτελεί μία μόνο από τις δραστηριότητες που θα οδηγήσει στην ενδυνάμωση της υπαίθρου».
Τα προβλήματα
Για να επιτευχθεί όμως η ενδυνάμωση της υπαίθρου, η ΕΑΣ Ιεράπετρας τονίζει την ανάγκη αντιμετώπισης τεσσάρων προβλημάτων:
Το δημογραφικό. Το πρόβλημα αυτό παρουσιάζει δύο πτυχές. Την πτυχή ενός πληθυσμού που γερνάει χωρίς να αναπληρώνεται και την πτυχή των νέων ανδρών που, εμφανίζοντας χαμηλότερη κινητικότητα από τις νέες γυναίκες, μένουν στην περιφέρεια, με περιορισμένες δυνατότητες για προσωπική και οικογενειακή ζωή. Οι δύο αυτές πτυχές αλληλοτροφοδοτούνται και τροφοδοτούν και το επόμενο πρόβλημα, της έλλειψης δυναμισμού στις αγροτικές περιοχές.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει έντονη παρουσία δυναμικών δραστηριοτήτων στην ύπαιθρο. Η ύπαιθρος και ειδικότερα η γεωργία, που αποτελεί την κύρια σήμερα δραστηριότητα στην ύπαιθρο, συχνά παρουσιάζεται ως λύση στο πρόβλημα της ανεργίας. Και έτσι θα έπρεπε να ήταν. Αλλά δυστυχώς η τρέχουσα εικόνα της γεωργίας, με το διψήφιο ποσοστό απασχόλησης, είναι παραπλανητική.
Το τρίτο πρόβλημα της υπαίθρου είναι η συχνά παρατηρούμενη κατασπατάληση των φυσικών πόρων (νερού, εδάφους κ.λπ.), η υποβάθμισή τους και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, που συχνά προκαλείται από ανταγωνιστικές προς τη γεωργία χρήσεις της γης, όπως είναι η ανεξέλεγκτη δόμηση. Και να υπενθυμίσω ότι δεν έχουμε οριοθετήσει χρήσεις γης στην Ελλάδα, γεγονός που αποτελεί πηγή μεγάλων προβλημάτων για τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας.
Το τέταρτο πρόβλημα απορρέει σε μεγάλο βαθμό από τα προαναφερθέντα, αλλά έχει και μια άλλη διάσταση που επιτάσσει ιδιαίτερη μνεία. Αφορά την υστέρηση στην αντίληψη των επερχόμενων μεταβολών, την ακαμψία έναντι της ανάγκης για προσαρμογή και τελικά την έλλειψη αντίδρασης και προσαρμογής σε συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες.
«Έχουμε αποδεχθεί την εικόνα μιας υπαίθρου που έχει βιαστεί να αφήσει πίσω σαν ξεπερασμένες τις παραδόσεις και τη σοφία των καταβολών της, ενώ ταυτόχρονα αρνείται να δεχθεί ότι αποτελεί μέρος μιας πραγματικότητας παγκόσμιων αλληλεπιδράσεων και ταχύτατων και συνεχών μεταβολών».
του Χριστόφορου Παπαδάκη
