Ο εθισμός στο ποτό και η κοινωνική περιθωριοποίηση, στην οποία μπορεί να οδηγήσει τον εξαρτημένο, κρύβονται πίσω από το προσωπικό δράμα του 67χρονου. Του ηλικιωμένου άνδρα, η ιστορία του οποίου μας άφησε όλους άφωνους όταν μάθαμε ότι είχε μετατρέψει σε σπίτι του τα δημόσια ουρητήρια μπροστά από το κηποθέατρο "Νίκος Καζαντζάκης".
Τώρα όμως τα νέα στοιχεία για το πώς κατέληξε να ζει έτσι έρχονται να μας ανατριχιάσουν ακόμα περισσότερο, φέρνοντας για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια το πρόβλημα του αλκοολισμού και τις τραγικές συνέπειές του.
Αιτία λοιπόν για το πώς έφτασε να ζει σαν τρωγλοδύτης ο 67χρονος Μ.Π εκεί που άλλοι κάνουν την ανάγκη τους, ανάμεσα σε σωρούς σκουπιδιών, άπλυτος, αξύριστος, ρακένδυτος και φοβερά εξαντλημένος, όπως μας περιγράφει σήμερα η αδερφή του Α.Π., είναι το ποτό. «Παντρεύτηκε στα 19 του. Ζούσε στην Αθήνα και έχει τρία παιδιά. Κάποια οικογενειακά προβλήματα τον έριξαν στο ποτό από τη νεαρή αυτή ηλικία», όπως μας εξηγεί η αδερφή του.
«Όμως η εξάρτησή του αυτή τον είχε φτάσει στο σημείο να γίνει άλλος άνθρωπος, με αποτέλεσμα να δημιουργεί προβλήματα στα παιδιά του. Να φεύγει από το σπίτι σε ανύποπτο χρόνο και να τον ψάχνουν, με την ιστορία αυτή να κρατάει δεκαετίες», προθέτει η Α.Π, επισημαίνοντας επίσης ότι, λόγω της εξάρτησής του, δεν μπορούσε ούτε να δουλέψει, προκαλώντας έτσι και οικονομικό πρόβλημα στην οικογένειά του. Μάλιστα, λόγω του ποτού είχε κινδυνέψει πάρα πολλές φορές και η υγεία του, αφού αδειάζοντας το ένα μπουκάλι μετά το άλλο, έφτασε να πάθει διάτρηση στομάχου. Όμως ούτε τότε δεν έκοψε το ποτό...
Η Α.Π μένει στο Ηράκλειο και, όπως μας είπε, είχε αναλάβει τη φροντίδα του τα τελευταία χρόνια, πριν εκείνος θελήσει για άλλη μια φορά να το σκάσει από το σπίτι για να μπορεί να πίνει ελεύθερα. Επέλεξε να τον πάρει σπίτι της αφού τα παιδιά του, εξαντλώντας κάθε προσπάθεια να τον απομακρύνουν από το ποτό, με τη ζωή τους να έχει γίνει κόλαση, είχαν κουραστεί και είχαν δηλώσει ότι δεν αντέχουν άλλο πια.
«Προσπαθούσα να τον ανεξαρτητοποιήσω από το αλκοόλ. Δεν τον άφηνα από τα μάτια μου, όμως εκείνος έπινε κρυφά, μέχρι που έφυγε και πάλι από το σπίτι. Είχα πάει με την κόρη μου δυο φορές εκεί, στα ουρητήρια που έμενε, για να τον καθαρίσουμε και να τον πείσουμε να γυρίσει σπίτι, αλλά μας έδιωχνε. Δεν ήθελε να μετακινηθεί. Είναι γεμάτο μύκητες και σε άθλια κατάσταση», προσθέτει η αδερφή του, περιγράφοντας τις προσπάθειες που έκαναν μέχρι και την τελευταία στιγμή να τον μεταπείσουν.
Λόγω της κατάστασής του, ο 67χρονος βρίσκεται τώρα μπροστά στον κίνδυνο να καταλήξει σε ίδρυμα. Όμως η αδερφή του και πάλι επεμβαίνει, εκφράζοντας την επιθυμία να τον πάρει και πάλι σπίτι της, παρά τα προβλήματα που ξέρει ότι θα αντιμετωπίσει. Το γεγονός όμως ότι στις φλέβες τους τρέχει το ίδιο αίμα, όπως λέει, δεν της κάνει καρδιά να τον αφήσει.
«Δεν αφήνω τον αδερφό μου στο γηροκομείο»
«Δεν αφήνω το αίμα μου να καταλήξει σε γηροκομείο. Είναι ακόμα στο νοσοκομείου και στο πλευρό του είμαι πότε εγώ και πότε η κόρη μου. Είμαστε σε επαφή με την κοινωνική λειτουργό και μόλις βγει από το νοσοκομείο θα τον πάρω ξανά μαζί μου. Από μικρό εγώ τον έχω μεγαλώσει, δε θα επιτρέψω να καταλήξει σε ίδρυμα. Δεν είναι δυνατόν να τον αφήσω», μας λέει η αδερφή του. Προς το παρόν πάντως ο 67χρονος συνεχίζει να νοσηλεύεται στο Βενιζέλειο υπό την επίβλεψη κοινωνικών λειτουργών.
Της Μαρίας Αντωνογιαννάκη
