Είναι μόλις άνοιξη και η Ευρώπη στερεύει από νερό. Μια βασική δεξαμενή που εξυπηρετεί εκατομμύρια Καταλανούς λιγοστεύει. Μια διαμάχη για το νερό προκάλεσε συγκρούσεις στη Γαλλία, όπου πολλά χωριά δεν μπορούν πλέον να παρέχουν στους κατοίκους τους νερό από τη βρύση. Και ο μεγαλύτερος ποταμός της Ιταλίας έχει ήδη χαμηλώσει τόσο όσο τον περασμένο Ιούνιο.
Περισσότερο από το ένα τέταρτο της ηπείρου βρίσκεται σε ξηρασία από τον Απρίλιο και πολλές χώρες προετοιμάζονται για μια επανάληψη -ή και χειρότερη- του περσινού ξηρού καλοκαιριού.
Όπως μεταδίδει το Politico, μελέτη με τη χρήση δορυφορικών δεδομένων επιβεβαίωσε νωρίτερα φέτος ότι η Ευρώπη υποφέρει από σοβαρή ξηρασία από το 2018. Η άνοδος της θερμοκρασίας δυσχεραίνει την ανάκαμψη από αυτό το έλλειμμα, αφήνοντας την Ήπειρο κολλημένη σε έναν επικίνδυνο κύκλο όπου το νερό γίνεται όλο και πιο επισφαλές.
Ενώ οι βροχερές συνθήκες των επόμενων εβδομάδων θα μπορούσαν να αναπληρώσουν τα επιφανειακά εδάφη και να βοηθήσουν τη γεωργία, ακόμη και μια βροχερή άνοιξη δεν μπορεί να διορθώσει τη συνεχιζόμενη έλλειψη υπόγειων υδάτων στην Ευρώπη, προειδοποιούν οι ειδικοί.
Με το καλοκαίρι προ των πυλών, οι κυβερνήσεις προσπαθούν τώρα να αντιμετωπίσουν τόσο τις τρέχουσες όσο και τις μελλοντικές ελλείψεις - ενώ παράλληλα διαχειρίζονται τις εντάσεις που προκύπτουν από τον αυξανόμενο ανταγωνισμό για το νερό, σύμφωνα με το ethnos.gr.
Χειμερινή ξηρασία
Η περσινή ιστορική ξηρασία εξάντλησε τους επιφανειακούς και υπόγειους ταμιευτήρες της Ευρώπης.
Ο χειμώνας υποτίθεται ότι θα έφερνε ανακούφιση. Όμως πολλές από τις περιοχές της ηπείρου που επλήγησαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είδαν ελάχιστη βροχή ή χιόνι.
Η Γαλλία, όπου δεν έπεσε βροχή για περισσότερες από 30 συνεχόμενες ημέρες τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, γνώρισε τον ξηρότερο χειμώνα των τελευταίων 60 ετών.
Το ερευνητικό ίδρυμα CIMA της Ιταλίας διαπίστωσε μείωση των χιονοπτώσεων κατά 64% μέχρι τα μέσα Απριλίου. Ο ποταμός Πο τρέχει τόσο χαμηλά όσο και το περασμένο καλοκαίρι- η λίμνη Γκάρντα βρίσκεται ήδη σε λιγότερο από το μισό της μέσης στάθμης της.
Η δεξαμενή Sau βόρεια της Βαρκελώνης έχει πέσει τόσο χαμηλά που οι αρχές αποφάσισαν να αφαιρέσουν τα ψάρια ώστε να μην πεθάνουν και μολύνουν το νερό της περιοχής. Σε ολόκληρη την Καταλονία, οι ταμιευτήρες ανέρχονται σε μόλις 27%. Και την επόμενη εβδομάδα, η Ισπανία αντιμετωπίζει πρώιμο κύμα καύσωνα.
Οι χειμερινές βροχοπτώσεις είναι ζωτικής σημασίας για τις μεσογειακές χώρες ιδιαίτερα, δήλωσε ο Φρεντ Χάτερμαν, υδρολόγος στο Ινστιτούτο Έρευνας Κλιματικών Επιπτώσεων του Πότσνταμ.
Για να ξεφύγει η Ευρώπη από τον φαύλο κύκλο του να ξεκινά κάθε χρόνο με ένα σημαντικό έλλειμμα υπόγειων υδάτων, «θα χρειαζόμασταν σχεδόν μια δεκαετία με έντονες βροχοπτώσεις», προειδοποίησε ο Χάτερμαν.
Ο ρόλος της κλιματικής αλλαγής
Όπως επισημαίνει το Politico, η πρόβλεψη της βροχόπτωσης για τόσο μεγάλες περιόδους είναι δύσκολη, ειδικά με την κλιματική αλλαγή που μεταβάλλει τα πρότυπα βροχοπτώσεων.
Αλλά ακόμα κι αν τα επίπεδα βροχοπτώσεων παραμείνουν ίδια, η κλιματική αλλαγή θα μειώσει τη διαθεσιμότητα νερού σε όλες τις περιοχές της Ευρώπης.
Η ξηρασία είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο και πολλοί παράγοντες — όπως η κακή διαχείριση ή η υπερκατανάλωση νερού — μπορούν να παίξουν ρόλο. Ωστόσο, η αύξηση της θερμοκρασίας είναι βέβαιο ότι θα ασκήσει περαιτέρω πίεση στην παροχή νερού της Ευρώπης.
Η Ευρώπη ξυπνά σιγά σιγά μπροστά στην απειλή
Νωρίτερα αυτό το μήνα, η Ιταλία εξέδωσε διάταγμα για την ξηρασία που μειώνει τη γραφειοκρατία για τις υποδομές νερού, συμπεριλαμβανομένων των μονάδων αφαλάτωσης. Η Ισπανία δημοσίευσε τον Ιανουάριο μια νέα σειρά σχεδίων διαχείρισης των υδάτων.
Η νέα εθνική στρατηγική διαχείρισης του νερού του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στοχεύει στη μείωση της συνολικής κατανάλωσης νερού κατά 10% μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Σύμφωνα με το σχέδιο, κάθε τομέας θα κληθεί να καταρτίσει προτάσεις για τη μείωση της χρήσης του νερού.
Η στρατηγική της Γερμανίας , που εγκρίθηκε τον Μάρτιο, περιλαμβάνει βήματα για να καταστεί «βιώσιμη» η χρήση του νερού σε 10 τομείς έως το 2050, καθώς και ένα πλάνο 78 μέτρων που θα εφαρμοστούν έως το 2030.
Ωστόσο, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι χώρες κάνουν πολύ λίγα για να αντιμετωπίσουν την κακή διαχείριση των πόρων, η οποία εξακολουθεί να αφθονεί σε ολόκληρη την ήπειρο, επιδεινώνοντας τις επιπτώσεις της συρρίκνωσης της διαθεσιμότητας νερού. Το ένα τέταρτο του πόσιμου νερού της Ευρώπης εκτιμάται ότι χάνεται από διαρροές αγωγών, σύμφωνα με τη βιομηχανία .
Πόλεμοι του νερού
Εν τω μεταξύ, η διαχείριση του νερού – και η απόφαση ποιος έχει πρόσβαση σε αυτό – μετατρέπεται σε πολιτικό ζήτημα σε ολόκληρη την ήπειρο.
Το περασμένο καλοκαίρι, επιβλήθηκαν περιορισμοί στη χρήση νερού στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την ιεράρχηση της χρήσης νερού για τουριστικές υποδομές, μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις και γεωργία.
Ορισμένοι δήμοι αντιμετωπίζουν ήδη νέους περιορισμούς — σε άλλους, δεν άρθηκαν ποτέ. Η Καταλονία επέβαλε πρόσφατα όρια , συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής μείωσης κατά 40% στην κατανάλωση νερού για τη γεωργία.
Στη νότια Γερμανία, οι νομικές διαμάχες για το νερό έχουν διπλασιαστεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Και στη Γαλλία, οι εντάσεις μεταξύ περιβαλλοντολόγων και αγροτών σχετικά με την κατασκευή δεξαμενών νερού τον περασμένο μήνα προκάλεσαν βίαιες συγκρούσεις
