Αν στις κάλπες του 2017 το χάσμα μεταξύ των γενεών ήταν τόσο μεγάλο που το γνωστό Ινστιτούτο Ερευνών YouGov συμπέρανε ότι η ηλικία αντικατέστησε την τάξη ως βασική διαχωριστική γραμμή στη βρετανική πολιτική σκηνή, στις πρόωρες και καθοριστικές για τη γηραιά Αλβιόνα σημερινές κάλπες το χάσμα αυτό έχει διευρυνθεί τόσο, που μπορεί να καθορίσει το αποτέλεσμα των εκλογών.
Ίσως των πιο κρίσιμων των τελευταίων δεκαετιών, καθώς από την έκβασή τους θα εξαρτηθεί η πορεία του Brexit και κατ’ επέκταση της βρετανικής οικονομίας, οι ισορροπίες μεταξύ των κομμάτων σε πανεθνικό αλλά και εσωτερικό επίπεδο, ο ρόλος της Αλβιόνας στην παγκόσμια σκηνή και βεβαίως το κρίσιμο θέμα της ενότητας της χώρας, με δεδομένο ότι το Σκοτσέζικο Εθνικό Κόμμα, με επικεφαλής τη Νικολά Στάρτζεον, έχει βάλει μπροστά τις... μηχανές για ένα νέο δημοψήφισμα περί ανεξαρτησίας από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Έχοντας το βλέμμα στραμμένο σε αυτή την πραγματικότητα, το Εργατικό Κόμμα επιχειρεί να “ψαλιδίσει” μέχρι και την τελευταία στιγμή τη διαφορά με τους Συντηρητικούς, εστιάζοντας στους νέους, που είναι και οι βασικοί πολέμιοι του Brexit, καθώς διαβλέπουν κινδύνους τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην επαγγελματική τους πορεία για το μέλλον.
Με δεδομένο ότι οι νέοι υποεκπροσωπούνται στις δημοσκοπήσεις, κανείς δεν αποκλείει την έκπληξη. Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση επισημαίνεται ότι η Τερέζα Μέι προχώρησε στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών παρασυρόμενη από τις δημοσκοπήσεις, με αποτέλεσμα να χάσει την αυτοδυναμία και να βρεθεί στη δεινή θέση εξάρτησης από το βορειο-ιρλανδικό DUP, με τις γνωστές για το πολιτικό της μέλλον συνέπειες.
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος έχει καταφέρει να παραμείνει στο “τιμόνι” των Εργατικών παρά τη θύελλα, δείχνει σε κάθε κίνησή του την εστίασή του προς τους νέους σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία, έχοντας πλάι του τις στατιστικές με τους αριθμούς των νέων εγγεγραμμένων, που φτάνουν το 1,5 εκατομμύριο πολιτών ηλικίας έως 34 ετών, και βεβαίως την κρυστάλλινη αλήθεια της στατιστικής, που έδειξε ότι στις κάλπες του 2017 πάνω από το 60% των ψηφοφόρων ηλικίας από 18 έως 29 ετών επέλεξαν τους Εργατικούς, ενώ στον αντίποδα το 69% των ψηφοφόρων ηλικίας άνω των 70 ετών στήριξαν τους Τόρις, δηλαδή τους Συντηρητικούς.
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν δεν παραβλέπει ότι για πολλούς νέους αποτελεί έναν κακό ηγέτη, κάτι στο οποίο συμφωνεί και η αντιπολίτευση, με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες να επιμένουν να ζητούν συνεργασία με τους Εργατικούς για να σταματήσει το Brexit, υπό τον όρο ωστόσο να απομακρυνθεί από την ηγεσία ο Κόρμπιν. Συνεργασία προτάσσει και η φιλοευρωπαϊκή Σκοτία, όμως εκεί ο όρος προς τους Εργατικούς είναι ακόμα πιο δυσκολοχώνευτος, καθώς το τίμημα θα ήταν ένα νέο δημοψήφισμα περί ανεξαρτησίας.
Παρακινδυνευμένη κάθε πρόβλεψη
Το θέμα του Brexit, αν και πέρασε από μύρια όσα κύματα στους Εργατικούς, συμπλέει μοιραία με την οικονομία και με το ασφαλιστικό, το οποίο προκάλεσε μια γροθιά στο στομάχι του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον και μεγάλη ζημιά στη δημοφιλία του, όταν είδε το φως της δημοσιότητας η φωτογραφία ενός 4χρονου αγοριού στο δάπεδο ενός νοσοκομείου, καθώς δεν υπήρχε διαθέσιμο κρεβάτι.
Από αυτή την προεκλογική εκστρατεία οι Βρετανοί δεν έγιναν σοφότεροι όσον αφορά στα μεγάλα ζητήματα που τους απασχολούν. Ο τενόρος του Brexit, Μπόρις Τζόνσον, έχει καταστήσει σαφές ότι, αν εκλεγεί και έχει την αυτοδυναμία, θα περάσει τη νομοθεσία ώστε το Ηνωμένο Βασίλειο να αποχωρήσει ως τις 31 Ιανουαρίου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στον αντίποδα, οι Εργατικοί υπόσχονται ένα νέο δημοψήφισμα διά της... πλαγίας, δηλαδή με ερώτημα αν οι πολίτες στηρίζουν την αναθεωρημένη συμφωνία του Τζόνσον με τις Βρυξέλλες, στην οποία το κόμμα αντιτίθεται.
Ο Τζόνσον, αν και πηγαίνει με τον αέρα της σιγουριάς των δημοσκοπήσεων, ξέρει ότι η εικόνα του έχει “τσαλακωθεί” και ότι λιγότερο από τους μισούς ψηφοφόρους τον θεωρούν κακό πρωθυπουργό, όπως τα τρία τέταρτα των ψηφοφόρων δεν εμπιστεύονται τον Κόρμπιν. Αν συνυπολογίσει κανείς και το εκλογικό σύστημα της Βρετανίας, που δεν επιτρέπει προβλέψεις καθώς σε πολλές περιφέρειες το αποτέλεσμα κρίνεται στο νήμα, τότε έχει μπροστά του ένα “παζλ” δύσκολο να λυθεί σε επίπεδο εκτιμήσεων. Άρα το βασικό ερώτημα, πώς θα κατανεμηθούν οι έδρες ώστε ο Τζόνσον να έχει την αυτοδυναμία που ποθεί προκειμένου να μπορεί να ελέγξει τη Βουλή των Κοινοτήτων, παραμένει αναπάντητο και η μόνη ασφαλής πρόβλεψη θα είναι το ίδιο το αποτέλεσμα της κάλπης.
