Σαν σήμερα στις 2 Μαΐου του 1519 αφήνει την τελευταία του πνοή ένας από τους πιο σπουδαίους και επιδραστικούς καλλιτέχνες όλων των εποχών. Ο λόγος για το διάσημο ζωγράφο, γλύπτη, αρχιτέκτονα, μηχανικό, εφευρέτη και επιστήμονα, Leonardo Da Vinci, ο οποίος στις μέρες μας ταυτίζεται με το πρότυπο του αναγεννησιακού ανθρώπου.
Γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1452 στο Αντσιάνο της Ιταλίας και ήταν νόθος γιος του δικηγόρου Πιέρο Ντα Βίντσι, καρπός του έρωτά του με τη χωρική Κατερίνα. Μεγάλωσε στη Φλωρεντία, όπου από πολύ μικρός έδειξε δείγματα του ταλέντου αλλά και της ευστροφίας του. Στα 14 του εστάλη ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο του περίφημου Φλωρεντίνου ζωγράφου και αρχιτέκτονα Αντρέα Ντελ Βερόκιο.
Ως πρώτος πίνακας του Leonardo λογίζεται η “Παναγία με το γαρύφαλλο”, που σήμερα εκτίθεται στην Παλαιά Πινακοθήκη του Μονάχου. Παράλληλα με τους πίνακες θρησκευτικού χαρακτήρα, ο Ντα Βίντσι πειραματιζόταν και με φανταστικά θέματα, εντούτοις η εν λόγω θεματολογία δε γινόταν εύκολα αποδεκτή την εποχή εκείνη. Η περίοδος μέχρι το 1482 αποτέλεσε την πρώτη εποχή δημιουργίας του Ντα Βίντσι, ο οποίος ήδη από τη δεκαετία του 1470 θεωρείτο σπουδαίος ζωγράφος, δεχόμενος παραγγελίες για τη δημιουργία έργων από σημαντικούς ανθρώπους της εποχής.
Το 1482 ο Ντα Βίντσι κάνει το “άλμα’ και μετακομίζει στο Μιλάνο, επιχειρώντας ένα νέο ξεκίνημα στην καλλιτεχνική του σταδιοδρομία. Η πρώτη του παραγγελία στο Μιλάνο ήρθε από την αδελφότητα των Φραγκισκανών Μοναχών, που του ανέθεσαν - σε συνεργασία με δύο ακόμη ζωγράφους - ένα σημαντικό έργο, αφιερωμένο στη γιορτή της Άμωμης Σύλληψης (“Παναγία των Βράχων”).
Από το 1487 ο Da Vinci γίνεται μέλος της αυλής του ηγεμόνα του Μιλάνου, Λουδοβίκου Σφόρτσα, όπου πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως μηχανικός, γλύπτης και ζωγράφος. Στην αυλή του Σφόρτσα καθιερώθηκε ως προσωπογράφος, καθώς δεν είναι τυχαίο ότι εκεί δημιούργησε το πορτρέτο της Σεσίλια Γκαλεράνι (“Η κυρία με την ερμίνα”). Ακολουθεί ο “Μυστικός Δείπνος”, έργο που απογείωσε τη φήμη του Da Vinci ως ζωγράφου.
Το Δεκέμβριο του 1499 εγκαταλείπει το Μιλάνο και μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη Βενετία, επιστρέφει στη Φλωρεντία. Τον Ιούνιο του 1502 διορίζεται από τον Καίσαρα Βοργία ως στρατιωτικός αρχιτέκτονας και μηχανικός. Λίγους μήνες μετά, ο Leonardo φιλοτεχνεί το πορτρέτο της συζύγου του Φραντσέσκο Ντελ Τζοκόντο. Πρόκειται για την «Τζοκόντα», που αποτελεί το γνωστότερο έργο του.
Το Σεπτέμβριο του 1513, o Da Vinci επισκέπτεται τη Ρώμη ως προστατευόμενος του Τζουλιάνο των Μεδίκων. Στην παπική αυλή θα καταπιαστεί με διάφορα επιστημονικά πειράματα, ενώ μετά το θάνατο του Τζουλιάνο θα εργαστεί ως ζωγράφος στη βασιλική αυλή του Φραγκίσκου Α’ της Γαλλίας. Προαισθανόμενος το τέλος του, ο Λεονάρντο συντάσσει τη διαθήκη του στις 23 Απριλίου του 1519 και λίγες μέρες μετά, στις 2 Μαΐου, αφήνει την τελευταία του πνοή.
Το τραγικό τέλος της Πηνελόπης Δέλτα
Το ημερολόγιο έδειχνε 2 Μαΐου του 1941, όταν αφήνει την τελευταία της πνοή η Πηνελόπη Δέλτα. Η Ελληνίδα λογοτέχνιδα, κόρη του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη, είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει πίνοντας δηλητήριο πέντε μέρες νωρίτερα, στις 27 Απριλίου, λόγω της εισβολής των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα.
