default-image

Οι επαναπατριζόμενοι Αφγανοί θέλουν 1 πράγμα: να ξαναφύγουν

Κόσμος
Οι επαναπατριζόμενοι Αφγανοί θέλουν 1 πράγμα: να ξαναφύγουν

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μα τι θέλετε να κάνω εδώ; Είναι θάνατος! Tod...». Στα 19 του χρόνια ο Ραμίν πέρασε πέντε χρόνια στη Γερμανία, μία χώρα όπου έκανε έξι μήνες να φτάσει και η οποία τον έστειλε πίσω στο Αφγανιστάν.

Μαζί του, 25 νεαροί Αφγανοί απελάθηκαν από τον γερμανικό έδαφος όπου κατοικούσαν, επί χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις, και επαναπατρίσθηκαν βιαίως στην Καμπούλ. Το μόνο που έχουν στο μυαλό τους είναι να διαφύγουν και πάλι από την εμπόλεμη αυτή χώρα.

Η συμφωνία του περασμένου Οκτωβρίου ανάμεσα στις ευρωπαϊκές και τις αφγανικές αρχές υποχρεώνει την Καμπούλ να δεχθεί πίσω τους αφγανούς πολίτες των οποίων απερρίφθησαν οι αιτήσεις χορήγησης ασύλου και έχουν εξαντλήσει όλα τα διαθέσιμα ένδικα μέσα.

Ο Ραμίν Αφσάχ είχε μόλις λίγο χρόνο για να πάρει μαζί του λίγα προσωπικά αντικείμενα και δίνει στον εαυτό του δύο εβδομάδες για να αποφασίσει ποιος θα είναι ο επόμενος προορισμός του. «Ισως η Γαλλία».

Η οικογένειά του μετανάστευσε πριν από δύο χρόνια στην Ινδονησία, όπου περιμένει βίζα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, και πλέον δεν γνωρίζει κανέναν στην πατρίδα του.

Οι περισσότεροι επαναπατρισθέντες Αφγανοί έφθασαν με ένα μικρό σακίδιο, όπως ο Αράς Αλκοζάι, 21 ετών: «η αστυνομία ήρθε χθες στις 4 τα ξημερώματα και μας φέρθηκαν σαν να είμαστε ζώα», λέει ο νεαρός που έφθασε στη Γερμανία όταν ήταν 16 ετών.

Εμενε στο Μόναχο με την οικογένειά του, πριν νοικιάσει μόνος του ένα δωμάτιο. Τελείωσε εκεί το σχολείο, έμαθε τη δουλειά του φανοποιού και καμαρώνει για τα «τέλεια» γερμανικά του.

«Δεν μπορώ να πω τίποτε αρνητικό για τη χώρα αυτή που με βοήθησε, σέβομαι την απόφασή της. Αλλά εδώ, βρίσκομαι στον απόλυτο εφιάλτη: άφησα πίσω μου στην κοπέλα μου έγκυο τριών μηνών, είμαι σίγουρος ότι δεν θα βρω δουλειά και επίσης υπάρχει έλλειψη ασφάλειας».

Το τσάρτερ που έφθασε στην Καμπούλ από τη Γερμανία είναι το δεύτερο που μεταφέρει απελαθέντες Αφγανούς. Κατά την αναχώρηση του πρώτου τσάρτερ τον Νοέμβριο , ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Τόμας ντε Μεζιέρ είχε δικαιολογήσει την απόφαση με την ανάγκη «διαφύλαξης του δικαιώματος του ασύλου» στη χώρα του, την μόνη που άνοιξε τις πόρτες της στους πρόσφυγες.

«Οι Αφγανοί, κάτω κάτω»

Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών είχε επίσης πει ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έχει τελειώσει και ότι «οι επιθέσεις των ταλιμπάν έχουν ως στόχο τους εκπροσώπους της διεθνούς κοινότητας και τις αφγανικές δυνάμεις ασφαλείας και όχι τον αφγανικό πληθυσμό».

Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι το κεφάλαιο της πολεμικής σύρραξης δεν έχει κλείσει για τον Αφγανιστάν.

Συγκρούσεις, νάρκες και τρομοκρατικές επιθέσεις προκάλεσαν 9.000 θανάτους και τραυματισμούς μεταξύ των αμάχων τους εννέα πρώτους μήνες του 2016 (11.000 το 2015), σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ που θα δημοσιεύσει μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου την ετήσια έκθεσή του.

Ο Ατικουλάχ Ακμπαχρί, 23 ετών, μοιάζει χαμένος στην ομίχλη και το χιόνι του αεροδρομίου της Καμπούλ: «δεν έχω πια τίποτε εδώ, η οικογένειά μου είναι στην Τουρκία, ο πατέρας μου πούλησε το σπίτι για να φύγουν».

Περιγράφει τις απειλές θανάτου «πρώτα η οικογένειά σου, έπειτα εσύ» που δεχόταν όταν εργαζόταν για την αφγανική μη κυβερνητική οργάνωση Peace Training and Research Organization στη Χεράτ, γεγονός που προκάλεσε και την φυγή του πριν από 18 μήνες. «Δεν έβγαινα πλέον. Κινδυνεύω 100%».

Η αφγανική κυβέρνηση παρέχει στέγη για 14 ημέρες και 2.500 αφγκάνι (37 δολάρια). Ακολουθεί το άγνωστο.

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς πλήρωσαν τους διακινητές και περπάτησαν μέσω του Ιράν, του Πακιστάν, της Τουρκίας ή της Ελλάδας και μέσω των Βαλκανίων έφθασαν στη Γερμανία. «Με τα πόδια, με λεωφορείο, με πλοίο, τα έχω κάνει όλα», λέει χαμογελώντας ο 19χρονος Τζαλάλ Σερζάτ.

«Η Γερμανία βάζει τους Σύρους πάνω πάνω και τους Αφγανούς κάτω κάτω».

Δίπλα του, ο Μιλάντ έχει προσγειωθεί σε άλλον πλανήτη: πρόσφυγας στο Ιράν και στη συνέχεια κάτοικος Μονάχου εδώ και 11 χρόνια, ελπίζει σε «ένα τσιγάρο και ένα ποτό» πριν ξεκινήσει προς αναζήτησιν ενός θείου που δεν ξέρει ούτε τη διεύθυνσή του. Και απελπίζεται όταν μαθαίνει ότι, στην Ισλαμική Δημοκρατία του Αφγανιστάν, η δεύτερη ευχή του είναι δύσκολο θα εκπληρωθεί...

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News