Μια και ο "θαυμαστός νέος κόσμος" της "ανταγωνιστικότητας" απαιτεί από τους εργαζόμενους να ζουν με μισθούς πείνας (όταν τους παίρνουν κι αυτούς...) όλοι προσπαθούν να εξοικονομήσουν χρήματα από το καθετί.
Η τεράστια βιομηχανία μεταποίησης που έχει στηθεί σε χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα, το Μπαγκλαντές και πολλές ακόμη, όπου εργαζόμενοι-σκλάβοι δουλεύουν 16ωρα για ένα κομμάτι ψωμί, υπό άθλιες συνθήκες, προσφέρει πολλά φθηνά αγαθά στους υποαμειβόμενους εργαζόμενους της Δύσης.
Τα media μας ενημερώνουν τακτικά γι' αυτήν την κατάσταση, αλλά... ο πολύς κόσμος επιλέγει να εθελοτυφλεί και δεν ασχολείται.
Ομως τι θα συμβεί αν την ώρα που πάμε να αγοράσουμε ένα πάμφθηνο μπλουζάκι, μας... πετάξουν στην μούρη την ιστορία εκείνων που το έφτιαξαν; Των εργατών-σκλάβων στα sweatshops της Ινδίας, ας πούμε;
Το ερώτημα αυτό ενέπνευσε εκείνους που τοποθέτησαν στο Βερολίνο ένα αυτόματο μηχάνημα πώλησης trendy T-shirts, μόλις για δύο ευρώ, σε κεντρική πλατεία του Βερολίνου.
Ο ανυποψίαστος "πελάτης" που έριχνε τα δύο ευρώ στο μηχάνημα, αναγκαζόταν να δει ένα βίντεο που περιέγραφε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες και μετά του ετίθετο ένα δίλλημα: να αγοράσει το μπλουζάκι των 2 ευρώ, ή να χαρίσει τα χρήματα για την ανακούφιση αυτών ακριβώς των σκλάβων.
Αν μη τι άλλο, είναι παρήγορο (και δίνει ελπίδα για το μέλλον μας) ότι σχεδόν στο σύνολο τους οι "πελάτες" προτίμησαν να πατήσουν το κουμπάκι "donate" (δώρισε τα) αντί του "buy" (αγόρασε το).
Δείτε το βίντεο...
