Με τρισέλιδο αφιέρωμα στην Ελλάδα κυκλοφορεί σήμερα η γερμανική "Bild", με αφορμή την ψηφοφορία στη γερμανική Βουλή για την παράταση του ελληνικού προγράμματος. Το δημοσίευμα έχει τίτλο "541 ναι, 32 όχι - Έτσι ψήφισαν οι βουλευτές σας... και συνεχίζει να ρέει το χοντρό χρήμα", εννοώντας τα δάνεια που έχει δώσει η Γερμανία στη χώρα μας.
Η εφημερίδα δημοσιεύει τα ονόματα των Γερμανών βουλευτών που συμμετείχαν στη χθεσινή ψηφοφορία στην Μπούντεσταγκ και το πώς ψήφισε ο καθένας. Το δημοσίευμα περιλαμβάνει δήλωση του βουλευτή των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) Βόλφγκανγκ Μπόσμπαχ ο οποίος, όπως είχε προαναγγείλει, καταψήφισε την πρόταση.
Αιτιολογώντας την ψήφο του, ο κ. Μπόσμπαχ αναφέρει: «Ψήφισα "όχι", επειδή μια κρίση που δημιουργήθηκε λόγω υπερχρέωσης δεν μπορεί να επιλυθεί μακροπρόθεσμα με όλο και υψηλότερα χρέη. Τα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, αλλά ανεπαρκούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, αναποτελεσματικής διοίκησης και της ανύπαρκτης διάθεσης εύπορων Ελλήνων να εκπληρώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Γιατί πρέπει να εγγυηθεί ο Γερμανός φορολογούμενος για τα προβλήματα που δημιουργούνται έτσι;».
Την αρνητική ψήφο του κ. Μπόσμπαχ σέβεται απολύτως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όπως δηλώνει ο ίδιος σε συνέντευξη που έχει παραχωρήσει στην "Bild am Sonntag" και θα δημοσιευτεί αύριο. Σύμφωνα με προδημοσιευμένο απόσπασμα, ο κ. Σόιμπλε τονίζει ότι κάθε βουλευτής είναι στο τέλος υπόλογος στη συνείδησή του. «Τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον Βόλφγκανγκ Μπόσμπαχ. Αν αυτό δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τη συνείδησή του, τότε το "όχι" του είναι συνεπές» δηλώνει και προσθέτει ότι ο ίδιος, πάντως, «έπειτα από προσεκτική σκέψη», ψήφισε «ναι».
Για τη δική του, θετική ψήφο μιλά στην εφημερίδα "Bild" ο βουλευτής του CDU Ματίας Τσίμερ, λέγοντας: «Ψήφισα "ναι" διότι εμπιστεύομαι περισσότερο αυτά που διαπραγματεύτηκε ο Β. Σόιμπλε από ό,τι αυτά που λένε οι Έλληνες. Επιπλέον, η Ευρώπη για μένα είναι κάτι περισσότερο από ένα οικονομικό μέγεθος. Σε αυτό στέκομαι απολύτως στην παράδοση του Κόνραντ Αντενάουερ και του Χέλμουτ Κολ».
