Τα σχέδια για τα προγράμματα παροχής εγγυήσεων για τους νέους, τα οποία θα εξασφαλίζουν ότι όλοι οι νέοι άνθρωποι θα λαμβάνουν μια προσφορά εργασίας, εκπαίδευσης ή πρακτικής άσκησης μετά από τέσσερις μήνες ανεργίας, έλαβαν σήμερα τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Με το ψήφισμα που υιοθέτησαν οι ευρωβουλευτές καλούν τους Ευρωπαίους υπουργούς Εργασίας να συμφωνήσουν το Φεβρουάριο για την εισαγωγή των προγραμμάτων αυτών σε όλα τα κράτη-μέλη. «Στόχος μας δεν είναι να επιβάλουμε τη δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά να θέσουμε σε εφαρμογή ένα εργαλείο που θα δώσει στους νέους μια ευκαιρία και θα βοηθήσει στο να αποφευχθεί το φαινόμενο μιας χαμένης γενιάς», δήλωσε η πρόεδρος της Επιτροπής Απασχόλησης του ΕΚ, Pervenche Beres (Σοσιαλιστές, Γαλλία) στη συζήτηση το βράδυ της Δευτέρας.
Τα προγράμματα παροχής εγγυήσεων για τους νέους θα αποτελέσουν έναν μηχανισμό που θα εξασφαλίζει ότι «όλοι οι νέοι πολίτες και νόμιμοι κάτοικοι της ΕΕ έως και την ηλικία των 25 ετών, και άτομα κάτω των 30 ετών που έχουν πρόσφατα αποχωρήσει από εκπαιδευτικά ιδρύματα, λαμβάνουν ποιοτική προσφορά απασχόλησης, δυνατότητα συνεχούς εκπαίδευσης ή μαθητείας εντός τεσσάρων μηνών από τη στιγμή που αποχωρούν από την επίσημη εκπαίδευση ή που μένουν άνεργοι».
Το μη νομοθετικό ψήφισμα εγκρίθηκε με 546 ψήφους υπέρ, 96 κατά και 28 αποχές.
Το ΕΚ έχει ήδη ζητήσει, δύο φορές, την εισαγωγή και εφαρμογή των προγραμμάτων αυτών και υποστηρίζει ένθερμα την πρωτοβουλία της Επιτροπής να προτείνει σύσταση του Συμβουλίου για την εισαγωγή των προγραμμάτων αυτών σε όλα τα κράτη-μέλη. Τα προγράμματα παροχής εγγυήσεων για τους νέους θα πρέπει να μπορούν να λαμβάνουν ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, ιδίως από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, στο οποίο θα πρέπει να διατίθεται τουλάχιστον το 25% των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων, υποστηρίζουν οι ευρωβουλευτές.
Το Κοινοβούλιο καλεί την Επιτροπή να στηρίξει τα κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν χρηματοπιστωτικές δυσχέρειες προκειμένου να μπορέσουν να θεσπίσουν τα προγράμματα αυτά.
Η ανεργία των νέων στην ΕΕ έφτασε το 23,7% το Νοέμβριο του 2012. Το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 15% σε όλα τα κράτη-μέλη εκτός από τέσσερις χώρες (Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία και Δανία), ενώ φτάνει το 30% στην Πορτογαλία, την Ιταλία, τη Σλοβακία και τη Λετονία, και το 50% σε Ελλάδα και Ισπανία.
