Σε ένα διάστημα δύο με τριών ετών ίσως παρατηρήσουμε σημεία ζωής εκτός του ηλιακού συστήματος, μετά την αλλαγή τρόπου πλεύσης των αστρονόμων, σχετικά με το τι μπορεί να οριστεί ως κατοικήσιμος πλανήτης.
Έως τώρα, οι ερευνητές εστίαζαν την αναζήτηση τους σε πλανήτες, οι οποίοι είχαν παρόμοιο μέγεθος, μάζα, θερμοκρασία και ατμοσφαιρική σύνθεση με τη Γη. Σύμφωνα όμως με αστρονόμους του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ υπάρχουν κι άλλοι πλανήτες, εκτός του ηλιακού μας συστήματος, που ενδεχομένως να έχουν περισσότερες πιθανότητες να φιλοξενήσουν ζωή. Πρόσφατα, μελέτες έδειξαν ότι πλανήτες, γνωστοί ως «Μίνι Ποσειδώνες», οι οποίοι έχουν διάμετρο διπλάσια της Γης και μάζα οκτώ φορές μεγαλύτερη, δύνανται να είναι κατοικήσιμοι.
Οι νέοι αυτοί εξωπλανήτες ονομάσθηκαν «Ωκεάνιοι», με κύρια χαρακτηριστικά τις υψηλές θερμοκρασίες, την κάλυψή τους από ωκεανούς και την υψηλή περιεκτικότητα υδρογόνου στην ατμόσφαιρα. Ο μίνι Ποσειδώνας K2-18b είναι ένας πλανήτης με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, ενώ επιστήμονες εκτιμούν ότι θα εντοπίσουν πολλούς παρόμοιους πλανήτες στη συνέχεια των ερευνών τους.
«Οι ωκεάνιοι πλανήτες είναι υγροί και πλούσιοι σε υδρογόνο. Η έμφαση στη μελέτη των πλανητών αυτών ίσως επιταχύνει την ανακάλυψη ζωής πέρα από το ηλιακό μας σύστημα», αναφέρει ο δρ. Νίκου Μαντουσουντάν, επικεφαλής της μελέτης του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.
«Εκτιμώ ότι σε δύο με τρία χρόνια μπορεί να δούμε τα πρώτα βιολογικά σημάδια, που θα μας πουν εάν οι πλανήτες αυτοί φιλοξενούν ζωή. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Τζέιμς Ουέμπ, που θα εκτοξευθεί τον Νοέμβριο, μπορεί να βοηθήσει καθοριστικά στην έρευνα», επισημαίνει ο επιστημονικός ερευνητής.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι το μέγεθος των πλανητών αυτών, οι οποίοι είναι μικρότεροι σε σχέση με τα άστρα τους, δυσχεραίνει το έργο του εντοπισμού ζωής σε αυτούς. Οι ωκεάνιοι πλανήτες είναι δυνατόν να έχουν διάμετρο δύο φορές όσο της Γης, ενώ η μάζα τους μπορεί να φτάσει να είναι δέκα φορές πολλαπλάσια από αυτή του πλανήτη μας. Όσον αφορά στη θερμοκρασία, μπορεί να φτάσει έως και τους 200 βαθμούς Κελσίου. Το μέγεθος, ωστόσο, των συγκεκριμένων πλανητών, τους κάνει ευκολότερα εντοπίσιμους. Άλλωστε, οι μεγάλοι σε μέγεθος πλανήτες είναι πολύ πιο κοινοί.
Την ίδια ώρα, η χημική σύνθεση των ωκεάνιων πλανητών, καθιστά δυνατή την αναζήτηση μεγαλύτερης ποικιλίας μορίων, που θα συνηγορούσαν στην ύπαρξη ζωής. Σε δημοσίευσή της στην επιθεώρηση Astrophysical Journal, η επιστημονική ομάδα του Κέμπριτζ καταφεύγει στο συμπέρασμα ότι ο πυρήνας των πλανητών αυτών είναι βραχώδης και αποτελεί τουλάχιστον το 10% της μάζας τους, με το νερό της επιφάνειας να είναι το υπόλοιπο 90%.
Συν τοις άλλοις, ύπαρξη ζωής μπορεί να εντοπιστεί ακόμα και στις πιο σκιώδεις περιοχές των πλανητών αυτών. Τέτοιες περιοχές μένουν σταθερές σε σχέση με το άστρο τους, αφού βρίσκονται «κλειδωμένες» στη θέση τους από την παλιρροϊκή έλξη του άστρου. Η ζωή στους ωκεάνιους πλανήτες θα είναι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
«Η ανάπτυξη μικροβίων είναι σίγουρα εφικτή. Ετσι ξεκίνησε άλλωστε και η ζωή στη Γη», καταλήγει ο δρ. Μαντουσουντάν.
Με πληροφορίες από Reuters
