Ένα τραγούδι μέσα από το λίκνο των αστεριών αποκάλυψε τα μυστικά της γέννησής τους σε επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το ΙΤΕ που άνοιξαν το δρόμο για την επίλυση ενός από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην Αστροφυσική, τι δηλαδή καθορίζει τον αριθμό και το είδος των άστρων και πλανητών που δημιουργούνται στο Γαλαξία μας.
Η ανακάλυψη που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό Science, ήταν ο πυρήνας της διδακτορικής διατριβής του Δρ. Άρη Τρίτση, την οποία ολοκλήρωσε στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης υπό την επίβλεψη του καθηγητή Κώστα Τάσση και βασίστηκε σε θεωρητικές και πειραματικές μελέτες καθώς και σε δεδομένα από τη διαστημική αποστολή Herschel του Eυρωπαϊκού Διαστημικού Οργανισμού.
Τα αστέρια γεννιούνται σε μεσοαστρικά νέφη αερίου ‘’αστρονομικών’’ διαστάσεων, όμως τί ακριβώς συμβαίνει για να φτάσουμε από το νέφος σε άστρα όπως ο Ήλιος μας καθώς και στους πλανήτες είναι ακόμη μυστήριο. Τι καθορίζει αν ένα νέφος θα φτιάξει πολλά μικρά άστρα ή λίγα μεγάλα και τι ποσοστό από το αέριο του νέφους θα μετατραπεί σε αστέρια, και πόσο θα ανακυκλωθεί;
Οι φυσικές διεργασίες που καθορίζουν τη διαδικασία της αστρογένεσης αφήνουν το αποτύπωμά τους στο τρισδιάστατο σχήμα των νεφών αυτών. Αυτά τα ίχνη θα ήθελαν να ακολουθήσουν οι επιστήμονες για να αποκρυπτογραφήσουν τις φυσικές διεργασίες που κρύβονται πίσω από τη γέννηση των άστρων. Όμως αυτό ήταν ως τώρα αδύνατον: ακόμη και τα πλέον προηγμένα τηλεσκόπια μπορούν να χαρτογραφήσουν μονάχα τη δισδιάστατη προβολή των νεφών στον ουρανό, και όχι την τρισδιάστατη δομή τους.
Ώσπου οι επιστήμονες μελέτησαν το Musca, ένα απομονωμένο μεσοαστρικό νέφος ορατό από το νότιο ημισφαίριο της Γης, που μοιάζει στον ουρανό με λεπτό κύλινδρο, σαν βελόνα.
Αυτό που ανακάλυψαν είναι ότι το μαγνητικό πεδίο του Musca δονείται ολόκληρο, παράγοντας ήχους οι συχνότητες των οποίων αποκαλύπτουν το πραγματικό, τρισδιάστατο σχήμα του, όπως ακριβώς οι συχνότητες ενός μουσικού οργάνου.
Έτσι, το Musca που θεωρούνταν ως τώρα από όλους τους Αστροφυσικούς το πρότυπο του λεπτού κυλινδρικού νέφους, απέδειξε με το «τραγούδι» του ότι αντίθετα έχει σχήμα τηγανίτας, απλώς τύχαινε να το βλέπουν από τη λεπτή του πλευρά.
Το σχήμα αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι το μαγνητικό πεδίο του Γαλαξία παίζει ενεργό ρόλο στον σχηματισμό και την δομή των μεσοαστρικών νεφών.
Η ανακάλυψη επέτρεψε στους ερευνητές να προσομοιώσουν τη δομή του Musca, ανοίγοντας έτσι το δρόμο σε όσους επιστήμονες επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν ως ένα υποδειγματικό ‘εργαστήριο’ όπου μπορούμε να μελετήσουμε τη διαδικασία της αστρογένεσης με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από ποτέ».
Η εργασία χρηματοδοτήθηκε από Ευρωπαϊκά προγράμματα (FP7 Marie Curie, ERC-CoG, και REGPOT) και έκανε χρήση του υπερυπολογιστή Metropolis HPC στο κέντρο Κβαντικής Πολυπλοκότητας και Νανοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
