«Πρόληψη. Όχι καταστολή. Μέτρα καταστολής δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα στην προσπάθεια των γονιών να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τους κινδύνους του διαδικτύου, όταν μιλάμε για εφήβους»...
Την άποψη αυτή εκφράζει στη "Νέα Κρήτη" ο συνταξιούχος δάσκαλος Γιάννης Αγγελάκης, που επί σειρά δεκαετιών ασχολείται ερευνώντας και γράφοντας για τον τρόπο που θα πρέπει οι γονείς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, ώστε να τα μεγαλώνουν σωστά.
Σήμερα, λόγω της σύγχρονης μάστιγας που αποτελεί για τα παιδιά και κυρίως για τους εφήβους ο λανθασμένος και πολύ συχνά επικίνδυνος τρόπος με τον οποίο κάνουν χρήση των κινητών τηλεφώνων, των υπολογιστών και γενικότερα του διαδικτύου, ο δάσκαλος-συγγραφέας Γιάννης Αγγελάκης παρεμβαίνει μέσω της εφημερίδας μας και δημοσιοποιεί τις δικές του θέσεις, σε μια προσπάθεια να συμβάλει και ο ίδιος στην αντιμετώπιση του κοινωνικού αυτού προβλήματος.
>> ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΓΙΔΕΨΕ ΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΤΗ ΤΗΣ 12ΧΡΟΝΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ
«Θα μου πείτε, είναι δυνατόν παιδιά να παρασύρονται τόσο εύκολα από τον πρώτο τυχόντα με τον οποίο θα έχουν επαφή μέσω του υπολογιστή; Ναι, είναι δυνατόν, όταν το παιδί είναι στην εφηβεία και δε διαθέτει τις απαραίτητες ψυχικές αντιστάσεις. Γιατί, όπως μας λέει ο Έρικ Έρικσον, η εφηβεία "είναι το στάδιο της ζωής εκείνο που το άτομο προσπαθεί να βρει την ταυτότητά του, να απαντήσει δηλαδή στο ερώτημα: ποιος είμαι;".
Στην ηλικία αυτή οι νέοι είναι πολύ ευάλωτοι και ο κίνδυνος μεγάλος να παρασυρθούν, γιατί οι μέθοδοι και τα λόγια που χρησιμοποιούν τα αποβράσματα αυτά είναι αυτά ακριβώς που θέλουν να ακούνε και να κάνουν οι νέοι», τονίζει ο Γιάννης Αγγελάκης.
Η... "φόλα"
Όπως επισημαίνει παρακάτω, «όταν μεγαλώνει ένα παιδί μέσα στον αυταρχισμό, στις τιμωρίες, στο ξύλο, στην ψυχική χειραγώγηση ή στον ψυχικό καταναγκασμό, όταν δεν ακούει ένα καλό λόγο, έναν έπαινο, μια επιβράβευση για κάποια προσπάθεια που έκανε, τότε το ηθικό και η αυτοπεποίθησή του θα είναι στο ναδίρ και τότε είναι εύκολο να παρασυρθεί και να γίνει εύκολο θύμα στις επιθυμίες οποιουδήποτε του δώσει λίγη προσοχή και το κάνει να νιώσει ότι είναι κάτι και όχι ένα τίποτα».
Ο δάσκαλος και συγγραφέας Γιάννης Αγγελάκης προσθέτει τα εξής: «Ο Άλφρεντ Άντλερ μάς λέει ότι, όταν ικανοποιείται το ΕΓΩ, τότε έχουμε καλοσύνη - καταπατείται το ΕΓΩ, τότε έχουμε παραβατικότητα και την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στη ζωή, φτάνοντας στο σημείο να απαρνιόμαστε και τον ίδιο τον εαυτό μας».
Και συνεχίζει λέγοντας στους γονείς: «Κάντε τα παιδιά σας να πιστέψουν στον εαυτό τους και στις δυνατότητες που έχουν, τονώνοντάς τους το ηθικό και την αυτοπεποίθηση, και κυρίως δώστε τους αγάπη. Όταν ένα παιδί δεν εισπράττει αγάπη, εκδηλώνει μίσος ακόμη και στον ίδιο τον εαυτό του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Προσπαθήστε να μεγαλώσετε τα παιδιά έτσι ώστε το μυαλό και το σώμα, η σκέψη και οι ενέργειές τους να κατευθύνονται από τη δική τους ελεύθερη βούληση, ώστε να επιτυγχάνεται η λεγόμενη εσωτερική ενότητα, κάτι που θα τα βοηθήσει μεγαλώνοντας να αποκτήσουν αυτογνωσία.
Πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς και όλοι αυτοί που ασχολούνται με το παιδί ότι δεν είναι ένα αντικείμενο που πρέπει να το διαπλάσσουμε σύμφωνα με τα δικά μας πιστεύω, τα δικά μας ιδανικά και τη δική μας κοσμοθεωρία για τη ζωή. Είναι κάτι περισσότερο. Είναι ένας περίπλοκος ψυχικός, ηθικός και πνευματικός οργανισμός, που του είναι απαραίτητα η αγάπη, η κατανόηση, η ταύτιση, η δικαιοσύνη και η ασφάλεια.
Εάν τα παραπάνω δεν του παρέχονται, τότε θα έχει έντονες εσωτερικές συγκρούσεις, θα νιώθει ανασφάλεια και άγχος και θα κυριαρχείται από το αίσθημα της απόρριψης και της παραίτησης. Παιδιά που βιώνουν αυτά τα οδυνηρά συναισθήματα είναι πολύ ευάλωτα και γίνονται έρμαια στις επιθυμίες, στις ορέξεις και στις προτροπές τού κάθε περιθωριακού».
Ρεπορτάζ: Χριστόφορος Παπαδάκης
