Μέσα από ανάγλυφους πίνακες ζωγραφικής σε τρισδιάστατη εκτύπωση και με βοηθητικά ηχητικά μηνύματα θα μπορούν στο εξής οι τυφλοί να "δουν" και να "ακούσουν" όσα έχει να τους πει η τέχνη, μια αισθητική απόλαυση σχεδόν άγνωστη στο σκοτεινό κόσμο τους μέχρι σήμερα.
Πρόκειται για μια πρωτοποριακή τεχνολογία με το συμβολικό όνομα "Midas Touch" (στα Ελληνικά: "Το άγγιγμα του Μίδα"), την οποία ανέπτυξαν τέσσερις δευτεροετείς φοιτητές του Χάρβαρντ, στο πλαίσιο του διαγωνισμού πολιτισμικής επιχειρηματικότητας που διοργάνωσε για πρώτη φορά στην ιστορία της η πρυτανεία του Πανεπιστημίου.
Ανάμεσά τους και δύο Έλληνες, ο Βάιος Τριανταφύλλου και ο Κωνσταντίνος Ταραμπάνης, οι οποίοι και εμπνεύστηκαν το όλο εγχείρημα. Το πρώτο τους μοντέλο έγινε πάνω στο έργο "The son of man" του Ρενέ Μαγκρίτ. Η ομάδα τους ήταν η μοναδική προπτυχιακή ανάμεσα σε 70 μεταπτυχιακές και εξελέγη μεταξύ των 10 πρώτων φιναλίστ σ' ένα διαγωνισμό στον οποίο το πρώτο βραβείο μοιράστηκε σε τέσσερις ομάδες, ανάμεσά τους και η ομάδα του "Midas Touch". Το έπαθλο είναι 15.000 δολάρια για κάθε ομάδα, προκειμένου να συστήσουν εταιρεία και να προωθήσουν εμπορικά το προϊόν τους.
Το "Midas Touch" έχει ήδη προκαλέσει τεράστια απήχηση, τόσο στον αμερικανικό Τύπο όσο και σε μουσεία, ιδρύματα, πολιτιστικούς φορείς και σχολές τυφλών, που εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τη χρήση της νέας τεχνολογίας.
Ο 19χρονος Βάιος Τριανταφύλλου, απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών, ο οποίος σπουδάζει με υποτροφία στο Τμήμα Μηχανολόγων-Μηχανικών του Χάρβαρντ, εξήγησε σε συνέντευξή του στην "Ελευθεροτυπία" τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το "Midas Touch" και τους λόγους για τους οποίους επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν «την τεχνολογία για την ίδια την κοινωνία και όχι για την καταστροφή της»...
Όπως λέει στην εφημερίδα ο 19χρονος Βάιος, «η τρισδιάστατη εκτύπωση ξεκινάει με την κατασκευή ενός σχεδίου στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Αυτό γίνεται με τη βοήθεια λογισμικού, στο οποίο σχεδιάζουμε το περίγραμμα του πρωτότυπου πίνακα σε ακριβή κλίμακα και το εκβάλλουμε, χρησιμοποιώντας την αντίστοιχη εντολή, σε τρεις διαστάσεις. Στη συνέχεια στέλνουμε το μοντέλο στον τρισδιάστατο εκτυπωτή, ο οποίος χρησιμοποιεί κυρίως πλαστικό, τοποθετώντας λεπτές στρώσεις υλικού, τη μία πάνω στην άλλη, ώσπου να πάρουν τη μορφή του μοντέλου που σχεδιάσαμε.
Παράλληλα, κατασκευάζουμε τις εσοχές για την τοποθέτηση των αισθητήρων, οι οποίοι συνδέονται με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Μέσω αυτού εκπέμπονται τα ηχητικά μηνύματα με τις εντολές που δίνουν οι αισθητήρες.
Να καταστήσουμε σαφές, πάντως, ότι αυτή τη στιγμή το ύψος και οι καμπύλες που δίνονται στο κάθε δισδιάστατο μοντέλο είναι αυτές που κατά την υποκειμενική μας άποψη αντιπροσωπεύουν την πραγματική του μορφή στις τρεις διαστάσεις. Άρα, δεν υπάρχουν αντικειμενικά οι τρεις διαστάσεις στο μοντέλο μας. Επίσης, δεν έχουμε δημιουργήσει διακριτές αποχρώσεις, καθώς κάτι τέτοιο δε θα είχε νόημα για τους τυφλούς ανθρώπους. Στον ιδιαίτερο κόσμο τους, άλλωστε, ταιριάζει γάντι η άποψη που διατύπωσε ο Καντ στην "Κριτική της Κριτικής Ικανότητας", πως η αισθητική κρίση πρέπει να ασχολείται μόνο με τη μορφή, δηλαδή - για παράδειγμα - με το σχήμα ή τη διάταξη της εικόνας και πως κάθε λογικό περιεχόμενο, όπως το χρώμα, δε θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη».
Σε ό,τι αφορά τις εφαρμογές που μπορεί να έχει το "Μidas Touch", o Βάιος Τριανταφύλλου αναφέρει: «Αρχικά σκοπός μας ήταν η εκπαίδευση της κοινότητας των τυφλών ανθρώπων πάνω στην τέχνη, και συγκεκριμένα στους πίνακες ζωγραφικής. Η ίδια ιδέα θα μπορούσε να εφαρμοστεί για την απεικόνιση, σε μικρή κλίμακα, αγαλμάτων ή και κόμικς για μικρά παιδιά, πάνω στα οποία έχουμε ήδη αρχίσει να δουλεύουμε. Οι ανάγλυφες αναπαραστάσεις θα μπορούσαν να ενταχθούν σε μουσεία και να παρουσιάζονται μαζί με τα πρωτότυπα. Εξάλλου, θεωρούμε ότι και για τους ανθρώπους που έχουν όραση το έργο μας αποτελεί μία διαφορετική προσέγγιση στην τέχνη, μετατρέποντας την αντίληψη ενός πίνακα από παθητική σε διαδραστική εμπειρία».
(Στη φωτογραφία επάνω η ομάδα του Midas Touch (από αριστερά προς δεξιά): Ααρόν Πέρεζ, Κωνσταντίνος Ταραμπάνης, Βάιος Τριανταφύλλου, Ρισάβ Μουκέρτζι).
