Έφτασε λοιπόν η στιγμή που ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας, με δικαίωμα εκλογικό, θα βρεθεί αύριο Κυριακή 21 Μαΐου μέσα στο εκλογικό παραβάν με τη συνείδησή του και τις αποφάσεις του, μόνος του, για την επιλογή που θεωρεί αρμόζουσα για τη χώρα και την πορεία της. Έφτασε η ώρα της επιλογής κόμματος αλλά και προσώπων από το ψηφοδέλτιο που θα επιλέξει να ρίξει στην κάλπη.
Ψηφίζουμε, λοιπόν, με γνώμονα τι είναι καλύτερο για την επόμενη περίοδο για την Ελλάδα και τους πολίτες της, με βάση ό,τι κρίναμε για την τρέχουσα περίοδο και τις παρελθούσες. Αυτό αφορά και τα κόμματα και τα πρόσωπα που απαρτίζουν τα ψηφοδέλτιά τους.
Ας κάνουμε πρώτα μερικές παραδοχές: Στην προεκλογική περίοδο που διατρέξαμε, αντί να ασχολούμαστε σε βάθος με τα προβλήματα, αντί να βλέπουμε και να αναλύουμε τις προγραμματικές προτάσεις των κομμάτων, αλλά και την ποιότητα των προσώπων που ζητούν την ψήφο μας για να μας εκπροσωπήσουν και αντί να σκεφτόμαστε με ποιο τρόπο μπορούμε την ψήφο μας (την οποία έχουμε ως - μοναδικό; - “όπλο” απέναντι στο κομματικό σύστημα) να την αξιοποιήσουμε μία φορά στα 4 χρόνια, ασχολούμασταν με τον επικοινωνιακό και δημοσκοπικό ανταγωνισμό των κομμάτων και όχι με τα θέματα που αφορούν τη δική μας καθημερινότητα. “Κρατάγαμε σκορ”, αντί να “ζητάμε αποτελέσματα”.
Ο μισός και πλέον δημόσιος διάλογος αναλώθηκε με “τεχνικά” ζητήματα της δομής της νέας όποιας κυβέρνησης. Συζητήσεις με το «πώς και από ποιους θα σχηματιστεί κυβέρνηση την επόμενη ημέρα» και όχι «με ποια θέματα, με ποια προγραμματική ατζέντα θα καταπιαστεί αυτή η κυβέρνηση». Εστίασαν, δηλαδή, στον “τρόπο”, το “πώς”, το “σχήμα”, και όχι το “διά ταύτα”, το “περιεχόμενο”, το “τι” θα γίνει. Ξοδευόμαστε στο «αν θα μπορέσει ο πρώτος να αναδειχτεί αυτοδύναμος» ή «αν θα βγει μια κυβέρνηση με το τάδε πρόσημο» και «ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός», ενώ θα έπρεπε να συζητάμε για το “πώς” μειώνεται ο πληθωρισμός, το “πώς” ελέγχονται οι τιμές των καυσίμων, το “ποια” θα είναι η φύση της Παιδείας μας και του συστήματος της Υγείας μας, το “πώς” βοηθάμε τους ηλικιωμένους, τους άνεργους, τα Άτομα με ειδικές Ανάγκες, τους λιγότερο προνομιούχους συμπολίτες μας, κ.λπ.
Παραδοχή επόμενη: Η άποψη διακυβέρνησης-κυβερνησιμότητας αυτοδύναμης ή συνεργατικής, απ’ όπου κι αν εκφέρεται, όταν κατηγορεί την “απλή αναλογική” ταιριάζει περισσότερο σε μια επιχείρηση παρά σε μια χώρα. Η απλή αναλογική (δίχως τον φραγμό του 3%, γιατί τότε είναι σύστημα απλής αναλογικής) δεν είναι απλά το πλέον ενδεδειγμένο εκλογικό σύστημα (και) για τις αντιπροσωπευτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Είναι το μόνο αποδεκτό εκλογικό σύστημα, προκειμένου να διασφαλιστεί το στοιχειώδες μίας διαδικασίας αντιπροσώπευσης, που το ίδιο του Σύνταγμα περιγράφει: την ισοτιμία της ψήφου.
Για τον λόγο αυτό δε θα έπρεπε να βρίσκεται υπό διάλογο ή υπό πολιτική διαπραγμάτευση το αν θα αποτελεί τον «εκλογικό νόμο». Αντιθέτως, θα έπρεπε να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη ως το μόνιμο εκλογικό σύστημα της χώρας. Αυτονόητα και με την υποστήριξη κάθε πολιτικής δύναμης.
Η συζήτηση περί αποχής
Είναι αυτονόητο πως, αν κάποιος-α επιλέξει αποχή ως πολιτική στάση και μάλιστα αντισυστημική, όπως λέει, είναι δικαίωμά του κι εμείς δε θα του υποδείξουμε με όρους σωστού ή λάθους, ομοίως και για το λευκό, το έγκυρο μεν αλλά εκτός προσμέτρησης για την κατανομή των εδρών. Οφείλουμε, όμως, να καταθέσουμε τα αδιαμφησβήτητα επίσημα στοιχεία σχετικά με τη διαχρονική αποχή και τον ρόλο της στην αλλοίωση της λαϊκής βούλησης.
Τα παρέχει το ίδιο το υπουργείο Εσωτερικών. Βάσει αυτών, στις εκλογές του 2019 ψήφισε μόνο το 57,78% των Ελλήνων πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, ήτοι 5.769.644. Άρα το 100% των εχόντων δικαίωμα ψήφου είναι 9.985.538. Αποχή επέλεξαν 4.215.894, που ενώ είχαν δικαίωμα ψήφου, ΔΕΝ το άσκησαν.
Το 2019, η κυβέρνηση ψηφίστηκε από 2.251.618 πολίτες, οι οποίοι αντιστοιχούν μόνο στο 22,5% επί του συνόλου των 9.985.538 ψηφοφόρων. Στα 50 χρόνια Μεταπολίτευσης, ουδέποτε ετέθη ζήτημα ακυρότητας των εκλογών στις περιπτώσεις που η μεγάλη αποχή δημιουργεί στην πραγματικότητα διαχρονικά κυβερνήσεις μειοψηφίας. Αυτό, ειδικά ως προς τα εκάστοτε αντιπολιτευόμενα κόμματα, αποδεικνύει συνενοχή.
Το άρθρο 51 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζει ότι «η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική»! Και, σύμφωνα με τις υφιστάμενες νομικές διατάξεις, προβλέπεται φυλάκιση από 1 μήνα έως 1 χρόνο και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων από 1 έως 3 χρόνια σε όποιον απέχει αδικαιολόγητα. Οι ποινές καθορίζονται από τα άρθρα 9 παρ. 5 του Ν. 4255/2014 και 117 παρ. 1 και 2 του Π.Δ. 26/2012.
Όμως, στην πράξη τίποτε από αυτά δεν εφαρμόζεται. Γιατί εδώ έχουμε λόγια και πρακτικές που είναι η μισή αλήθεια: «Μπορεί η ψήφος να είναι “δικαίωμα” και ταυτόχρονα “υποχρέωση”, αλλά ως “δικαίωμα” δεν μπορεί να υπόκειται σε κυρώσεις» (!). Το ότι με το σκεπτικό αυτό αφήνουν απέξω... την “υποχρέωση” του πολίτη δεν απασχολεί το “σύστημα”, που πολλοί πιστεύουν ότι το απορρίπτουν, επιλέγοντας την αποχή. Έτσι κυριάρχησε το να μην επιβάλλονται ποινές σε όποιον δεν ψηφίζει αδικαιολόγητα και έτσι αυτό το (εκ των κορυφαίων) πολιτικό αδίκημα νομιμοποιήθηκε απολύτως!
Απέχεις είτε ως πολιτική στάση, είτε από αδιαφορία; Και εκλεγμένη Βουλή θα υπάρχει και κυβέρνηση με κάποιο τρόπο θα σχηματιστεί και όλα αυτά θα σε αφορούν με την απουσία σου, που πάντως ως εκκωφαντική κανείς δε θα την εκλάβει.
Επιλογή προσώπων
Εκτός από τα ψηφοδέλτια των κομμάτων, επιλέγουμε και πρόσωπα βουλευτών.
Τελευταία αλλά εξίσου σημαντική παραδοχή: Εκτός από το ψηφοδέλτιο του κόμματος που επιλέγουμε για την κάλπη, υπάρχει και ο σταυρός ή οι σταυροί (ανάλογα με τις βουλευτικές έδρες της κάθε περιφερειακής ενότητας) προτίμησης στα πρόσωπα που θα θελήσουμε να επιλέξουμε να μας εκπροσωπήσουν στην επόμενη Βουλή.
Με ποια κριτήρια θα το πράξουμε και αυτή τη φορά; Με τα ίδια που κάθε τόσο μας οδηγούν σε συζητήσεις για 4 χρόνια, του τύπου «χαμηλό το επίπεδο της Βουλής», «είναι ανίκανοι οι βουλευτές μας», «αλαζόνες και απαίδευτοι», «έχουν κάνει επάγγελμα το βουλευτηλίκι» και άλλα πολλά, έως και ισοπεδωτικά συνθήματα του τύπου «... να καεί, να καεί το...». Όμως, για σκεφτείτε λίγο όταν το χέρι μας πάει να σχηματίσει τον σταυρό προτίμησης στο πρόσωπο των υποψήφιων βουλευτών, η επιλογή δεν είναι τελικά δική μας για το τι και πώς μας εκπροσωπεί;
Ας το σκεφτούμε ξανά, έστω και την τελευταία στιγμή, με ποια κριτήρια μια τέτοια κορυφαία υποτίθεται ατομική μας επιλογή για το κοινό καλό;
Επιλέξτε όποια και όποιον θέλετε, αλλά σκεφτείτε: ικανότητα, γνώσεις, εμπειρίες, φρεσκάδα, ποιότητα και αισθητική και πάνω απ’ όλα αξιοκρατία, αυτή που όλοι την αποζητούμε, αλλά στις επιλογές μας στον βουλευτικό σταυρό γίνεται πολλές φορές ατομικό αντάλλαγμα, ρουσφέτι, συναλλαγή, βόλεμα, επιλογή επικοινωνιακά ισχυρού, αλλά όχι ικανού και τελικά καθαρά επιλογή ιδιωτικής χρήσεως και όχι δημόσιου συμφέροντος.
Επιλέξτε λοιπόν με κριτήρια τους επόμενους βουλευτές σε όποιο κόμμα και αν επιλέξετε το ψηφοδέλτιό του: ανθρώπους με πάθος για τον τόπο μας, τα προβλήματά του και τους πολίτες του. Ανθρώπους που θα πάνε μπροστά με τη δράση τους την Κρήτη μας, την Ελλάδα μας, τις κοινωνίες μας και το δημόσιο συμφέρον, για το κοινό καλό και τα παιδιά μας. Για τις γενιές που έρχονται, σκεφτείτε έστω και ένα λεπτό αν οφείλουμε να τους παραδώσουμε μια καλύτερη πατρίδα, πιο ανθεκτική και με ίσες ευκαιρίες για όλους και ειδικά τους αδύναμους. Για μας, Ελλάδα ανθεκτική στους ωκεανούς των παγκόσμιων ραγδαίων αλλαγών.
Επιλέξτε ανθρώπους με όραμα, που έχουν να σας πουν κάτι έστω για την Κρήτη και την Ελλάδα, μετά από 4 χρόνια πώς θέλουν να είναι. Επιλέξτε ανθρώπους με αντίληψη, αλλά και ενσυναίσθηση του τι εκπροσωπούν και γιατί μας εκπροσωπούν. Πείτε “όχι” σε συμπεριφορές “βοσκού σε κοπάδι”, “ταξίματος”, “καλοχαιρέτα” και “μικροπροσωπικών διευθετήσεων”.
Ψηφίστε για την Κρήτη, για την Ελλάδα, για το αύριο της πατρίδας μας.
Αν όλα αυτά δε σας αρκούν για να πειστείτε, τουλάχιστον όταν θα είστε στο εκλογικό παραβάν, θυμηθείτε έστω την ατάκα: Λέει η γόμα στο μολύβι: “Έμεινα η μισή για να σβήνω όλα τα λάθη σου... Αλλά μέχρις εδώ!”.
Έχουμε ευθύνη την ώρα της κάλπης, έστω και για μια στιγμή, αυτή τη στιγμή, την αποκλειστική ευθύνη των συγκεκριμένων επιλογών μας σε ψηφοδέλτιο και πρόσωπα που εμείς επιλέγουμε, για το καλό όλων κι ας μην είναι χωριστά το ίδιο για όλους...
