Είτε με αφίσες, είτε με τηλεοπτικά σποτ, τα κόμματα πάντα «πόνταραν» στη διαφήμιση πριν τις κάλπες, πολλές φορές επιτυχημένα και άλλες όχι.
Η μάχη της πολιτικής διαφήμισης έχει τη δική της ιστορία στη χώρα. Το μόνο που έχει μείνει αναλλοίωτο τα τελευταία 49 χρόνια είναι η προσπάθεια των κομμάτων που δίνουν μάχη για την εξουσία να ποντάρουν στους αρχηγούς τους.
Από τα καφενεία να βρίσκονται κάπου ανάμεσα στις χιλιάδες αφίσες των δρόμων, η πολιτική διαφήμιση πέρασε στην τηλεόραση και έφτασε μέχρι τραγούδια και συνθήματα που συζητήθηκαν.
Προεκλογικά σποτ που άφησαν εποχή
Χιούμορ, φαντασία και προσοχή στα χρώματα, το φόντο και φυσικά στα πρόσωπα δίνουν τα κόμματα για να περάσει το τελικό μήνυμα.
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να περάσει τα μηνύματα της αλλαγής που υπόσχεται και τα καταφέρνει. Το κοριτσάκι στις διαφημίσεις του 1985 αφήνει εποχή και παίρνει θέση δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου στην προεκλογική συγκέντρωση της Αθήνας.
Στις υποσχέσεις για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, η ΝΔ αντιπαρατάσσει τις δικές της για νέες επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κοιτάει την κάμερα και δείχνει να μην εστιάζει στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της παράταξης.
Η «γκρίζα» διαφήμιση και οι μεγάλοι νικητές
Τα χρόνια περνούν, ο φανατισμός μειώνεται αλλά η συνταγή των μονομάχων δεν αλλάζει.
Αν και ηττημένη το 2000, η ΝΔ πλάσαρε τη διαφήμιση που κατά γενική ομολογία συζητήθηκε περισσότερο, με το σύνθημα «υπάρχει καλύτερη Ελλάδα». Την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα η ΝΔ επενδύει στον Κώστα Καραμανλή και δικαιώνεται.
Το σκοτεινό τούνελ της κρίσης και των μνημονίων βρίσκει τα κόμματα να μετρούν τις δυνάμεις τους. Οι ηγεσίες αλλάζουν, οι ανατροπές είναι αλλεπάλληλες και οι συγκεντρώσεις αγανακτισμένων στο Σύνταγμα διαδοχικές.
Σε προεκλογικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, το κεντρικό μήνυμα γράφεται και στα αγγλικά. Σε εκείνες τις εκλογές η διαφήμιση που συζητήθηκε περισσότερο είχε πρωταγωνιστή τον Πάνο Καμμένο και τον μικρό Αλέξη με το τρενάκι του.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στις εκλογές του 2019.
49 χρόνια γεμάτα πολιτικές διαφημίσεις στο πνεύμα της κάθε εποχής. Ασπρόμαυρες αρχικά και στη συνέχεια έγχρωμες, με την ιδιωτική τηλεόραση και το διαδίκτυο στη συνέχεια να γίνονται πεδία σύγκρισης και προβολής.
Σε μια μάχη πολυέξοδη που πάντα έχει ως κεντρικό στόχο, και κάποιες φορές το πετυχαίνει, να προκαλέσει ποικίλες συζητήσεις, ακόμα και χαμόγελα.
