Την ανάγκη να αναδείξει ένα νέο πρόσωπο εξωστρέφειας και προσαρμοστικότητας στο διεθνές περιβάλλον η χώρα μας, όσον αφορά στις γερμανικές επανορθώσεις, έκανε σαφές στον ραδιοφωνικό σταθμό 98,4 ο νομικός-διεθνολόγος και καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Δημήτρης Κούρτης. Ο κ. Κούρτης υποστήριξε πως υπάρχει «πόλεμος λάσπης εις βάρος των ελληνικών αξιώσεων», με τον ίδιο να “κρούει το καμπανάκι” του κινδύνου στους ιθύνοντες της ελληνικής διπλωματίας και της εξωτερικής πολιτικής ώστε να είναι πιο προσεκτικοί ως προς τις κινήσεις τους. Παράλληλα, εξαπέλυσε πυρά έναντι της ελληνικής και της ιταλικής κυβέρνησης, καταγγέλλοντάς τις για απροθυμία.
Πιο αναλυτικά, ο Γιώργος Σαχίνης είχε καλεσμένο χθες στον 98,4 τον κ. Δημήτρη Κούρτη, ο οποίος μίλησε για τη στάση της Ελλάδας στη διεθνή πολιτική πραγματικότητα και στο ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων. Σε ό,τι αφορά το τις τελευταίες, λαμβάνοντας υπόψη τα νομικά πεπραγμένα που έχει υποκινήσει η Ιταλία εις βάρος της Γερμανίας, ο κ. Κούρτης μίλησε για το τι πρέπει να γίνει σε νομικό επίπεδο.
«Η κίνηση της Ιταλίας ήταν περίπου αναμενόμενη, λαμβάνοντας υπόψη πως από τους πρώτους μήνες του 2012 είχα ήδη την πρώτη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου. Η επιστημονική κοινότητα της Ιταλίας - που δε διαφέρει σημαντικά από την επιστημονική κοινότητας της Ελλάδας - επεξεργάστηκε κάποιες λύσεις, μεταξύ των οποίων ήταν και η δημιουργία πιστής διοικητικής διαδικασίας κτήσης της επανόρθωσης. Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, ωστόσο είναι κάτι που είναι πρωτόγνωρο για διακρατική υπόθεση. Στη Βραζιλία, όπως και σε άλλες χώρες, καθιερώθηκε μια διαδικασία διοικητικής κτήσης αποζημιώσεων, όπως για παράδειγμα η επ’ ωφελεία αυτοχθόνων κοινοτήτων που στοχεύτηκαν εξαιτίας παραβιάσεων που προέκυψαν σε θεμελιώδη τους δικαιώματα. Η τεχνογνωσία υπάρχει», υποστήριξε, ενώ συνέχισε λέγοντας πως «δεν μπορούμε να δογματίσουμε τα θύματα. Δε μέμφομαι τα θύματα. Αυτό που μέμφομαι είναι η ελληνική και η ιταλική κυβέρνηση, στις οποίες βλέπουμε την απροθυμία και την αδυναμία τους να λύσουν το θέμα άπαξ και διαπαντός μέσω του θεσμού της διπλωματικής προστασίας. Πρόκειται για έναν “αρχαίο” θεσμό του Διεθνούς Δικαίου που οι ελληνικές και οι ιταλικές κυβερνήσεις φαίνεται να λησμονούν - παρόλο που, ιστορικά, η Ελλάδα δε δίστασε ποτέ να εγείρει διπλωματική προστασία όσον αφορά τους εφοπλιστές του εξωτερικού».
Ο κ. Κούρτης, μεταξύ άλλων, ανέφερε μια πολύ σημαντική παράμετρο, πως η επανόρθωση έχει έναν αόριστο ηθικό χαρακτήρα που διαμέσου της δικαστικής οδού μετατρέπεται σε νομικό. Επανόρθωση σημαίνει πως υπάρχει παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων, και είναι τόσο μεγάλη η συγκεκριμένη παραβίαση ώστε το συγκεκριμένο κράτος να δέχεται την επανόρθωση με σκοπό να ανακτήσει την κρατική του αξιοπρέπεια.
«Η διαδικασία της επανόρθωσης είναι πολυεπίπεδη. Αυτό, όμως, που κάνει η ιταλική κυβέρνηση είναι να παραβιάζει τα θεμελιώδη δικαιώματα των θυμάτων. Η επανόρθωση πρέπει να δίδεται όχι ως ένα “χτύπημα στην πλάτη”, αλλά ως έμπρακτη απόδειξη ότι το θύμα έχει προσβληθεί σε ό,τι αφορά τα θεμελιώδη δικαιώματά του... Κι εγώ που έχω αδικοπραγήσει κατανοώ ότι σου έχω προσβάλλει τα θεμελιώδη σου δικαιώματα», ανέφερε, ενώ συνέχισε: «Η πίεση στην Ελληνική Δικαιοσύνη αποτελεί μια περίεργη φόρμουλα. Σε πολλές περιπτώσεις έχει φερθεί ως κατώτερη των περιστάσεων και σε άλλες περιπτώσεις όχι. Οι Έλληνες δικαστές δε διδάσκονται Διεθνές Δίκαιο».
Ο κ. Κούρτης τόνισε, επίσης, πως η Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα ο δυτικός κόσμος έμμεσα θέλει να κάνει ένα δικαστήριο με σκοπό να τιμωρήσει τους Ρώσους για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει έναντι του ουκρανικού λαού.
«Την ίδια στιγμή που μιλούμε για ελληνική δικαιοσύνη και για επανόρθωση των ζημιών που προκάλεσε το Γ’ Ράιχ στον ελληνικό λαό, συμφωνούν οι δυτικές δυνάμεις πως πρέπει να δημιουργηθεί ένα έκτακτο διεθνές δικαστήριο, και πιο συγκεκριμένα ένα νέο “δικαστήριο Νυρεμβέργης”, με σκοπό να τιμωρήσουν τους ιθύνοντες της Ρωσίας που έχουν προκαλέσει τον καταστροφικό πόλεμο. Ταυτόχρονα, “παγώνουν” τα ρωσικά κεφάλαια και τα αποκτήματα. Υπάρχει μια συζήτηση σχετικά με το εάν τα ποσά αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν για την επανόρθωση, για την αποκατάσταση των εγκλημάτων των Ρώσων στην Ουκρανία. Είμαστε σ’ έναν κόσμο των διπλών στάνταρ», υπογράμμισε.
Ο κ. Κούρτης υποστήριξε επίσης πως είναι αναγκαίο η ελληνική διπλωματική πλευρά να δείξει μεγαλύτερη ευελιξία και εξωστρέφεια, καθώς ο πόλεμος έναντι των ελληνικών αξιώσεων είναι μεγάλος, έντονος και συνεχής.
«Πρέπει να δείξουμε μεγαλύτερη εξωστρέφεια. Και να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικότερα το τι συμβαίνει. Υπάρχει πόλεμος λάσπης εις βάρος των ελληνικών αξιώσεων, των θυμάτων και των επιστημόνων που εκφράζουν διαφορετικές απόψεις σε σχέση με την πλειονότητα», ανέφερε.
Για το Κοσσυφοπέδιο
Ο Γιώργος Σαχίνης έθιξε μεταξύ άλλων και το ζήτημα της ένταξης του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Μέχρι και τη δεδομένη στιγμή, το Κόσοβο έχει αναγνωριστεί μερικώς από τη Βαλκανική Χερσόνησο και οι εντάσεις από άλλα βαλκανικά κράτη είναι έντονες, με πιο ενδεικτική τη στάση της Σερβίας. Ο κ. Κούρτης μίλησε για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου τονίζοντας: «Είναι μια δύσκολη περίπτωση εκείνη του Κοσσυφοπεδίου. Το Κοσσυφοπέδιο ξεκίνησε ως ένα “πείραμα” της Δύσης και εξελίχθηκε κατόπιν σ’ ένα “πείραμα” της Γερμανίας. Όταν αποσύρθηκε ο ΟΗΕ και ανέλαβε την ανοικοδόμηση του Κοσσυφοπεδίου η Ε.Ε., μονοπωλήθηκαν θεσμοί όπως η δικαιοσύνη της συγκεκριμένης χώρας από Γερμανούς τεχνικούς συμβούλους. Η Ευρώπη, λοιπόν, δεν είναι γεωγραφικός όρος, αλλά πολιτικός. Και είναι μια χρυσή ευκαιρία “ασφαλειοποίησης” όλων των ευρωπαϊκών θεσμών. Από την άλλη, το ΝΑΤΟ ήρθε για να παραμείνει για πολύ καιρό. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, που αφορά τη δημοκρατία και τα δικαιώματα, πρέπει να ενταχθεί πληρέστερα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Μια συμμαχία όπως το ΝΑΤΟ διασφαλίζει την άμυνα και την ασφάλεια. Αλλά, διεθνείς περιφερειακοί οργανισμοί, όπως η Ε.Ε. και το Συμβούλιο της Ευρώπης, δεν είναι προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο, αλλά καλούνται να δράσουν ως προκεχωρημένα φυλάκια μιας υποτιθέμενης ευρωατλαντικής σύμπραξης εναντίον του ρωσικού αναθεωρητισμού».
Χριστίνα Σταμούλη
«Οι Έλληνες δικαστές δεν παράγουν νομολογία»
Τις διακριτές διαφορές της ελληνικής και της ιταλικής περίπτωσης όσον αφορά στο ζήτημα των αποζημιώσεων έκανε σαφείς η νομικός και διαχειρίστρια του αρχείου του αείμνηστου Γιάννη Σταμούλη, Χριστίνα Σταμούλη, η οποία, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό 98,4, τεκμηρίωσε, με αφορμή την απόσυρση της Γερμανίας μόνο από τα ασφαλιστικά μέτρα κατά της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, γιατί η περίπτωση της Ιταλίας είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν την Ελλάδας σε ό,τι αφορά τις διεκδικήσεις από τη Γερμανία, για την οποία τόνισε ότι στην κύρια προσφυγή της στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης μόνο τυχαία δεν επιμένει ώστε να ισχυροποιήσει περαιτέρω το θέμα της ετεροδικίας.
«Οι Ιταλοί δικαστές παράγουν νομολογία. Οι Έλληνες δικαστές δεν παράγουν νομολογία. Ο καλός δικαστής είναι μια καλή κεντήστρα που έχει τελάρα και βελόνια, που όμως εάν δεν της δώσεις υφάσματα και κλωστές δεν μπορεί να φτιάξει καλό κέντημα. Ο Γ. Σταμούλης έδωσε καλά υφάσματα. Από το 2000 όμως και μετά δεν υπήρχαν υποθέσεις που θα “τσιγκλούσαν”. Και έχουν περάσει 22 ολόκληρα χρόνια. Στην Ιταλία, έχουμε πάνω από 50 αποφάσεις που δικάστηκαν. Δεν παράγονται πρωτογενείς αποφάσεις. Πού είναι η Βιάννος; Πού είναι τα Καλάβρυτα; Πού είναι η Κάνδανος;», είπε η κ. Σταμούλη.
Καταλήγοντας τόνισε πως «είναι γνωστό ότι η Ιταλία έχει μια διαφορετική θέση σχετικά με τη μεταπολεμική Γερμανία. Το 1962 η τότε ιταλική κυβέρνηση είχε υπογράψει συνθήκη με τη Γερμανία για τις αποζημιώσεις. Και μην ξεχνάμε πως η Γερμανία έχει καταφέρει στο πλαίσιο των διμερών επαφών από το 1949 και μετά να εκμεταλλευτεί τις ιδιαιτερότητες της επικοινωνίας με κάθε χώρα».
