«Τώρα με τα πόδια, μετά με τα τρακτέρ, αν δε δικαιωθούμε, θα γίνει Κιλελέρ»... Αυτό είναι το κεντρικό σύνθημα των Αγροτικών Ομοσπονδιών της Θεσσαλίας, με το οποίο και θα αποτίσουν φόρο τιμής, με κατάθεση στεφανιών στο Μνημείο στο Κιλελέρ, αύριο Κυριακή 21 Μαρτίου, στις 11 το πρωί, στον χώρο της θυσίας, στο πλαίσιο της καθιερωμένης εκδήλωσης μνήμης και τιμής στον ξεσηκωμό και τη θυσία των κολίγων στο Κιλελέρ.
Αυτό αποφασίστηκε σε τηλεδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή των μελών των Δ.Σ. των Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων της Θεσσαλίας, ενώ σε σχετική ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής: «Για το οργανωμένο αγροτικό κίνημα που εκφράζεται από τις Ομοσπονδίες, τους αγροτικούς και κτηνοτροφικούς συλλόγους, το Κιλελέρ αποτελεί φάρο και πυξίδα στην καθημερινή πάλη που διεξάγουμε για τα δίκαια αιτήματα των αγροτών και κτηνοτρόφων. Το Κιλελέρ φωτίζει τους σύγχρονους αγώνες, ώστε να παραμείνουμε και να καλλιεργήσουμε τη γη μας ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές όλων των ελληνικών κυβερνήσεων που βρίσκονται σε αγαστή σύμπνοια με τις αποφάσεις της Ε.Ε. και της ΚΑΠ.
Αποφάσεις και πολιτικές που έχουν καταντήσει την Ελλάδα χώρα εισαγωγής αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, ενώ έχουμε ιδανικές κλιματικές συνθήκες, μηχανοποιημένη παραγωγή, τεχνογνωσία και μεράκι του αγρότη και κτηνοτρόφου, και μπορούμε να καλύψουμε όλες τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας με φθηνά και ποιοτικά προϊόντα, καθώς και πρώτες ύλες για τη μεταποιητική βιομηχανία. Έχουν ξεκληρίσει δεκάδες χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφους τα τελευταία χρόνια, ερημώνοντας τα χωριά μας. Οι βιομηχανίες και οι έμποροι παίρνουν πάμφθηνα την παραγωγή μας και μας πουλάνε πανάκριβα τα μέσα και εφόδια, χωρίς καμιά στήριξη και προστασία, καμιά απόφαση προς όφελός μας από τις κυβερνήσεις. Το Κιλελέρ μάς εμπνέει και μας οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα που τότε και τώρα έχουν την ίδια αξία.
Οργάνωση και δυνάμωμα των Αγροτοκτηνοτροφικών Συλλόγων και των Ομοσπονδιών με ζωντανή λειτουργία που να ενημερώνουν, συσπειρώνουν, κινητοποιούν τους αγρότες και κτηνοτρόφους. Μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης. Κοινή δράση και συμμαχία με τους εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους των πόλεων, δίνοντας δύναμη και προοπτική στον αγώνα μας.
Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, μόνο ο αγώνας που δε γίνεται. Αξιοποιούμε την πολύτιμη εμπειρία μας, ό,τι κερδίσαμε ήταν αποτέλεσμα αγώνα, πάλης, μαζικής συμμετοχής και πολυήμερων μπλόκων. Ποτέ και κανείς δε μας χάρισε τίποτα. Φέτος, για μια ακόμη χρονιά, μέσα σε συνθήκες της φονικής πανδημίας και καραντίνας, αποτελεί χρέος μας να τιμήσουμε τον ξεσηκωμό των κολίγων στο Κιλελέρ, λαμβάνοντας όλα τα μέτρα προστασίας για την υγεία μας. Το αγροτικό κίνημα έχει αυτή την εμπειρία να τα καταφέρει για μια ακόμη φορά, όπως το αποδείξαμε και στις πρόσφατες μηχανοκίνητες πορείες και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις πόλεις. Οι μάσκες που φοράμε δεν μπορούν να κρατήσουν κλειστά τα στόματά μας για τη διεκδίκηση και ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων επιβίωσης που έχουμε».
Κορυφαίο γεγονός για την ελληνική αγροτιά
Ο Δημήτριος Μπούσδρας στο βιβλίο του "Η Απελευθέρωσις των Σκλάβων αγροτών" καταγράφει:
«Οι καλλιεργηταί, όπως και πρώτα υποχρεούντο να δίδωσιν εις τον γαιοκτήμονα, το τρίτον ή το ήμισυ των παραγομένων καρπών, ενοίκιο διά την βοσκήν των κτηνών, μέγαν αριθμόν ορνίθων και αμνών, ικανήν ποσότητα τυρού, βουτύρου, καυσοξύλων, αιγών, πεπονιών, χόρτου και αχύρου, να στέλλωσι δε εν θήλυ μέλος, ίνα ζυμώνη και ψήνη το ψωμί της επιστασίας, λείψανον του δικαιώματος της πρώτης νυκτός: Οι τσιφλικούχοι εξουσίαζον το σώμα των γυναικών και των θυγατέρων των κολίγων (...). Κατώκουν (σ.σ. οι κολίγοι) εις τρώγλας και πολλοί συνέτρωγον εν τη αυτή φάτνη με τους όνους των (...). Οσάκις υπεδέχοντο τον αφέντην επισήμως, γονυπετείς εσύροντο, εκτύπων το χώμα με το μέτωπον τρεις φορές και εφίλουν τον αριστερόν πόδα του. Γενικώς δε ειπείν αι μεγάλαι πιέσεις, αι εξαθλιώσεις και αι αφόρητοι ταπεινώσεις δίκην μαστιγίου, έπληττον τα νώτα και είχον κάμει τους χωρικούς δέκτας ενός επαναστατικού ευαγγελίου...».
Ο Μαρίνος Αντύπας
«Οι αγρότες του Θεσσαλικού κάμπου βρίσκονται σε αναβρασμό. Στην αρχή του 20ού αιώνα ιδρύονται οι πρώτοι αγροτικοί σύλλογοι σε Καρδίτσα, Τρίκαλα και Λάρισα, που οργανώνουν μαζικές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια στις μεγάλες πόλεις. Από το 1906 ο μεγάλος σοσιαλιστής επαναστάτης Μαρίνος Αντύπας οργώνει τη Θεσσαλία ξεσηκώνοντας τους κολίγους να αγωνιστούν για τα δίκια τους και για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών. Τη δράση του αυτή την πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή. Οι τσιφλικάδες τον δολοφονούν, με το πληρωμένο χέρι του επιστάτη Ιωάννη Κυριακού, στις 9 Μάρτη 1907. Είχε σπείρει όμως τον σπόρο του αγώνα των αγροτών ενάντια στους τσιφλικάδες.
Στις 6 Μάρτη 1910, οι αγρότες ξεσηκώνονται. Οργανώνουν πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή του αγροτικού νομοσχεδίου. Από το πρωί άρχισαν να συγκεντρώνονται οι αγρότες από τα γύρω χωριά. Από κοντά κατέφταναν και στρατιωτικές δυνάμεις.
Στο Κιλελέρ, ένα χωριό κοντά στη Λάρισα, 200 περίπου συγκεντρωμένοι κολίγοι επιχειρούν να ανεβούν στο τρένο, για να πάνε στο συλλαλητήριο. Θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα, για τη μεταφορά στον χώρο της συγκέντρωσης, να ταξιδέψουν δωρεάν και αρνούνται να βγάλουν εισιτήριο. Ο διευθυντής των θεσσαλικών σιδηροδρομικών γραμμών, Α. Πολίτης, που έτυχε να βρίσκεται στο τρένο, διατάζει τους σιδηροδρομικούς να τους κατεβάσουν από το τρένο. Οι κολίγοι, βλέποντας πως υπήρχε στρατός στο τρένο, κατέβηκαν, αλλά ο Πολίτης τούς έβριζε. Οργισμένοι, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να πετροβολούν την αμαξοστοιχία, σπάζοντας μερικά τζάμια των βαγονιών.
Το τρένο απομακρύνθηκε. Όμως ένα χιλιόμετρο πιο κάτω, μια άλλη ομάδα 800 αγροτών, με κόκκινες και μαύρες σημαίες, σταματάει το τρένο και οι χωρικοί αξιώνουν να ανεβούν. Ο Α. Πολίτης ζητάει από τον αξιωματικό που ήταν επικεφαλής των στρατιωτών να "προστατεύση την έννομον τάξιν". Αυτός διατάζει τους στρατιώτες να πυροβολήσουν προειδοποιητικά στον αέρα. Αυτό εξαγρίωσε τους διαδηλωτές, που άρχισαν να φωνάζουν και να πλησιάζουν το τρένο με άγριες διαθέσεις. Αυτή τη φορά οι στρατιώτες πυροβολούν στο ψαχνό».
ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ
Οι δολοφονικές επιθέσεις του στρατού
«Οι δυο πρώτοι αγρότες - ο Νταφούλης και ο Μπόκας - πέφτουν νεκροί κι ένας ακόμη πληγώνεται βαριά. Το τρένο συνεχίζει την πορεία του και φτάνει στον σταθμό του Τσουλάρ (η σημερινή Μελία), όπου είναι μαζεμένοι πολλοί κολίγοι. Σταματάει αλλά και εκεί το πετροβολούν. Οι στρατιώτες ξαναρίχνουν στο ψαχνό. Σκοτώνεται ο Ακριβούλης, ο Μπατάλας τραυματίζεται βαριά κι άλλοι δεκαπέντε κολίγοι ελαφρύτερα.
Όταν έγιναν γνωστές στη Λάρισα οι δολοφονικές επιθέσεις του στρατού κατά των κολίγων, αρχίζουν οι έντονες διαμαρτυρίες των συγκεντρωμένων. Οι δυνάμεις καταστολής απαιτούν τη διάλυση της συγκέντρωσης. Οι αγρότες δεν υποχωρούν. Με φωνές και συνθήματα: "κάτω οι τσιφλικάδες" κινούνται προς την πλατεία της πόλης.
Ο υπίλαρχος Χρύσης και ο ανθυπίλαρχος Σκανδάλης διατάζουν πυρ και ο αγρότης Μπάνταρης πέφτει νεκρός. Τραυματίζονται ακόμα ο Γκολέμας και ο Καραμπέρης. Τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα αν κάποιοι υπαξιωματικοί από τον Βόλο και τον Πειραιά, που είχαν προοδευτικές ιδέες, δε ζητούσαν από τους φαντάρους να μη "χτυπάνε στο ψαχνό".
Παρά το χτύπημα με τα όπλα, οι αγρότες φτάνουν στην πλατεία, μπροστά στο ξενοδοχείο "Πανελλήνιον", όπου πραγματοποιείται μεγάλη συγκέντρωση, στην οποία εγκρίθηκε ψήφισμα που ζητούσε την απαλλοτρίωση και διανομή των τσιφλικιών, την ενίσχυση του Γεωργικού Ταμείου, ενώ καταδίκασε το χτύπημα των κολίγων από τον στρατό και τις δολοφονίες κολίγων»...
Φωτογραφία αρχείου
