Ο Μανώλης Αναγνωστάκης … για το Πολυτεχνείο

Απόψεις
Ο Μανώλης Αναγνωστάκης … για το Πολυτεχνείο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα προφητικό κείμενο

Γράφει ο Στέλιος Ζερβός

Εδώ και χρόνια έμοιαζε υποτονική υποχρέωση η πορεία του Πολυτεχνείου. Σα να έχει ενσωματωθεί στα ήθη της νέας εποχής , ως άλλη μια εθνική επέτειος.

Ακόμα και τα επεισόδια που κατά καιρούς συμβαίνανε στο τέλος της, πορείας,  αναμενόμενα έμοιαζαν κι αυτά.  Η πορεία του Πολυτεχνείου απέκτησε νέα πνοή  μόνο μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου . 

Υπήρχαν  κι αυτοί που έκαναν  λόγο, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, για τον «μύθο  και το ψέμα του Πολυτεχνείου» , ήταν κάποια γνωστά και γραφικά χουντικά και ακροδεξιά υποκείμενα ψηφοφόροι της εγκληματικής οργάνωσης  Χρυσή Αυγή.

Που φέτος λούφαξαν μετά την καταδίκη και τη συντριβή.  

Φέτος με τις απαγορεύσεις το κύμα της καταστολής , αλλά και την πανδημία στην κορύφωσή της. Με αυτό το σκοτεινό πέπλο που μας σκεπάζει, και με έναν κρατικό μηχανισμό που μοιάζει να έχει χάσει την μπάλα. Φαίνετε η επέτειος να μας διχάζει αντί να μας ενώνει .  

Τιμούμαι τους νεκρούς του Πολυτεχνείου , μαζί με τους νέους νεκρούς. 

Βρήκα και παραθέτω λοιπόν  εδώ ένα μικρό κείμενο και ένα προφητικό ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη για το Πολυτεχνείο , γραφτήκαν το 1983.  

Είναι  κάποιοι άνθρωποι που μας τίμησαν με το πνεύμα και τη στάση τους απέναντι στη ζωή.

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης είναι αναμφίβολα ένας από αυτούς τους ανθρώπους, που ήξερε να γεμίζει τη ψυχή  μας όχι μόνο με τα γραπτά του, αλλά και με την «ταπεινότητα» του.

Εδώ θα διαβάσεις 10 προφητικές  αράδες, που αποτύπωναν την πρόβλεψή του για το πώς θα διαχειριστεί  … η Ιστορία το Πολυτεχνείο, την εποχής της « Αλλαγής» του ΠΑΣΟΚ  .

«Νομίζω πως το Πολυτεχνείο τείνει πια να πάρει έναν ιστορικό χαρακτήρα, τύπου «εθνικής εορτής». Σε λίγο θα γιορτάζεται επίσημα όπως η 25η Μαρτίου ή η 28η Οκτωβρίου με σχολικές παρελάσεις και μ’ έναν καθηγητή σε κάθε γυμνάσιο να εκφωνεί τον πανηγυρικό της ημέρας.

Θα γίνονται ακόμα απόπειρες για κομματικές εκδηλώσεις, πορείες κλπ. αλλά όσο πάει και θα συγκινεί λιγότερο κόσμο.

Αυτό δεν είναι ευχάριστο ή δυσάρεστο. Είναι αναπόφευκτο. Όταν μάλιστα σήμερα δεν έχουμε μία κυβέρνηση της δεξιάς αλλά μια δημοκρατική κυβέρνηση που επαγγέλλεται την αλλαγή – ΠΑΣΟΚ- (και που ήδη σε θέματα ιστορικής αποκατάστασης έχει αρχίσει να κάνει θετικά βήματα, όπως η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, η κατάργηση των γιορτών του μίσους κλπ.) – σήμερα λοιπόν τα συγκεκριμένα μηνύματα του Πολυτεχνείου δε βρίσκονται πια στην ημερήσια διάταξη.

Το ιστορικό όμως Γεγονός πρέπει να μείνει σα σύμβολο στη μνήμη των νεωτέρων και νομίζω πως αυτό το μήνυμα δε θα σβήσει».

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Φοβάμαι τους ανθρώπους  που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία – μεσούντος κάποιου Ιουλίου –

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.

Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.

Κυκλοφορεί στην Ανθολογία Ηλία Γκρη «Το μελάνι φωνάζει – Η 17η Νοεμβρίου 1973 στη λογοτεχνία» Μεταίχμιο.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News