Πριν στεγνώσει το μελάνι της εφημερίδας “Νέας Κρήτης” για τα παλιά αγροτικά χρέη προς την πρώην Αγροτική Τράπεζα Ελλάδος και το γεγονός ότι έχουν παραμείνει “όμηροι” χιλιάδες αγροτοκτηνοτρόφοι στο λεγόμενο “κακό κομμάτι της ΑΤΕ”, δόθηκε στη δημοσιότητα μία ακόμη απόφαση πρωτόδικης δικαίωσης αγρότη, αυτή τη φορά από το Πρωτοδικείο της Χαλκίδας.
Ο αγρότης ζητούσε να αναγνωριστεί ότι δεν οφείλει κανένα ποσό στην ΑΤΕ από παλαιά προ του 2000 κτηνοτροφικά δάνεια και ότι οφείλει η ΑΤΕ να εφαρμόζει το άρθρο 39 του N. 3259/2004 (νόμος πανωτοκίων) στον υπολογισμό των απαιτήσεών της, αφαιρώντας τους τόκους, τα πανωτόκια και τα έξοδα.
Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής: «Η Αγροτική Τράπεζα όχι μόνο δεν εφαρμόζει τον νόμο στον υπολογισμό των απαιτήσεών της, αλλά στις δίκες επί αγωγών αγροτών ισχυρίζεται ότι, επειδή έχει τεθεί από το 2012 σε εκκαθάριση, οι αγωγές εναντίον της είναι απαράδεκτες, άποψη την οποία μέχρι πρόσφατα ακολουθούσαν και τα δικαστήρια.
Το Πρωτοδικείο Χαλκίδας, δημιουργώντας “δεδικασμένο”, άνοιξε τον δρόμο σε σωρεία αγροτών οι οποίοι με αγωγές τους θα διεκδικήσουν το δικαίωμά τους να αναγνωριστεί ότι δεν οφείλουν κανένα ποσό στην Αγροτική, αλλά και στον εγγυητή Δημόσιο, το οποίο καταπίπτει εγγυήσεις στην ΑΤΕ και στη συνέχεια δεσμεύει τους τραπεζικούς λογαριασμούς των αγροτών.
Το δεδικασμένο ισχύει και για τις αγωγές της Αγροτικής και της εκκαθαρίστριας αυτής εταιρείας PQH κατά των αγροτών».
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε...
Εδώ, πραγματικά, θα μπορούσε να γίνει μια παράφραση του παλιού λαϊκού τραγουδιού ως εξής: “Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα... τα πανωτόκια μένουν”... Αξίζει, μάλιστα, να υπενθυμίσουμε ότι για μία ακόμη φορά ήρθε στην επικαιρότητα το άρθρο 39 του νόμου για τα πανωτόκια και το διπλάσιο του αρχικού κεφαλαίου στη διάρκεια των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. και αργότερα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα, παρά τις ανακοινώσεις που είχανε γίνει. Ούτε και η τελευταία προσπάθεια με αρμόδιο υφυπουργό του ΣΥΡΙΖΑ τον Βασίλη Κόκκαλη είχε συνέχεια και τέλος, παρότι προσωπικά ο ίδιος μιλούσε στη “Νέα Κρήτη” τότε για... «εφαρμογή του διπλάσιου του αρχικού κεφαλαίου, όπως ακριβώς προβλέπει ο νόμος του 2004»...
Άλλωστε, δεν ήταν η μόνη φορά. Από το 2004 μέχρι σήμερα έχει χυθεί πολύ μελάνι, έχουν δοθεί άπειρες “κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις” από πολλούς βουλευτές και κυρίως από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, ότι... «τώρα πάει, τελείωσε. Το λύνουμε το θέμα άμεσα στη Βουλή»...
Και όπως η “Νέα Κρήτη” έχει ξαναγράψει, είναι πολύ χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Γιώργου Παπανδρέου, που, στην προεκλογική του εκστρατεία του 2009 (ενόψει των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου), για να ανατρέψει την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, πήγαινε στις αγροτικές περιοχές της υπόλοιπης Ελλάδας και έβγαζε καταγγελτικούς λόγους για τα πανωτόκια. Και κατηγορούσε τη Ν.Δ. ότι αθέτησε τις υποσχέσεις της για την ολοκλήρωση των διαγραφών των χρεών βάσει του άρθρου 39 και στις άλλες δύο κατηγορίες δανειοληπτών: “Αλληλόχρεων Λογαριασμών” και “Εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου”. Διαβεβαίωνε κατηγορηματικά τους αγρότες ότι θα προχωρούσε σε απόλυτη διαγραφή των πανωτοκίων όταν θα έπαιρνε την εξουσία. Μάλιστα, η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε επίσημα διαβεβαιώσει τους Έλληνες αγροτοκτηνοτρόφους ότι αυτό το νομοσχέδιο θα ήταν στα δυο-τρία πρώτα της θητείας της, αλλά αυτό το νομοσχέδιο δεν έφτασε ποτέ στη Βουλή...
Το περίφημο άρθρο
Τι έλεγε όμως το άρθρο 39 (που κατά κοινή ομολογία ήταν το καλύτερο που έχει φέρει ποτέ για εφαρμογή ελληνική κυβέρνηση) του νόμου για τα πανωτόκια;
Σε ό,τι αφορά τους αγρότες, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Προκειμένου περί οφειλών κατά κύριο επάγγελμα αγροτών σχετικών με την επαγγελματική τους αυτή δραστηριότητα, που υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 30 του Ν. 2789/2000, όπως ισχύει, το συνολικό ύψος τους δε δύναται να υπερβαίνει το διπλάσιο τού κατά περίπτωση ληφθέντος κεφαλαίου ή, προκειμένου περί αλληλόχρεων λογαριασμών, το διπλάσιο του ποσού της οφειλής, όπως διαμορφώθηκε κατά την τελευταία εκταμίευση.
Για δάνεια που χορηγήθηκαν πριν από το έτος 1990, εφόσον δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία των οφειλών αυτών για την ανεύρεση του αρχικού κεφαλαίου, η συνολική οφειλή δε δύναται να υπερβαίνει ποσοστό 150% του ποσού της οφειλής, όπως αυτή διαμορφώθηκε στην τελευταία προ του έτους 1990 ρύθμιση. Τα πιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται να υπολογίζουν το ύψος της οφειλής της παρούσας παραγράφου, να τη γνωστοποιούν στον οφειλέτη και να συνομολογούν τη ρύθμιση εντός προθεσμίας 90 ημερών από την υποβολή της σχετικής αίτησης, η οποία πρέπει να υποβληθεί μέχρι την 31η Οκτωβρίου 2004 το αργότερο. Και ως προς τις οφειλές αυτές ισχύουν οι λοιπές διατάξεις του παρόντος άρθρου».
Η απόφαση του Αρείου Πάγου
Μάλιστα, όπως έχουμε ξαναγράψει, μετά από πάρα πολλές δίκες αυτά τα χρόνια, με τους περισσότερους δανειολήπτες αγρότες να δικαιώνονται, είχαμε και μια πολύ σημαντική απόφαση από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, που λέει «ναι» στον “κόφτη” που θεσπίστηκε με τον Νόμο 3259/04 για τα χρέη από πανωτόκια για τους αγρότες.
Έκρινε, μάλιστα, ότι το “ψαλίδισμα” των οφειλών μπορεί να εφαρμοστεί όχι μόνο σε μεμονωμένους αγρότες (φυσικά πρόσωπα), αλλά και σε νομικά πρόσωπα-αγρότες, επεκτείνοντας έτσι την ευνοϊκή ρύθμιση σε όλες τις αγροτικές επιχειρήσεις, συνεταιρισμούς, κ.λπ., που δραστηριοποιούνται σε ευρύτατο φάσμα, όπως σε γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, αγροτουρισμό και αγροτοβιομηχανία.
Εξάλλου, το ανώτατο δικαστήριο δέχτηκε ότι ο “κόφτης” των τραπεζικών χρεών εφαρμόζεται ευρύτερα, ακόμη και σε αγροτικές επιχειρήσεις που “έκλεισαν” ή σε αγρότες που κατά τον χρόνο υποβολής της δήλωσης ένταξης στα προνόμια του Νόμου 3259/04 είχαν απολέσει την ιδιότητα του αγρότη.
Γιατί λοιπόν οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν έχουν εφαρμόσει τις δικαστικές αποφάσεις; Το σίγουρο είναι ότι όλος αυτός ο κόσμος που παραμένει εγκλωβισμένος στα πανωτόκια της πρώην ΑΤΕ μέχρι σήμερα ταλαιπωρείται και δεν μπορεί να βρει το δίκιο του...
