Σαν σήμερα, λαμβάνει χώρα στην Αθήνα ογκώδης αντιβενιζελική πορεία, η οποία κορυφώνεται με τον αναθεματισμό του Ελευθέριου Βενιζέλου στο Πεδίον του Άρεως. Επικεφαλής της πορείας της 12ης Δεκεμβρίου του 1916 ήταν η Ιερά Σύνοδος. Στο Πεδίον του Άρεως, οι διαδηλωτές έριξαν πέτρες επαναλαμβάνοντας το “ανάθεμα” του Αρχιεπισκόπου Θεόκλητου: «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου, φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδαν, ανάθεμα έστω».
1969: Η σφαγή στην Πιάτσα Φοντάνα
Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Δεκεμβρίου του 1969, όταν λαμβάνει χώρα η βομβιστική επίθεση στην πιάτσα Φοντάνα, στο Μιλάνο της Ιταλίας. Νωρίς το απόγευμα εκείνης της ημέρας, σημειώνεται στην Εθνική Αγροτική Τράπεζα της ιταλικής μεγαλούπολης σφοδρότατη έκρηξη, σκορπίζοντας τον θάνατο σε 17 ανθρώπους και τραυματίζοντας ακόμη 88 άτομα. Η σφαγή της πιάτσα Φοντάνα ήταν η δεύτερη πιο αιματηρή τρομοκρατική ενέργεια στη διάρκεια των λεγόμενων “μολυβένιων χρόνων” στην Ιταλία, μετά τη βομβιστική επίθεση στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια, το 1980. Την ίδια μέρα, πάντως, εξερράγησαν κι άλλες βόμβες, τόσο στο Μιλάνο, όσο και στη Ρώμη, ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον αριθμό των τραυματιών.
Το τέλος του μεγάλου Νίκου Σταυρίδη
Σαν σήμερα, αφήνει την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 77 ετών, ο μεγάλος Έλληνας ηθοποιός Νίκος Σταυρίδης. Γεννήθηκε το 1910 στο Βαθύ της Σάμου και από πολύ μικρή ηλικία έδειξε τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο σανίδι το 1929 συμμετέχοντας στην παράσταση “Λοβιτούρα”.
Ωστόσο, ο δρόμος προς την επιτυχία δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα: Μετά από κάποιες απογοητεύσεις, ο Σταυρίδης ανεβαίνει με ένα μπουκάλι ούζο στην Ακρόπολη, με σκοπό να αυτοκτονήσει. Ωστόσο, το ποτό είχε αντίθετες επιπτώσεις, καθώς ο Σταυρίδης μεθά και ξεχνά το απονενοημένο διάβημα. Η κατάσταση, ωστόσο, βελτιώθηκε αισθητά τα επόμενα χρόνια και η καριέρα του Σταυρίδη απογειώθηκε. Συμμετείχε σε περισσότερες από εκατό θεατρικές παραστάσεις, ενώ καταπιάστηκε με επιτυχία και με τον κινηματογράφο. Ο Νίκος Σταυρίδης έκανε ντεμπούτο στο σινεμά το 1950 με την ταινία “Έλα στον θείο”.
Μέχρι το 1972 πήρε μέρος σε περισσότερες από 120 ταινίες. Μερικές από αυτές πέρασαν για πάντα στο “πάνθεον” του ελληνικού κινηματογράφου: “Η Ωραία των Αθηνών”, “Οι παπατζήδες”, “Γραφείο συνοικεσίων”, “Η φτώχια θέλει καλοπέραση”, “Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα”, “Κορόιδο γαμπρέ”, “Ζητείται τίμιος” και “Ο άνθρωπος ρολόι” είναι κάποιες μόνο από τις κινηματογραφικές επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε. Ο Σταυρίδης ξεχώριζε για την απλότητά του ως άνθρωπος. Ήταν ιδιαίτερα προσιτός και προτιμούσε να βλέπει τις ταινίες του σε θερινά σινεμά, παρά να παρευρίσκεται στις επίσημες πρεμιέρες. Επίσης ήταν φανατικός φίλαθλος του Ολυμπιακού.
Πέθανε στις 12 Δεκεμβρίου του 1987 στη γενέτειρά του, τη Σάμο, και κηδεύτηκε δύο μέρες μετά στην Κηφισιά.
