Γιώργος Σεφέρης: Το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον μεγάλο Έλληνα ποιητή

Ελλάδα
Γιώργος Σεφέρης: Το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον μεγάλο Έλληνα ποιητή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ήταν ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ

Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Οκτωβρίου του 1963, όταν η Σουηδική Ακαδημία τιμά τον Γιώργο Σεφέρη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Γιώργος Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου του 1900 στη Σμύρνη. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ.

Ήταν το μεγαλύτερο παιδί του δικηγόρου Στέλιου Σεφεριάδη και της Δέσποινας Τενεκίδη. Ο Σεφέρης εμφανίζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά γράμματα το 1931 με την ποιητική συλλογή “Στροφή”, η οποία προκάλεσε πλήθος - θετικών και αρνητικών - σχολίων στους λογοτεχνικούς κύκλους της πρωτεύουσας. Λίγα χρόνια μετά, το 1935, ο Σεφέρης εκδίδει την ποιητική συλλογή “Μυθιστόρημα”, με την οποία καθιερώνεται ως ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές.

Εκτός από ποιήματα, ο Σεφέρης έγραψε και πλήθος δοκιμίων, ενώ έχει να επιδείξει και σημαντικό μεταφραστικό έργο, καθώς - μεταξύ άλλων - μετέφρασε στην ελληνική γλώσσα έργα του Αμερικανού ποιητή Έλιοτ. Το έργο του Σεφέρη αρχίζει να μεταφράζεται σε ξένες γλώσσες και από τη δεκαετία του ’50 ο ποιητής γίνεται ευρέως γνωστός και στο εξωτερικό.

Τον Δεκέμβριο του 1963 ήρθε η μεγάλη τιμητική διάκριση με τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες», όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της Σουηδικής Ακαδημίας. Εξάλλου, στις 28 Μαρτίου του 1969, κατά τη διάρκεια της χούντας των Συνταγματαρχών, ο Σεφέρης προβαίνει στην περίφημη δήλωσή του στο ραδιόφωνο του BBC.

«Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντισθούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά», είχε δηλώσει, μεταξύ άλλων, ο ποιητής. Στις αρχές του Αυγούστου του 1971, ο Σεφέρης μπαίνει στο νοσοκομείο για επέμβαση στο δωδεκαδάκτυλο. Θα αφήσει την τελευταία του πνοή ενάμιση μήνα μετά, τα ξημερώματα της 20ής Σεπτεμβρίου, από μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Η θρυλική μοδίστρα που έγινε σύμβολο του αγώνα των μαύρων

Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Οκτωβρίου του 2005, όταν φεύγει από τη ζωή, σε ηλικία 92 ετών, η Ρόζα Παρκς. Η Παρκς ήταν μια μαύρη μοδίστρα, η οποία αρνήθηκε να σηκωθεί από το κάθισμά της στο λεωφορείο, προκειμένου να πάρει τη θέση της ένας λευκός συνεπιβάτης της. Το ιστορικό συμβάν, που αποτέλεσε την απαρχή του κινήματος για την κατάργηση των νόμων περί φυλετικού διαχωρισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, σημειώθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1955, στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, στην “καρδιά” του αμερικανικού Νότου.

Εκείνη την εποχή, οι μπροστινές θέσεις των λεωφορείων προορίζονταν για τους λευκούς επιβάτες, ενώ στο πίσω μέρος - και εφόσον δε στέκονταν όρθιοι λευκοί - επιτρεπόταν να κάθονται μαύροι. Ωστόσο, η Παρκς δεν ήταν μια τυχαία επιβάτιδα, καθώς ήταν δραστήριο μέλος της τοπικής οργάνωσης για τα δικαιώματα των μαύρων.

Μετά το συμβάν, και με πρωτεργάτη το μαύρο ιερέα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ξεκίνησε ένα γενικευμένο μποϊκοτάζ των δημόσιων συγκοινωνιών, που είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση τεράστιων οικονομικών ζημιών στη δημοτική Αρχή του Μοντγκόμερι: Ο κόσμος, συμπεριλαμβανομένων πολλών λευκών πολιτών, προχώρησε σε ένα εναλλακτικό σύστημα συγκοινωνιών, κάνοντας χρήση των ιδιωτικών αυτοκινήτων. Η φυλετική διάκριση στα λεωφορεία έφτασε μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, το οποίο στις 13 Νοεμβρίου του 1956 ακύρωσε τον επίμαχο κανονισμό που ίσχυε στην πολιτεία της Αλαμπάμα.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News