Κρίσιμη είναι η κατάσταση υγείας του Δημήτρη Κουφοντίνα εξαιτίας της απεργίας πείνας που ξεκίνησε πριν από λίγο καιρό, μετά την απόφαση του εισαγγελέα να μην του επιτρέψει άλλη άδεια εξόδου από τις φυλακές Βόλου όπου κρατείται.
Μόλις πριν από λίγο, μάλιστα, μεταφέρθηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου Βόλου, καθώς η υγεία του επιδεινώθηκε και κρίθηκε απαραίτητη από τους γιατρούς η νοσηλεία του στη ΜΕΘ.
Πριν από λίγες μέρες πάντως, το δικηγορικό γραφείο που έχει αναλάβει την υπεράσπιση του κρατούμενου ανέφερε σε ανακοίνωση ότι ο απεργός έχει χάσει 12,5 κιλά και υπάρχει κίνδυνος νεφρικής ανεπάρκειας.
Αναλυτικά το δελτίο Τύπου:
«Προς ενημέρωση, σας κοινοποιούμε την ιατρική γνωμάτευση που εκδόθηκε, με αίτηση της οικογένειας, από το Γενικό Νοσοκομείο του Βόλου και από τον επιβλέποντα παθολόγο ιατρό κ. Χαράλαμπο Μάνδρο, σχετικά με την κατάσταση της υγείας του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Όπως προκύπτει από αυτήν, ο απεργός έχει απολέσει μέχρι σήμερα 12,5 κιλά, -περίπου αντιστοιχεί σε απώλεια βάρους ενός κιλού σε κάθε μέρα απεργίας πείνας- και συνολικά το 15% του βάρους του, και παρουσιάζει γενικευμένη αδυναμία, ορθοστατική υπόταση, σημεία αφυδάτωσης και απίσχνασης.
Επιπλέον, σύμφωνα με την ενημέρωση της οικογένειας από τον επιβλέποντα νεφρολόγο, παρουσιάζει υπεροξέωση, δηλαδή αυξημένη παρουσία οξέος στο αίμα και πτώση του Ph, εξέλιξη που θεωρείται επικίνδυνη για την πρόκληση νεφρικής ανεπαρκείας και συναφών βλαβών που μπορεί να μην είναι αναστρέψιμες.
Σημειώνουμε ότι από τον αρμόδιο Εισαγγελέα Πρωτοδικών Βόλου έχει δοθεί εντολή για αναγκαστική σίτιση την οποία αρνείται ο απεργός και ως προς την οποία, οι υπεύθυνοι γιατροί του νοσοκομείου θεωρούν ότι κωλύονται να εφαρμόσουν ενάντια στην θέλησή του (η σχετική πρακτική θεωρείται, όπως είναι γνωστό, βασανιστήριο).
Εξάλλου, με δεδομένο το αδιέξοδο που δημιουργεί η επιδείνωση της κατάστασης και οι περιορισμοί του νομικού πλαισίου, η μόνη δυνατότητα για να εμποδισθεί μια αποτρεπτέα εξέλιξη των πραγμάτων, είναι να προχωρήσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης στην νομοθετική τροποποίηση των διατάξεων εκείνων του σωφρονιστικού νόμου που συνεχώς παράγουν αδιέξοδες και άδικες καταστάσεις, στερώντας από την πρόσβαση σε δικαιώματα κρατουμένους που δικαιούνται σε αυτά και εκθέτοντας τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς σε πιέσεις, για λήψη αποφάσεων σκοπιμότητας και όχι ουσίας:
Στην κατάργηση του εισαγγελικού βέτο, για την οποία το κυβερνών κόμμα είχε δεσμευτεί σε προηγούμενα στάδια, πριν από την ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας.».
