Η σχέση Εκκλησίας-νέων ανθρώπων αποτελεί ένα ζήτημα διαχρονικό. Πολλοί υποστηρίζουν πως η Εκκλησία εκπέμπει έναν λόγο δογματικό, με αποτέλεσμα να μη συμμερίζεται τις βαθύτερες ανάγκες των νέων ανθρώπων. Από την άλλη, πολλοί νέοι άνθρωποι κατηγορούν ευθέως την Εκκλησία, χαρακτηρίζοντάς την υπερσυντηρητική, καθώς οι αναφορές της αφορούν ανθρώπους που έζησαν πριν πολλούς αιώνες.
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Pew, η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο στην οποία καταγράφεται ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στους νέους και τους μεγαλύτερους ως προς τα θέματα πίστης και θρησκείας. Μόνη χώρα πάνω από την Ελλάδα είναι η Πολωνία, η οποία έχει μεγαλύτερο ποσοστό στη διαφορά ανάμεσα στην ηλικιακή ομάδα 18-39 ετών και την ομάδα των άνω των 40. Την πρώτη πεντάδα με κράτη στα οποία η ποσοστιαία διαφορά ξεπερνά το 20% συμπληρώνουν η Χιλή, η Ρουμανία και η Πορτογαλία.
Η εφημερίδα “Νέα Κρήτη” επικοινώνησε με τον Ιωάννη Λίλη, λέκτορα Συμβολικής και Δογματικής Θεολογίας, ο οποίος μας σχολίασε τη συγκεκριμένη έρευνα. Ο κ. Λίλης δικαιολόγησε το γεγονός της απομάκρυνσης των νέων από τους κόλπους της Εκκλησίας λέγοντας πως η ορμή της νιότης και ο επαναστατικός χαρακτήρας των νέων είναι οι αιτίες της. Σε κάθε περίπτωση για τον ίδιο είναι αναμενόμενο.
«Η δημοσκόπηση όντως αναφέρεται καθαρά στη στάση των νέων της Ελλάδας απέναντι στη θρησκεία. Το γεγονός πως οι νέοι “γυρίζουν την πλάτη τους στη θρησκεία” σχετίζεται με την ηλικία και την ιδιοσυγκρασία του νέου ανθρώπου, που αναγκαστικά είναι πιο νέος, πιο δυνατός και θέλει να κρατήσει τη ζωή στα χέρια του. Η θρησκεία πάντα θέλει τον πατέρα Θεό να προστατεύει, να φυλά τον νέο άνθρωπο. Ο νέος άνθρωπος θέλει να πάρει τη ζωή στα χέρια του και αυτό συμβαίνει σε κάθε εποχή. Μετά από κάποια ηλικία παρατηρούμε τη συνάντηση του ανθρώπου με τη θρησκεία. Και η Αγία Γραφή αναφέρει πως ένας νέος πλησίασε τον Κύριο, του έκανε ερώτηση, αλλά τελικά απομακρύνθηκε και έφυγε από τον Χριστό. Τονίζει η Αγία Γραφή πως ήταν νέος και μάλιστα πολύ νέος. Η νεανική ηλικία θέλει να πάρει τη ζωή στα χέρια της», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Λίλης. «Λίγο ή πολύ, πάντα οι νέοι έτσι ήταν απέναντι στην Εκκλησία. Απλά, σήμερα, είναι λίγο πιο τραβηγμένο όλο αυτό, γιατί ο νέος αισθάνεται δυνατός και έτοιμος να πάρει την κατάσταση στα χέρια του».
Ως προς την κατηγορία που κατά καιρούς αποδίδουν στην Εκκλησία, στο γεγονός δηλαδή πως εκπέμπει έναν λόγο κατά βάση δογματικό, ο κ. Λίλης τοποθετήθηκε ως εξής: «Ο λόγος της Εκκλησίας προέρχεται από πολύ παλιά και δεν είναι πάντοτε εύκολο να προσαρμοστεί στα δεδομένα της εποχής. Γι’ αυτό πάντοτε η Εκκλησία φροντίζει να προσαρμόζει το λόγο της στα σημερινά δεδομένα. Από μια ηλικία και μετά, ο άνθρωπος θέλει να δεθεί με την Εκκλησία. Πολλοί απόστολοι του Κυρίου ήταν νέοι στην ηλικία και την ώρα της δυσκολίας όλοι έφυγαν όταν τον είδαν στον σταυρό. Εκτός από τον Πέτρο, όλοι οι άλλοι ήταν πολύ νέοι, οι οποίοι φοβήθηκαν και έφυγαν. Όλα αυτά συνοδεύουν τη νεαρή ηλικία», δήλωσε χαρακτηριστικά.
«Η Εκκλησία πρέπει να προβληματίζει τους νέους»
Ο κ. Λίλης προσδιόρισε, επίσης, τον χρόνο που ο άνθρωπος αλλάζει στάση ζωής και τρόπο αντίληψης, στρέφοντας το βλέμμα του στον Θεό. Ένα γεγονός συνταρακτικό στη ζωή του ανθρώπου είναι σημείο αφετηρίας για μια νέα νοηματοδότηση του βίου του.
«Ένα γεγονός, κάτι που μπορεί να συμβεί στη ζωή του ανθρώπου, τον φέρνει πολλές φορές κοντά στην Εκκλησία. Πολλές φορές συμβαίνει ένα συγκλονιστικό γεγονός στη ζωή του ανθρώπου, και λίγο ή πολύ όλοι περνούμε συγκλονιστικά γεγονότα, αλλά μετά από κάποια ηλικία τα φιλοσοφούμε. Γι’ αυτό και μετά από κάποια ηλικία, οι άνθρωποι πηγαίνουν στην Εκκλησία ή στη θρησκεία. Αυτό που πρέπει να κάνει η Εκκλησία είναι να προβληματίζει πάντα τον νέο άνθρωπο, έστω κι αν δεν πηγαίνει στην Εκκλησία, και κάποια στιγμή αυτά τα κεντρίσματα στην κατάλληλη ηλικία, που θα επέλθει και η ωρίμανση, θα έχουν την απάντησή τους. Λίγο ή πολύ, η θρησκεία θέλει και μια ωρίμανση μέσα στον νέο άνθρωπο για να κατασταλάξει στη ζωή και να στραφεί στον Θεό. Γι’ αυτό και τα εκκλησιάσματα είναι μεγάλης ηλικίας... γιατί απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν μεγάλη πείρα της ζωής», λέει χαρακτηριστικά ο κ. Λίλης.
Τέλος, ο κ. Λίλης κατέληξε κάνοντας εκτιμήσεις για το μέλλον ως προς τη σχέση νέων και Εκκλησίας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Στη νεαρή ηλικία δε θα αλλάξει τίποτα. Οι νεαρές ηλικίες έτσι θα είναι πάντοτε. Και ειδικά σε μας, που ζούμε σε εκκοσμικευμένες κοινωνίες, δεν αποκλείεται τα ποσοστά της απομάκρυνσης των νέων από την Εκκλησία να αυξηθούν. Το βλέπουμε από τη δεκαετία του 1960 και έπειτα, που η κοινωνία μας γίνεται ολοένα και πιο κοσμική».
