Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 181 χρόνια, εγκαινιάζεται στην Αθήνα η πρώτη ανώτατη σχολή που λειτούργησε στη χώρα μας.
Πρόκειται για το νυν Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το οποίο τότε είχε την ονομασία Οθώνειον Πανεπιστήμιον. Η ιδέα για την ίδρυση του Πανεπιστημίου ανήκε στον Ιωάννη Καποδίστρια, ωστόσο υλοποιήθηκε από τον Όθωνα.
Η ίδρυσή του έλαβε χώρα με βασιλικό διάταγμα στις 14 Απριλίου του 1837 και εγκαινιάστηκε στις 3 Μαΐου του ίδιου έτους. Αρχικά στεγάστηκε στο σπίτι του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη, επί της οδού Θόλου, στην Πλάκα. Σε πρώτη φάση, το Πανεπιστήμιο αποτελείτο από τέσσερις σχολές: Θεολογίας, Νομικής, Ιατρικής και Τεχνών (Εφαρμοσμένων Επιστημών και Μαθηματικών).
Πολλά χρόνια αργότερα, το 1904, η Σχολή Τεχνών διασπάστηκε σε Τεχνών και Επιστημών, με τη δεύτερη να περιλαμβάνει Τμήματα Φυσικής, Μαθηματικών και Φαρμακευτικής.
Ωστόσο, σαν σήμερα πριν από πολλά χρόνια ο αντεισαγγελέας Εφετών Ρόκκος Χοϊδάς αφήνει την τελευταία του πνοή.
Το ημερολόγιο έδειχνε 3 Μαΐου του 1890, όταν πέθανε μέσα στις φυλακές της Χαλκίδας ο αντεισαγγελέας Εφετών Ρόκκος Χοϊδάς, ο οποίος έμεινε στην ιστορία λόγω της αντιμοναρχικής και φιλολαϊκής του δράσης. Γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1830 και ήταν γιος ιερολοχίτη, γόνου παλαιάς αρχοντικής οικογένειας της Κεφαλονιάς, η οποία στα 1500 έφυγε από την Κρήτη και εγκαταστάθηκε στο νησί του Ιονίου.
Η οικογένεια Χοϊδά μάλιστα είχε εγγραφεί στο περίφημο Libro D’ Oro ήδη από το 1593. Ο Ρόκκος σπούδασε νομικά στη χώρα μας (Αθήνα) και την Ιταλία και έφτασε μέχρι το βαθμό του αντιεισαγγελέα Εφετών. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, στις αρχές του 1860 επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκινά να εργάζεται ως δικηγόρος, πρωτοστατώντας σε αντιβασιλικές δράσεις.
Τον Ιούλιο του 1875 εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής και γρήγορα γίνεται «κόκκινο πανί» για το καθεστώς, που βλέπει με εχθρότητα τον πρώτο «κοινωνιστή» Έλληνα βουλευτή. Λίγο μετά την εκλογή του, σε λαϊκή συγκέντρωση που γινόταν στο Σύνταγμα, ο βουλευτής Μεσολογγίου, Στάικος, εξύβρισε το πλήθος, με αποτέλεσμα ο Χοϊδάς, που ήταν παρών στο συμβάν, να βγει μπροστά και να υπερασπιστεί το λαό.
Ο Χοϊδάς προκάλεσε τη μήνη του Στάικου, ο οποίος φέρεται να τον πυροβόλησε στον πνεύμονα. Ο Ρόκκος πάλεψε με το θάνατο για εβδομάδες, βγαίνοντας στο τέλος νικητής. Το 1883 επανεκλέγεται βουλευτής, ωστόσο δύο χρόνια μετά παραιτείται από τη βουλευτική του έδρα, διαμαρτυρόμενος για την απόπειρα δολοφονίας του στις σκάλες της Βουλής.
Κατά την πολιτική του σταδιοδρομία διακρίθηκε για τη ρητορική του ικανότητα, ωστόσο ανέκαθεν αντιμετώπιζε πλείστες επιθέσεις από παρακρατικούς. Το επόμενο διάστημα συνεργάζεται με τον Κλεάνθη Τριανταφύλλου, με τον οποίο εκδίδουν το πολιτικό-σατιρικό περιοδικό «Ραμπαγάς».
Το Σεπτέμβριο του 1888, ο Χοϊδάς δημοσιεύει δύο άρθρα στο περιοδικό, τα οποία θεωρήθηκαν υβριστικά για το πρόσωπο του βασιλιά Γεωργίου Α’ και του διαδόχου του θρόνου, Κωνσταντίνου. Ο αντιεισαγγελέας Εφετών συλλαμβάνεται και οδηγείται σε δίκη στην Άμφισσα. Στην απολογία του εξαπέλυσε δριμύ «κατηγορώ» εναντίον των φιλοβασιλικών κομμάτων και των αυλοκολάκων, και τελικά καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών. Παρέμεινε έγκλειστος στις φυλακές της Χαλκίδας περίπου ένα χρόνο: Στις 3 Μαΐου του 1890 αφήνει την τελευταία του πνοή, λόγω υποτροπής του παλαιού του τραύματος, αλλά και λόγω των κακουχιών που υπέστη στη φυλακή.
