Η αυξανόμενη μετανάστευση ανθρώπων με υψηλό μορφωτικό επίπεδο στο εξωτερικό είναι μία από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Είναι το γνωστό σε όλους μας «Brain drain»
H «NEA KΡΗΤΗ» μίλησε με πέντε νέους ανθρώπους με καταγωγή από την Κρήτη ώστε να μας δώσουν τους λόγους μετανάστευσης τους προς το εξωτερικό και παράλληλα, να συγκρίνουν τη χώρα στην οποία κατοικούν με την Ελλάδα. Είναι αξιοσημείωτο πως και οι 5 νέοι και μορφωμένοι άνθρωποι έκαναν λόγο για τις επαγγελματικές ευκαιρίες που τους ανοίχτηκαν στο εξωτερικό, κράτησαν αποστάσεις ως προς το σενάριο άμεσης επιστροφής τους στην Ελλάδα.
«Ο κύριος παράγοντας που έφυγα ήταν λόγω οικονομικών συγκυριών. Παρ 'όλο που είχα εξάμηνη καλοκαιρινή δουλειά με καλές απολαβές, αποφάσισα να φύγω. Υπήρχαν, όμως, καθυστερημένες πληρωμές και πολλά προβλήματα εντός της επιχείρησης. Έτσι αποφάσισα να φύγω και να δοκιμάσω την εμπειρία της Αγγλίας», είπε ο Μάρκος Ανδρεαδάκης, ο οποίος είναι κάτοχος πτυχίου Διοίκησης Επιχειρήσεων και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στο Μarketing. Ο ίδιος μένει στη Βρετανία και εργάζεται ως Assistant Supervisor & Marketing Coordinator στο καζίνο Grosvenor Reading South, ενώ αναφερόμενος στις διαφορές των δύο χωρών, λέει χαρακτηριστικά:» Στη Βρετανία υπάρχει οργάνωση, πράγμα που φαίνεται και σε επίπεδο φορολογίας και σε θέματα εύρεσης εργασίας. Κάθε εταιρεία, σε πληρώνει στην ώρα σου. Στην Ελλάδα, αυτό είναι όνειρο απατηλό. Είναι ελάχιστες οι επιχειρήσεις που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, ενώ οι περισσότερες δεν ενδιαφέρονται για τον εργαζόμενο».
Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί, ο Μάρκος λέει: «Έχω μια πολύ καλή θέση στη δουλειά μου. Το έδαφος είναι ευνοϊκό για εκείνους που έχουν όρεξη να δουλέψουν. Η κάθε ώρα πληρώνεται ακόμη και η υπερωρία. Δεν βρίσκεται στην ευχέρεια του ιδιοκτήτη, εάν σε πληρώσει ή όχι , όπως συμβαίνει στην Ελλάδα» , ενώ συνεχίζει πως «εάν είσαι καλός στην εργασία σου, τότε είσαι περιζήτητος στην αγορά εργασία».
Ο Μάρκος, στο τέλος της δήλωσής του, έκανε λόγο για τις προϋποθέσεις πιθανού επαναπατρισμού του λέγοντας πως: «Πρέπει να αναπτυχθεί η οικονομία, να σταματήσει η υπερφορολόγηση στους πολίτες, να ανοίξουν οι θέσεις εργασίας με μισθούς κατάλληλους και όχι μισθούς πεινάς», ενώ ξεκαθάρισε πως σκέφτεται να επιστρέψει στην Ελλάδα και να ανοίξει μια επιχείρηση εφόσον το επιτρέψουν οι φορολογικές συνθήκες.
«Ο κυριότερος παράγοντας εκείνης της απόφασης φυγής μου ήταν το άγχος για το αύριο. Ένα αβέβαιο, μη σίγουρο αύριο την Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα, δεν εννοώ το άγχος της ανεργίας και της επαγγελματικής αποκατάστασης, αλλά το άγχος για την ικανοποίησης της ζωής σου στο τέλος της μέρας», είπε η Ευαγγελία Ανδρεαδάκη, η οποία είναι κάτοχος Διοίκησης Επιχειρήσεων και Κοινωνικής Οικονομίας από το Μεσολόγγι και κάτοχος National vocational qualification πάνω στον αυτισμό και complex needs. Η ίδια εργάζεται πλέον ως Senior Ηealth and Social Care Worker στο Southampton.
Σ' άλλο σημείο της δήλωσής της, η Ευαγγελία αναφέρει: «Βρισκόμουν σε ένα μεταίχμιο σημείο της ζωής μου και αποφάσισα να πάρω το ρίσκο και να ετοιμάσω μια βαλίτσα γεμάτη όνειρα αλλά και αγωνία ταυτόχρονα όμως σιγουριά στις δυνάμεις μου για τη Μεγάλη Βρετανία. Με τη βοήθεια μιας φίλης μου που με πρότεινε στη δουλειά της, ήταν κάτι προσωρινό για μένα, αλλά έπρεπε να ξεκινήσω από κάποου για να βγάλω και τα απαραίτητα χαρτιά και έτσι ξεκίνησε η πορεία μου στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 2015 και από εκεί και πέρα συνέχισα μόνη μου». Αναφερόμενη στις διαφορές Ελλάδας - Βρετανίας, είπε χαρακτηριστικά: »Όσον αφορά την αγορά εργασίας της Μεγάλης Βρετανίας υπάρχει δικαιοσύνη, σταθερότητα, σιγουριά και ευκαιρίες ανάδειξης των ικανοτήτων του υπαλλήλου. Οι εργατικοί και οι παραγωγικοί ανταμείβονται. Υπάρχουν προοπτικές εξέλιξης και οικονομικών αποδοχών και προσωπικών». Όσον αφορά την Ελλάδα, η ίδια εξηγεί πως:» Από τις συνθήκες που δουλεύουν οι νέοι αλλά και κυρίως οι μεγαλύτεροι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν πίστευα στα μάτια μου καθημερινά στον τρόπο που αντιμετωπιζόμασταν από υφισταμένους και εργοδότες. Σύγχρονη σκλαβιά εν έτει 2018».
Όσον αφορά , τον τόπο εγκατάστασής της, η Λία σχολιάζει: «Πλέον ζω σε μια επαρχιακή πόλη νότια της Αγγλίας στο Southampton. Είναι όμορφα, γραφικά και επαρχιακά εδώ. Ανθρώπινες συνθήκες και όχι ρομποτικές και υπάρχει χρόνος γι' όλα. Επίσης, από άποψη ασφάλειας, υπάρχει διαρκής αστυνόμευση».
Τέλος, η ίδια τόνισε πως: «Νιώθω ότι στην Ελλάδα κανείς δεν μας ακούει πια. Όλοι κοιτάζουν πώς να '' βολέψουν '' την πλάτη τους στο δημόσιο, νοοτροπία χρόνων άλλωστε μια θεση στο δημόσιο , διαφορετικά σε μεγάλες παραγωγικές εταιρίες .Ο Έλληνας ενώ θέλει την αλλαγή, όταν εκείνη έρχεται δεν την αποδέχεται εύκολα ! Να τηρούνται οι νόμοι και οι νομοθεσίες ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως για όλους. Ριζική αλλαγή του κράτους και του συστήματος φορολόγησης».
«Αυτό που με κινητοποίησε ήταν η περιέργειά μου ως άνθρωπος να βιώσω κάτι διαφορετικό, το οποίο πήγαινε χέρι- χέρι με την επιθυμία μου να κάνω ένα μεταπτυχιακό πάνω στη Διοίκηση και να έρθω σε επαφή με μονάδες και brands toy εξωτερικού», λέει στη «Ν.Κ.» ο Χριστόφορος Ζαχαριουδάκης, ο οποίος είναι αριστούχος απόφοιτος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Διοίκηση από το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Ο ίδιος εργάζεται ως υπεύθυνος στον Επισιτιστικό τομέα σ' έναν από τους μεγαλύτερους ξενοδοχειακούς ομίλους στον κόσμο.
Η αξιοκρατία είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ Ελλάδας και Σουηδίας. Μιλώντας στη «Ν.Κ.», δήλωσε: «Εάν έχεις το γνωστό, αυτό ισχύει σε όλα τα μέρη του κόσμου. Στη Σουηδία δεν πρέπει να έχεις απλά το γνωστό. Πρέπει να αξίζεις κιόλας. Πρέπει να μπορείς να αποδείξεις ότι είσαι ικανός για να προχωρήσεις. Στην Ελλάδα δε γίνεται στον ίδιο βαθμό. Γίνεται σε μικρό βαθμό», ενώ συμπλήρωσε πως: «στη Σουηδία , δε θα συναντήσεις εμπόδια όπως το ηλικιακό κομμάτι ή όπως επίσης έχεις κάνει ένα μεταπτυχιακό και το αναγνωρίζουν. Στην Ελλάδα, έχω ακούσει ότι με μεταπτυχιακό παίρνεις ένα κατώτατο μισθό της τάξης των 400 ευρώ και πρέπει να λες και ευχαριστώ».
Όσον αφορά τη σύγκριση Ελλάδας- Σουηδίας, ο Χριστόφορος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ Ελλάδας και Σουηδίας σ' επίπεδο υποδομών. Εδώ στη Σουηδία, έχει εξαλειφθεί το φαινόμενο της γραφειοκρατίας», ενώ όσον αφορά το πανεπιστήμιο από το οποίο απέκτησε το μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών του, συμπλήρωσε: «Με ικανοποίησε το γεγονός πως ήμουν σ΄ ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον. Απέκτησα εμπειρίες και ήρθα σ' επαφή με νέες ιδέες, κουλτούρες , τις οποίες δεν είχα φανταστεί πως θα ερχόμουν».
Ο ίδιος θεωρεί πως η συνεχής εξέλιξη και η αναγνώριση είναι οι δύο παράγοντες που κάνουν τη Σουηδία πόλο έλξης.
Όσον αφορά το σενάριο επιστροφής του, ο ίδιος θεωρεί πως οι προϋποθέσεις δεν είναι ούτε υλοποιήσιμες ούτε ρεαλιστικές για να ξαναγυρίσει πίσω στην Ελλάδα, ενώ αγκάθια αποτελούν :η πολιτική αστάθεια, η υπερφορολόγηση. Ο ίδιος πάντως καταλήγει πως:» Είναι στα σχέδια μου να ξαναγυρίσω. Δεν έχω σκόπο να το κάνω τα επόμενα 2 ή 3 χρόνια. Θέλω ν' αλλάξω πράγματα και αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για να γυρίσω».
Έγω σπούδασα δημοσιογράφος στο Πάντειο και έπειτα εκανα το Master μου στην εγκληματολογία στο πανεπιστήμιο του Leicester, εδω που κάνω τωρα και το διδακτορικό μου. Όταν τελείωσα το Master γύρισα στην Ελλάδα. Πίστεψα - εντελώς αφελέστατα - οτι η κατάσταση κάποια στιγμή θα έφτιαχνε. Οι επιλογές που είχα οταν γύρισα ήταν ελάχιστες γιατι οι θέσεις για δημοσιογράφους ήταν απειροελάχιστες, χωρίς ίχνος μισθού ή ασφάλισης και καμία υποψία ωραρίου που θα ανταποκρινόταν σε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Η δεύτερη επιλογή μου ήταν να εργαστώ ως εγκληματολόγος, αλλά και εκει οι συνθήκες δεν ήταν και πολύ καλύτερες. Αξίζει να σου αναφέρω μόνο οτι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα τα επαγγελματικά δικαιώματα των εγκληματολόγων δεν έχουν κατοχυρωθεί ακόμη.
Περίμενα τρία χρόνια δουλεύοντας σε έναν τομέα μη σχετικό με το επάγγελμα μου και ξεπερνώντας την μια επαγγελματική απογοήτευση μετά την άλλη, εως ότου ήρθε η υποτροφία για το διδακτορικό και έφυγα για το Ηνωμένο Βασίλειο.», είπε η Χριστίνα Βερούση, η οποία είναι διδακτορική φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ στην Αγγλία, έχοντας εμπειρία τόσο από το ακαδημαϊκό περιβάλλον της Ελλάδας όσο και της Βρετανίας.
Η ίδια, παρουσιάζοντας την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια, αναφέρει: «Οι ακαδημαϊκοί στην Ελλάδα αμοίβονται με ποσά πολύ χαμηλότερα απο εκείνα των συναδέλφων τους σε αντίστοιχες θέσεις στο εξωτερικό ενώ παράγουν έργο αντίστοιχης, ή και καλύτερης σε ορισμένες περιπτώσεις, ποιότητας. Τα ελληνικά πανεπιστήμια χάνουν θέσεις στις διεθνείς αξιολογήσεις γιατί υπολείπονται σε τομείς που στο εξωτερικό θεωρούνται αυτονόητοι, όπως η χαμηλή χρηματοδότηση ή τα ανεπαρκή σε αριθμό κτήρια και εγκαταστάσεις (εργαστήρια, αίθουσες διδασκαλίας, βιβλία κλπ.»
Η ίδια , καθ' όλη τη συνομιλία της με την «Ν.Κ.», δεν έκρυψε την ευχαρίστηση για το γεγονός πως μπορεί να εκφράζει τις ιδέες τις και να τις αναπτύσσει. « Νιώθω μετά απο πολλά χρόνια οτι άνθρωποι πιστεύουν στο ταλέντο μου και στις δεξιότητες μου και δε σου κρύβω οτι είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε βοηθούν να δημιουργήσεις», δήλωσε.
Τέλος, στο ενδεχόμενο επαναπατρισμού, η Χριστίνα κατέληξε :» Οι προϋποθέσεις για να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα είναι να μου δοθεί η ευκαιρία να δουλέψω στον τομέα μου, σε αυτό που αγαπάω, και να μπορέσω να έχω έναν μισθό ικανοποιητικό για να μπορέσω να ζήσω και να συντηρήσω εμένα και την όποια οικογένεια κάνω. Τόσο απλό και συνάμα τόσο δύσκολο για τα ελληνικά δεδομένα».
«Οι λόγοι ήταν κατά βάση προσωπικοί. Έπειτα, πέρασα όλη μου τη ζωή στο Ηράκλειο και ήθελα ένα νέο ξεκίνημα στις σπουδές μου. Άλλος παράγοντας ήταν ο οικονομικός και ο επαγγελματικός προσανατολισμός. Ήξερα πως εάν έφευγα στο εξωτερικό, θα είχα περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες», αναφέρει στη «Ν.Κ.» ο Χάρης Χαλκιαδάκης, ο οποίος είναι απόφοιτος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Οικολογική Βιομηχανία από το Πανεπιστήμιο του Λέϊντεν της Ολλανδίας.
Αναφερόμενος στην κατάσταση που επικρατεί, ο Χάρης είπε: «Η Ολλαδία έχει τεράστιες ευκαιρίες επαγγελματικού προσανατολισμού. Στην αρχή δε γνώριζα και δεν ήξερα πως θα ήταν. Έπρεπε να προσαρμοστώ και δε γνώριζα ότι υπήρχαν τόσες πολλές ευκαιρίες. Είχα ανησυχήσει γιατί προερχόμουν από μία χώρα που επαγγελματικά δε σου προσφέρει τίποτα». Σ' άλλο σημείο της δήλωσής του αναφέρει: «Τώρα, βλέποντας τα πράγματα κατάλαβα ότι είναι εύκολο να βρει κανείς δουλειά εδώ. Δούλεψα ως βοηθός καθηγητή και έπαιρνα μισθό που δεν παίρνει κανείς καθηγητής στην Ελλάδα. Οι διαφορές είναι μεγάλες και είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος παρά την απαισιοδοξία που είχα αρχικά».
Σε άλλη δήλωσή του, ο Χάρης επισημαίνει πως; «Η Ολλανδία φημίζεται για τις υποδομές, τους δρόμους, την αρχιτεκτονική της και τα πανεπιστήμιά της. Εάν η Ελλάδα είχε μια σταθερή εξέλιξη από το 2008 και μετά, θα έφθανε σε αρκετά καλό επίπεδο. Αλλά, δυστυχώς, η Ελλάδα βρίσκεται αρκετά πίσω. Το Πανεπιστήμιο Κρήτης που φημίζεται για τις εγκαταστάσεις και τις υποδομές του, οι καθηγητές δεν αφήνουν τους φοιτητές να πειραματιστούν. Σε αντίθεση με την Ολλανδία που σου λένε: πειραματίσου».
Ο ίδιος, στο τέλος της δήλωσή του, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ο ήλιος, η ζωή , η καλοπέραση είναι παράγοντες αλλά δε μπορώ α επιστρέψω στην Ελλάδα μ' ένα μισθό των 700 ή των 800 ευρώ. Οι μισθοί είναι μισθοί πείνα. Εδώ, η ζωή, εκτός η ενοικίαση σπιτιών, είναι φθηνή», ενώ αναρωτιέται: «Γιατί να επιστρέψω στην Ελλάδα και να παίρνω καθαρά το ένα τέταρτο του μισθού που θα λαμβάνω?»
Ρεπορτάζ: Νίκος Κοσμαδάκης
