Μόλις 7 χρόνια πριν οι βάσεις των Παιδαγωγικών είχαν "χτυπήσει" ταβάνι. Γιατροί και δικηγόροι έδιναν κατατακτήριες για να γίνουν δάσκαλοι και νηπιαγωγοί. Πού να το περίμεναν οι υποψήφιοι του 2008 και του 2009 ότι κατά το έτος 2016 θα μπορούσαν να γίνουν δάσκαλοι ακόμα και υποψήφιοι που δεν έπιασαν τη βάση...
Το γεγονός έχει προκαλέσει προβληματισμό. Δεν είναι λίγες οι φωνές που επισημαίνουν πως δεν είναι ό,τι καλύτερο να γίνεται δάσκαλος ένας υποψήφιος που δεν έχει τη δυνατότητα να γράψει 10 με άριστα το 20. Οι ίδιες φωνές διατύπωναν άλλους προβληματισμούς πριν μερικά χρόνια: Τόνιζαν πως δεν ήταν ό,τι καλύτερο να γίνονται παιδαγωγοί άνθρωποι που θέλουν απλώς μια μόνιμη θέση στο Δημόσιο...
Από το 2002 και μετά αρχίζουν γενναίοι διορισμοί στα δημοτικά σχολεία, εξαιτίας της διεύρυνσης του ωραρίου και της ολοήμερης λειτουργίας τους. Το γεγονός αυξάνει το ενδιαφέρον των υποψηφίων και εκτοξεύει τις βάσεις των Παιδαγωγικών. Από το 2002 μέχρι το 2007 οι βάσεις των Παιδαγωγικών Τμημάτων αυξάνονται κατά μέσο όρο κατά 4.000 μόρια. Στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθήνας η βάση ανέβηκε κατά 3.774 μόρια και από 14.423 που ήταν το 2002 έφτασε το 2007 στα 18.197 μόρια.
Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η άνοδος της βάσης του Παιδαγωγικού Δημοτικής Εκπαίδευσης Κρήτης. Από 12.940 μόρια το 2002 έφτασε στα 17.283 το 2007, σημειώνοντας αύξηση της τάξεως των 4.343 μορίων. Στο αντίστοιχο Τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, μάλιστα, η άνοδος ήταν ακόμη πιο τρανταχτή... Έτσι, ενώ εν έτει 2002 μπορούσε ένας υποψήφιος να εισαχθεί χοντρικά με βαθμό 13 σε κάποιο τμήμα δασκάλων, από το 2007 και μετά οι πύλες των Παιδαγωγικών Τμημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης της χώρας ανοίγουν μόνο για αριστούχους υποψήφιους...
Το 2008 και το 2009 είναι χρονιά δόξας για τους δασκάλους:
* Οι βάσεις των Παιδαγωγικών συνεχίζουν να ανεβαίνουν και να ανταγωνίζονται τις βάσεις της Νομικής και των Πολυτεχνείων.
* Δεν έχει μείνει ούτε ένας αδιόριστος πτυχιούχος Δημοτικής Εκπαίδευσης, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν κενά: Το αποτέλεσμα είναι να "αρπάζουν" τους τελειόφοιτους κυριολεκτικά μέσα από τα αμφιθέατρα. Όσοι φοιτητές των Παιδαγωγικών Τμημάτων Δημοτικής Εκπαίδευσης περνούσαν με επιτυχία τα τελευταία τους μαθήματα, πριν ακόμη ορκιστούν, διορίζονταν με βεβαιώσεις περάτωσης σπουδών...
* Εξαιτίας της άμεσης απορρόφησης των δασκάλων στα δημόσια σχολεία, τα Παιδαγωγικά Τμήματα Δημοτικής Εκπαίδευσης έχουν ρεκόρ αιτήσεων συμμετοχής για τις κατατακτήριες. Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Ρέθυμνο, καταθέτουν τα χαρτιά τους ακόμα και πτυχιούχοι της Νομικής, της Ιατρικής και της Οδοντιατρικής, που επιθυμούν να λάβουν δεύτερο τίτλο σπουδών δασκάλου ή νηπιαγωγού... Είναι ενδεικτικό το γεγονός πως για τις περίπου 20 προσφερόμενες θέσεις στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης το 2008 είχαν καταθέσει αιτήσεις 1.500 άτομα!
Όλα αυτά μέχρι το 2010, διότι μετά επαληθεύτηκε η ρήση που θέλει ό,τι ανεβαίνει, να... κατεβαίνει. Παρά το πλήθος των συνταξιοδοτήσεων, οι διορισμοί συρρικνώνονται, με αποτέλεσμα να αρχίσει η συσσώρευση αδιόριστων δασκάλων. Χωρίς το δέλεαρ της άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης, το ενδιαφέρον των υποψηφίων αρχίζει να ξεφτίζει και οι βάσεις των Παιδαγωγικών Σχολών κάθε χρονιά πέφτουν και πιο χαμηλά...
Το αποκορύφωμα ήταν φέτος, οπότε και υπήρξαν Παιδαγωγικά Τμήματα που έπεσαν κάτω από τη βάση. Ενδεικτικά αναφέρουμε το Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης στη Ρόδο με βάση 9.887 μόρια, το Παιδαγωγικό Νηπιαγωγών στη Φλώρινα με βάση τα 8.782 μόρια, ενώ το Τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού δέχτηκε φοιτητές με βάση τα 8.368 μόρια. Η Παιδαγωγική Σχολή της Αθήνας "κρατήθηκε" στα 14.670 μόρια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΚΡΑΚΗΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ
«Πάνω απ' όλα μετράει η αγάπη για τη δουλειά»...
«Υπάρχει ένας προβληματισμός για το ζήτημα», δηλώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ηρακλείου "Δ. Θεοτοκόπουλος" Γιώργος Μακράκης, ο οποίος ωστόσο εξηγεί πως μεγάλο ρόλο παίζει το πόσο θέλει πραγματικά κάποιος να γίνει δάσκαλος. Όπως αναφέρει, «η βαθμολογία των πανελλαδικών αποτελεί ένα κριτήριο, υπάρχουν όμως κι άλλα. Ένας υποψήφιος του 12 και του 13, του οποίου το όνειρο είναι να γίνει δάσκαλος, μπορεί να αποδειχτεί καλύτερος εκπαιδευτικός από έναν υποψήφιο του 18 και του 19 που επέλεξε τη Σχολή μόνο για λόγους επαγγελματικής αποκατάστασης. Ένας συνεπής φοιτητής, που θα δουλέψει και θα έχει θέληση, που θα αγαπάει τις σπουδές του και το επάγγελμα που διάλεξε, μπορεί να πάει καλά ακόμα κι αν έχει γράψει χαμηλά. Αλλά επειδή στατιστικά είναι δύσκολο να συντρέχουν όλες αυτές οι προϋποθέσεις για κάθε έναν από τους υποψήφιους με τις χαμηλές βαθμολογίες, γι' αυτό και λέμε πως υπάρχει ένας προβληματισμός».
Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι, κατά τον κ. Μακράκη, ήδη στα σχολεία υπάρχουν εκπαιδευτικοί οι οποίοι ξεκινούν από πολλές διαφορετικές βαθμολογικές αφετηρίες. Στο ίδιο σχολείο υπάρχουν δάσκαλοι του 12 και του 13, υπάρχουν δάσκαλοι του 15 και του 16, υπάρχουν και άλλοι του 18 και του 19. «Οι αυξομειώσεις των βάσεων στις Παιδαγωγικές Σχολές, όπως και σε άλλες, συνδέονται ξεκάθαρα με τις επαγγελματικές διεξόδους που υπάρχουν κάθε περίοδο. Σήμερα, ενώ ήδη υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι εκπαιδευτικοί, οι υποψήφιοι φοιτητές δε βλέπουν επαγγελματική διέξοδο και έτσι δε δήλωσαν Παιδαγωγικά. Ακριβώς το αντίθετο είχε γίνει πριν από μια δεκαετία, οπότε και, εξαιτίας των αθρόων διορισμών στη δημόσια εκπαίδευση, η βάση των Παιδαγωγικών ανταγωνιζόταν με τη βάση της Νομικής και των Πολυτεχνείων», καταλήγει ο πρόεδρος των δασκάλων.
Ρεπορτάζ: Ελένη Σταυρουλάκη
