default-image

Ένα σχολείο για τα προσφυγόπουλα τότε και σήμερα

Ελλάδα
Ένα σχολείο για τα προσφυγόπουλα τότε και σήμερα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μια φορά κι ένα καιρό εκεί στα απόμερα υψώματα της βόρειας Μυτιλήνης έστεκε το σαράι του Ισμαήλ πασά Κουλαξίζη... Εκεί μέσα είχε κοιμηθεί ως κι ο Σουλτάνος...

Τα χρόνια πέρασαν και μαζί με αυτά κι η δόξα του σαραγιού και του πολυχρονεμένου που είχε κοιμηθεί σε αυτό... Τέτοιες μέρες πριν 94 χρόνια στο ερειπωμένο πια σαράϊ απάγκιασε ο πόνος κι η τιμή του Ρωμέϊκου. Οι πρόσφυγες της Μικρασίας....

Ανάμεσα στα ερείπια με προσκεφάλι τις πέτρες και βιός όσο όριζε ένα στριμωγμένα ξαπλωμένο κορμί ζήσαν μικροί, μεγάλοι και τα κατάφεραν...

Κάποια στιγμή μπήκαν ετούτοι οι άνθρωποι σε σπίτια εκεί γύρω τριγύρω, Ο Συνοικισμός στέκει και σήμερα όρθιος με τα πέτρινα ντουβάρια των σπιτιών να σημαδεύουν τις ψυχές όλων όσων ξέρουν κι είναι περήφανοι γιατί είναι παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα προσφύγων. Και το σαράι γκρεμίστηκε κι επί Υπουργίας Παιδείας Γεωργίου Παπανδρέου, Πρωθυπουργεύοντος του Ελευθερίου Βενιζέλου χτίστηκε το 8ο Δημοτικό Σχολείο της Μυτιλήνης, το ένα από τα δυο σχολεία των προσφύγων της πόλης..

Προχθές κάποιοι πατεράδες και μανάδες, εγγόνια άραγε των ρακένδυτων, πεινασμένων και προφανώς... ανεμβολίαστων παιδιών, εκεί στον ίδιο χώρο πριν 94 χρόνια ετούτο το σχολείο το σφράγισαν. Να μην έρθουν οκτώ προσφυγόπουλα τα απογεύματα σε κάποια αίθουσα να μάθουν δυο στραβά κολυβογράμματα καταπώς δικαιούνται σαν παιδιά ετούτου του κόσμου. Είναι λέει παιδιά «λαθρομεταναστών» προφανώς λαθροβιούντων και τα δικά τους καμάρια λέει «θα... πεθάνουν» εξαιτίας τους.

Σα να άκουσα την κραυγή, εκεί στο λιμάνι της Μυτιλήνης που αντήχησε πριν 94 χρόνια… «Ούστ πρόσφυγες, ουστ από δω…». Α ρε καημένε Μακρυγιάννη να 'ξερες γιατί το τσάκισες το χέρι σου...

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News