Ελάχιστες ημέρες απομένουν μέχρι την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου, ημέρα εθνικών εκλογών, μέσα από τις οποίες ζητούμενο είναι, με την ψήφο του ελληνικού λαού, η ανάδειξη των πολιτικών δυνάμεων που με ταχύτητα και χωρίς κωλυσιεργία θα προχωρήσουν στο σχηματισμό ισχυρής κυβέρνησης μακράς πνοής με συγκεκριμένο πρόγραμμα και σταθερή βούληση, για την αντιμετώπιση όλων των πτυχών της πολιτικό-οικονομικό-κοινωνικής κρίσης που πλήττει την ελληνική κοινωνία.
Του Ζαχαρία Εμμ. Δοξαστάκη*
Επιδιώκουμε στην τελική ευθεία προς τις εκλογές να καταθέσουμε τον προβληματισμό μας για κρίσιμα ζητήματα που συνδέονται άρρηκτα με την καλύτερη δυνατή επιλογή μας, κατά την εκλογική διαδικασία, και την ορθή κατεύθυνση που αναζητούμε την επόμενη ημέρα των εκλογών.
Στην αντιπροσωπευτική-κοινοβουλευτική δημοκρατία, εκεί όπου η λαϊκή κυριαρχία πραγματώνεται από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού, τα πολιτικά κόμματα διαδραματίζουν σημαντικές πολιτικές λειτουργίες και αναγορεύονται σε σπουδαίο συνταγματικό θεσμό. Εκφράζουν με τον πιο γνήσιο τρόπο τις κοινωνικές δυνάμεις και αποτελούν τις οργανωτικές δομές πραγμάτωσης της λαϊκής βούλησης.
Η ιστορία λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων έχει καταγράψει σημαντικές αντιφάσεις, οι οποίες πολλές φορές εξομοιώνονται και με αντιφάσεις της δημοκρατίας και εκδηλώνονται είτε στο επίπεδο των προσωπικών γνωρισμάτων είτε στο επίπεδο των προεκλογικών υποσχέσεων και κυβερνητικής πράξης.
Είναι άλλα τα χαρίσματα και τα προσόντα που πρέπει να συγκεντρώνει ο επικεφαλής-αρχηγός ενός κόμματος για να κερδίσει τις εκλογές και άλλα τα χαρακτηριστικά και οι ικανότητες του αρχηγού της κυβέρνησης, ώστε να μπορέσει να χαράξει μια σωστή πορεία της κυβέρνησης σχετικά με τα προβλήματα του λαού. Στην πρώτη περίπτωση για να μπορέσει να κερδίσει τις εκλογές ο αρχηγός ενός κόμματος επιβάλλεται να συγκεντρώνει στοιχεία ρήτορα, να έχει την ικανότητα να επηρεάζει και ακόμη να παρασύρει τα πλήθη, να εμπνέει το ακροατήριο του και να διακρίνεται για την επικοινωνιακή δεινότητα. Αντιθέτως, ο άνθρωπος που καλείται να αναλάβει τις τύχες μιας χώρας πρέπει να συνεργάζεται αποτελεσματικά, να επιλέγει λύσεις που προωθούν το συμφέρον του τόπου, να προσαρμόζεται στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, αλλά να διακρίνεται για το θάρρος, την εντιμότητα, το ήθος και το ρεαλισμό.
Οι μεγάλες και αντίθετες με την πραγματικότητα προεκλογικές διακηρύξεις μετεκλογικά δεν πραγματοποιούνται και έτσι υποθηκεύεται το μέλλον της χώρας, συσσωρεύονται τα προβλήματα του λαού και αυξάνεται η επιφυλακτικότητα και η απογοήτευση των ψηφοφόρων απέναντι στα πολιτικά κόμματα. Η κατάσταση αυτή επιτέλους πρέπει να αλλάξει. Οι πολίτες καλούνται να απαξιώσουν τις πολιτικές δυνάμεις που λειτουργούν με ασυνέπεια και απαξιώνουν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις. Οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν μέσα από την ωρίμανσή τους. Να απορρίψουν την αοριστία και τη διχογνωμία και να τιμωρήσουν τα πολιτικά κόμματα και τους υποψηφίους, που τα εκφράζουν. Η εκλογίκευση της πολιτικής διαδικασίας και η ωρίμανση των εκλογέων μονοσήμαντα οδηγεί σε θετικές μελλοντικές εξελίξεις.
Στις σύγχρονες πολιτικές δημοκρατίες και στην ελληνική πολιτική ζωή, η διοίκηση των δημόσιων υποθέσεων στο πλαίσιο της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης οφείλει να γίνεται με την έμπνευση κάποιου οράματος, κατά την άποψη πολλών παραγόντων της δημόσιας ζωής. Είναι ανάγκη ο πολιτικός βίος να υπερβαίνει την πεζή καθημερινότητα να θέτει μεγαλόπνοους στόχους και να πραγματώνει την κοινωνική ευημερία. Κυρίως η κατεύθυνση αυτή προβάλλει πιο επιτακτική για τα κόμματα που διεκδικούν ή φέρουν τον τίτλο του προοδευτικού ή του αριστερού κόμματος. Μάλιστα πολλές φορές η έλλειψη του πολιτικού λόγου και η ανάδειξη νέων αξιόλογων πολιτικών στελεχών ερμηνεύονται ως απόρροια και συνέπεια αυτής της έλλειψης οράματος.
Υπήρξαν πράγματι κάποιες περίοδοι του πολιτικού βίου της χώρας που υπήρχε η δυνατότητα και ανάγκη κάποιου εθνικού οράματος (η ένταξη της χώρας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση, η εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης και η αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών). Σήμερα έχει εγκαταλειφθεί η άποψη ότι τα οράματα αποτελούν την κινητήρια δύναμη εξέλιξης των κοινωνιών και λειτουργίας των κομμάτων. Δε βρίσκουν απήχηση και δε συνεισφέρουν στο δημόσιο βίο. Η επίκληση πολλές φορές ενός φανταστικού, κενού και θεωρητικού οράματος αποτελεί άλλοθι για τη μη αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων. Είναι γνωστό ότι τη μεταπολιτευτική περίοδο στην Ελλάδα διατυπώθηκαν από κόμματα που άσκησαν εξουσία αόριστα κομματικά οράματα που έγιναν αντικείμενο πίστης και τελικά καλλιέργησαν το φανατισμό και έβλαψαν την κοινωνία.
Την Κυριακή, στο πλαίσιο της εκλογικής αναμέτρησης προβάλλει, ως αδήριτη ανάγκη, τα κόμματα εξουσίας που διεκδικούν την ψήφο μας να αξιολογηθούν με βάση τα προγράμματα που μας προτείνουν. Κατά πόσο είναι ρεαλιστικά, πλήρη, κοστολογημένα και με εξασφαλισμένους πόρους. Κανένα κόμμα, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει πλήρες και ολοκληρωμένο πρόγραμμα, γιατί δεσμεύονται από την επιδίωξή τους για πολυσυλλεκτικότητα και απευθύνονται σε ετερόκλητες ομάδες ψηφοφόρων. Επίσης τα κόμματα εμποδίζονται από τα μνημόνια και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Τα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων που συμμετέχουν στις εκλογές δε δίνουν πειστικές απαντήσεις στα κρίσιμα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, όπως της ανεργίας, της κοινωνικής ασφάλειας, της παιδείας και της ανάπτυξης. Αποφεύγουν να τοποθετηθούν στα μεγάλα αυτά ζητήματα, γιατί γνωρίζουν ότι οι λύσεις απαιτούν κοινή προσπάθεια, ταύτιση απόψεων, ανάληψη πολιτικού κόστους και εξασφάλιση της εμπιστοσύνης του λαού. Προτιμούν για άλλη μια φορά η εκλογική μάχη να μην κριθεί στα προγράμματα και την αξιολογική κρίση των πολιτών, αλλά στην παραπληροφόρηση και τον εκβιασμό που θα ασκήσουν σ' αυτούς.
Εμείς σαν πρώτο βήμα χειραφέτησης, έναντι αυτών των κατεστημένων πολιτικών, ας αντισταθούμε στους εκβιασμούς και τα διλήμματα και να τιμωρήσουμε αυτές τις πολιτικές δυνάμεις που διακρίθηκαν στη διάψευση των πολιτικών λόγων από τις πολιτικές πράξεις τους. Έτσι μόνο ανοίγουμε την προοπτική στο μέλλον να επιβάλλουμε σ' όλα τα πολιτικά κόμματα τη λαϊκή επιταγή και αξίωση να ανταποκρίνονται με πλήρη, ολοκληρωμένα και εφαρμόσιμα προγράμματα στις ανάγκες και τα προβλήματα της κοινωνίας και να γνωρίζουν ότι η ασυνέπεια, η υποχωρητικότητα και η ανευθυνότητά τους τιμωρούνται με την κοινωνική κατακραυγή και καταδίκη.
* Ο κ. Ζαχαρίας Δοξαστάκης είναι τέως δήμαρχος Χερσονήσου
