Χρησιμοποιώντας υλικά όπως ένα ξύλινο μανταλάκι, ένα ακουστικό από ένα παλιό τηλέφωνο και μια πλακέτα Arduino, μια ομάδα μαθητών της Γ' τάξης του Γενικού Λυκείου Κρουσώνα, υπό την επίβλεψη του διευθυντή και καθηγητή Πληροφορικής κ. Παπαδάκη Σταμάτη, κατασκεύασε μια συσκευή αναπαραγωγής σημάτων Morse. Ως γνωστόν, ο κώδικας Morse χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα το 19ο αιώνα ως το μοναδικό μέσο επικοινωνίας για μακρινές αποστάσεις.
Ο κ. Παπαδάκης αναζήτησε μια εναλλακτική διδακτική δραστηριότητα για την εισαγωγή των μαθητών στις βασικές έννοιες του δομημένου προγραμματισμού αλλά και σε εναλλακτικά προγραμματιστικά περιβάλλοντα και εργαλεία. Ο στόχος της εκπαιδευτικής δραστηριότητας που υλοποίησε ο κ. Παπαδάκης με τους μαθητές του ήταν διττός. Αφενός να διαπιστώσουν οι μαθητές πως απλά ή άχρηστα υλικά (π.χ. ένα μανταλάκι και ένα ηχείο από ένα παλιό τηλέφωνο) μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία κάποιας νέας λειτουργικής κατασκευής και αφετέρου (και αυτός ήταν ο έμμεσος στόχος) οι μαθητές αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες να μετατραπούν από καταναλωτές ψηφιακού περιεχομένου σε δημιουργούς.
Για την υλοποίηση της συσκευής χρησιμοποιήθηκε επιπλέον μία πλακέτα Arduino Uno, μία πλακέτα δοκιμών (breadboard), μία αντίσταση 10kΩ, καλώδια για τις συνδεσμολογίες καθώς και το περιβάλλον ανοικτού λογισμικού Scratch για Arduino (S4A). Το κόστος για την υλοποίηση της συσκευής δεν ξεπέρασε τα 20 ευρώ (αγορά πλακέτας Arduino Uno και breadboard, καλωδίων και αντίστασης 10kΩ).
Στην εικόνα επάνω φαίνονται μια αυθεντική συσκευή σημάτων Morse, η συσκευή την οποία κατασκεύασαν οι μαθητές καθώς και τα απλά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της.
Όπως σχολιάζει ο κ. Σταμάτης Παπαδάκης, «ο προγραμματισμός (coding), παρότι θεωρείται ως μια από τις ουσιαστικότερες δεξιότητες που θα πρέπει να κατέχει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα, αντιμετωπίζεται από τους μαθητές ως μια βαρετή δραστηριότητα. Έρευνες δείχνουν ότι ο προγραμματισμός αποτελεί, για την πλειονότητα των μαθητών, µια ελάχιστα ελκυστική δραστηριότητα. Οι μαθητές, ενώ δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για το διαδίκτυο, για λογισμικά γενικής χρήσης κ.ά., δείχνουν ελάχιστο ενδιαφέρον στην ενασχόλησή τους με τον προγραμματισμό. Οι μαθητές συχνά θεωρούν ότι η εκμάθηση του προγραμματισμού είναι δύσκολη και επίπονη διαδικασία, ενώ περιγράφουν τα μαθήματα προγραμματισμού ως υπερβολικά τεχνικά, αποκομμένα από τον πραγματικό κόσμο και στερούμενα δημιουργικότητας.
Στον αντίποδα, η εμπλοκή των μαθητών στη δημιουργία υπολογιστικών τεχνουργημάτων (computational artifacts) προετοιμάζει τους νέους για κάτι περισσότερο από τη δημιουργία καριέρας ως επιστήμονες πληροφορικής. Τους μετατρέπει σε υπολογιστικούς στοχαστές (computational thinkers) - σε άτομα, δηλαδή, τα οποία μπορούν να αντλήσουν μέσα από υπολογιστικές έννοιες πρακτικές και προοπτικές εφαρμόσιμες σε όλες τις πτυχές της ζωής τους».
Το ερώτημα που προκύπτει, σύμφωνα με τον κ. Παπαδάκη, είναι «πώς οι εκπαιδευτικοί θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν τις νέες αυτές τεχνολογικές καινοτομίες και περιβάλλοντα προγραμματισμού στο νέο ψηφιακό σχολείο, στο οποίο η επιστήμη της Πληροφορικής καταλήγει συνεχώς μειούμενη, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά;».
Να σημειωθεί ότι οι μαθητές παρουσίασαν τη δημιουργία τους ενώπιον των μαθητών και των εκπαιδευτικών του νομού Ηρακλείου στο 5ο Ψηφιακό Φεστιβάλ Ψηφιακής Δημιουργίας το οποίο υλοποιήθηκε στο Ηράκλειο την Παρασκευή 3 Απριλίου 2015.
