Στις εορταστικές εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν, όπως κάθε χρόνο, στη μνήμη της 189ης Επετείου της Ηρωικής Εξόδου της Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου συμμετείχε ο Ηρακλειώτης βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Κωστής Δαμαβολίτης.
Το επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων αποτέλεσε ο Ιερός Καθεδρικός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου το Σάββατο του Λαζάρου μεταφέρθηκε, με λιτανευτική πομπή από το Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης, η Εικόνα της Εξόδου και ο Σταυρός Ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ.
Στην πομπή συμμετείχαν ο Σεβασμιότατος Ποιμενάρχης, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ο δήμαρχος της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, οι αρχές της Ιεράς Πόλεως και της ευρύτερης περιοχής και πλήθος κόσμου. Στη συνέχεια μετέβησαν στον τάφο του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος και τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση.
Το απόγευμα στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος τελέσθηκε η ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού και αμέσως μετά ξεκίνησε η ιερά λιτανευτική πομπή, με επικεφαλής την Εικόνα της Εξόδου και τον Σταυρό ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, από τον Ιερό Ναό στον Κήπο των Ηρώων. Προηγήθηκαν μαθητικές αντιπροσωπίες των Σχολείων της Ιεράς Πόλεως, μέλη πολιτιστικών συλλόγων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας και άλλων περιοχών, φιλαρμονικές και τιμητικά αγήματα και των τριών Σωμάτων του Στρατού.
Η Ιερά λιτανεία κατέληξε, όπως κάθε χρόνο, στον Κήπο των Ηρώων, ενώπιον του Τύμβου που βρίσκονται τα οστά των πεσόντων της Εξόδου, και η τέλεση επιμνημόσυνης δέησης προηγήθηκε της κατάθεσης στεφάνων. Ακολούθησε η αναπαράσταση της ανατίναξης του Χρήστου Καψάλη.
Με λαμπρότητα και παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες, οι γιορτές Εξόδου ολοκληρώθηκαν το πρωί της Κυριακής των Βαΐων, παρουσία του προέδρου Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου, πλήθους τοπικών φορέων, αλλά και φορέων άλλων πόλεων της χώρας.
Μετά το πέρας της καθιερωμένης δοξολογίας στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος ακολούθησε, με θρησκευτική κατάνυξη και πατριωτική υπερηφάνεια, η παρέλαση μπροστά από τον Ιερό Ναό και τα κεντρικά σημεία της πόλης.
Τιμώμενη χώρα κατά το φετινό εορτασμό ήταν η Μεγάλη Βρετανία ή οποία εκπροσωπήθηκε από τον πρέσβη της στην Ελλάδα κ. John Kittmer.
"Η θυσία των ολίγων που έφερε την αλληλεγγύη στην Ευρώπη", αναφέρει σε γραπτό του μήνυμα ο βουλευτής κ. Κ. Δαμαβολίτης.
«Ορισμένα πράγματα εξυψώνονται με την πτώση τους... και παρότι η πτώση μερικές φορές είναι επώδυνη,η εξύψωση είναι τόσο μεγάλη, που όλες οι νίκες του κόσμου δεν θα μπορούσαν να πετύχουν τέτοια ύψη στην παγκόσμια ιστορία και στις καρδιές μας. Το Μεσολόγγι είναι μία πόλη που χαρακτηρίζεται ιερή, εξαιτίας της θυσίας των ανθρώπων της, μια θυσία που η ετυμολογία των λέξεων δεν αρκεί, για να σηκώσει το βάρος του νοήματος και του μεγέθους του απύθμενου βάθους.
Όσοι παραβρεθούν, όσοι περάσουν από αυτό το ιερό μονοπάτι της ιστορίας δεν μπορεί να λέγονται επισκέπτες αλλά προσκυνητές... Όποιος βρεθεί αντάμα με την συνείδηση του στον κήπο των Ηρώων δεν μπορεί να περπατήσει απλά και αμέριμνα. Πρέπει να κάνει απαλά βήματα σε αυτό το ιερό χώμα που αναβλύζει φώς και μύρο...
Και επειδή οι λέξεις πάντα θα παρουσιάζουν έλλειψη ως προς την πλήρη αποτύπωση του νοήματος, πρέπει ο προσκυνητής να γονατίσει ευλαβικά και να ψηλαφίσει τα μάρμαρα, το τοίχος, το χώμα... Εκείνο το χώμα του φοβερού παρελθόντος που δύναται να φωτίσει το σκιώδες μέλλον μας...
Σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, την Ελλάδα μας, που βολεύει πάντα για να κάνει "καθιά" η ιστορία και το έχει πάρει συνήθειο πια - ξέρει από πολιορκίες και αποκλεισμούς, τους ζει επαναλαμβανόμενα και διαχρονικά μέσα στους αιώνες, αλλάζοντας μόνο τα σκηνικά και τα κουστούμια - το βάρος της ενέργειας και τη θυσίας μένει ίδιο, το αίμα που στάζει πάνω στα λουλούδια της εξοχής πάντα το ίδιο κόκκινο. Οι εποχές αλλάζουνε αλλά το αίμα δεν χάνει στην κοκκινάδα του…
Ίδιος και ο πόνος της μάνας που χάνει ό,τι πολυτιμότερο έχει δημιουργήσει... το παιδί της… ο νόμος της δημιουργίας πάντα ο ίδιος.
Μα πιο αγνή από την θυσία των ελλήνων είναι εκείνη των φιλελλήνων που ήρθαν και άφησαν τον ανθό της νιότης τους σε αυτόν τον ιερό τόπο... Αλήθεια, πως θα ήταν η Ελλάδα μας σήμερα χωρίς τους φιλέλληνες εκείνης της εποχής; Οι στήλες που στέκουν σε αυτό τον μαγικό κήπο των Ηρώων και αναφέρονται στις θυσίες των Γερμανών, των Γάλλων των Άγγλων, των Πολωνών και τόσων άλλων θα είναι το πιο δυνατό μελάνι στην μνήμη των λαών εκείνων, των οποίων οι κυβερνήσεις σήμερα επιβουλεύονται την Ελλάδα... Μα μήπως και τότες μια χούφτα φιλότιμων ανθρώπων που μετέπειτα ονομάστηκαν φιλέλληνες δεν τάραξαν τα νερά στην αρχή και στην συνέχεια αυτή η ταραχή έγινε παλιρροιακό κύμα στην εν υπνώσει του συμφέροντος Ευρώπη, που άλλαξε τον τρόπο αντιμετώπισης των Μεγάλων Δυνάμεων για το Ελληνικό ζήτημα (;).
Η θυσία που βγαίνει μέσα από πολιορκία έχει πιο μεγάλη βαρύτητα γιατί έχει μέσα της την αγωνία του τέλους.
Άρωμα ευρωπαϊκού συνασπισμού και αλληλεγγύης ενάντια στο Ισλάμ τότε, ανάγκη, μα πιο μεγάλη ανάγκη τώρα... στη σύγχρονη απειλή του ISIS.
Όλοι οι Έλληνες θα έχουμε πάντα αυτήν την εκκρεμότητα να πάμε και να δούμε αυτή την πύλη εισόδου της αιωνιότητας, που πέρασαν οι γενναίοι στα λιβάδια του ουρανού και ξαποσταίνουν ήρεμοι πια, αφού έκαναν το χρέος τους με τον καλύτερο τρόπο για την πατρίδα... Και όλοι εμείς, που φέρουμε τα αξιώματα που μας έδωσε η πολιτεία και ο λαός, πρέπει να πάρουμε την συνείδηση μας από το χέρι και να πάμε σε αυτόν τον ιερό τόπο για να έρθουμε αντιμέτωποι με την "λιγάδα μας".... με την αναξιότητά μας... και την αλαφράδα μας σε σχέση με την βαρύτητα και την αξιοσύνη εκείνων τον ανθρώπων που επωμίστηκαν για χάρη της πατρίδας κάτι παραπάνω από το "πολιτικό κόστος" να ταπεινωθούμε, να συνετιστούμε και να διδαχτούμε από το παράδειγμα τους... για να πράξουμε τα δέοντα».
