Μία προαναγγελθείσα εξαγγελία υλοποιήθηκε και επισήμως από το κυβερνητικό επιτελείο, καθώς δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ η κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ στα νοσοκομεία με την υπογραφή των αναπληρωτών υπουργών Οικονομικών Δ. Μάρδα, Υγείας Ανδρέα Ξανθού και του υπουργού Εργασίας Παναγιώτη Σκουρλέτη.
Όπως αναφέρεται, «καταργούμε την αριθμ. Υ3Α/ΓΠ/οικ. 7829/Φ.15/1991 (ΦΕΚ 514/Β΄) κοινή υπουργική απόφαση "Καθορισμός αμοιβής εξέταστρων εξωτερικών ιατρείων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων" στο σύνολό της, όπως ισχύει και την παράγραφο 1 της αριθμ. Υ3α/ΓΠ.οικ. 88618/11.09.2002 (ΦΕΚ 1223/Β') κοινής υπουργικής απόφασης Καθορισμός αμοιβής στα Κέντρα Υγείας για τις παρεχόμενες από αυτά υπηρεσίες, όπως αυτή ισχύει. Η ισχύς της παρούσας απόφασης αρχίζει από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».
Το τελευταίο διάστημα πάντως είχε ατονήσει το μέτρο των 5 ευρώ στα νοσοκομεία και το ΦΕΚ φαίνεται ότι απλώς επισημοποίησε την απόφαση, όπως γράφει το in.gr.
Χαιρετίζουν την απόφαση οι νοσοκομειακοί γιατροί
Σε ανακοίνωση της Ομοσπονδίας νοσοκομειακών γιατρών αναφέρεται:
«Το 1991 πρωθυπουργός της χώρας ήταν ο Κων. Μητσοτάκης, υπουργός Υγείας η Μαριέτα Γιαννάκου και αναπλ. υπουργός ο Γιώργος Σούρλας.
Στις 28 Ιουνίου του 1991 δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ η πρώτη υπουργική απόφαση που επέβαλε εισιτήριο 1.000 δραχμών για την είσοδο των ασθενών στα νοσοκομεία. Η απόφαση ελάχιστα εφαρμόστηκε, μέχρι την έλευση του Ανδρέα Λοβέρδου στο υπουργείο Υγείας. Τότε, εν μέσω μνημονίων και ανθρωπιστικής κρίσης, άρχισε πογκρόμ καταδίωξης των ασθενών για να εισπραχτεί το 5ευρω. Μάλιστα ορισμένοι διοικητές το αύξησαν αυθαίρετα ακόμη και στα 20 ευρώ!
Έγιναν δεκάδες κινητοποιήσεις από τους νοσοκομειακούς γιατρούς, αποκλείοντας τα Ταμεία των νοσοκομείων και ενημερώνοντας τους ασθενείς πως δεν έχουν καμία υποχρέωση να πληρώνουν για τρίτη φορά υπηρεσίες που έχουν ήδη πληρώσει μέσω των ασφαλιστικών τους εισφορών και της γενικής φορολογίας.
Και ήγγικε το πλήρωμα του χρόνου, την 1η Απριλίου 2015 να καταργηθεί νομοθετικά το πεντάευρο.
Χαιρόμαστε ειλικρινά όταν οι αγώνες και οι προσδοκίες μας δικαιώνονται, έστω σε ζητήματα μικρού κόστους αλλά μεγάλης ηθικής και πολιτικής αξίας».
