default-image

Ο κυβερνητικός πήχης μεταξύ 1ης και 2ης ψηφοφορίας

Ελλάδα
Ο κυβερνητικός πήχης μεταξύ 1ης και 2ης ψηφοφορίας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η κυβέρνηση βάζει τον πήχη της πρώτης ψηφοφορίας στις 165 θετικούς ψήφους (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν 155 έδρες) με την προσδοκία ότι στις δύο επόμενες ψηφοφορίες κόμματα και βουλευτές θα «λειτουργήσουν με ευθύνη μπροστά σε συγκεκριμένα διλήμματα».

Η προσπάθεια του Μαξίμου και της Χαριλάου Τρικούπη στρέφεται στη ΔΗΜ.ΑΡ., καθώς απαιτείται να στηρίξει... ολόκληρη (10 βουλευτές) τον Σταύρο Δήμα ή, τουλάχιστον, το μεγαλύτερο μέρος της, εάν διασφαλιστούν ταυτόχρονα και οι θετικές ψήφοι των μισών βουλευτών των ΑΝ.ΕΛ. (12 στο σύνολό τους).

Είναι ενδεικτικό το κυβερνητικό άνοιγμα που επιχείρησε στο κόμμα του Φώτη Κουβέλη ο γραμματέας της Ν.Δ. Ανδρέας Παπαμιμίκος: «Θα τα δούμε όλα στην ώρα τους, αλλά λέμε ότι είμαστε σίγουρα ανοιχτοί σε κάθε συζήτηση», δήλωσε σε ερώτηση περί κυβερνητικής διεύρυνσης με τη συμμετοχή της ΔΗΜ.ΑΡ.

Το τοπίο σχετικά με τις ψήφους της 17ης Δεκεμβρίου εξακολουθεί να είναι θολό, καθώς τα μηνύματα που έρχονται από τους ανεξάρτητους βουλευτές είναι αντιφατικά.

Η δεύτερη ψηφοφορία την προπαραμονή των Χριστουγέννων, στις 23 Δεκεμβρίου, θα ξεδιαλύνει αρκετά το τοπίο. Εάν βρεθούν τότε 172-174 "ναι", θα δημιουργηθεί ρεύμα και με πολλές προσπάθειες μπορεί υπό προϋποθέσεις να επιτευχθεί ο στόχος των 180 βουλευτών. «Έχουμε δρόμο ακόμα», λένε οι ίδιοι παράγοντες και όλοι στην κυβέρνηση παραδέχονται ότι αυτήν τη στιγμή 180 δεν υπάρχουν.

Οι απειλές του ΣΥΡΙΖΑ

Στο "παιχνίδι" των πιέσεων δε μένουν πίσω και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με εξεταστική επιτροπή ή ακόμα και ειδικό δικαστήριο προειδοποίησε, μέσω του ΣΚΑΪ, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Μητρόπουλος όσους συμμετείχαν στην κυβέρνηση Παπαδήμου, συμπεριλαμβανομένου του υποψήφιου προέδρου της Δημοκρατίας Σταύρου Δήμα, καθώς τότε, όπως είπε, ψηφίστηκαν τα μνημονιακά κείμενα για παράδοση της κυριαρχίας της χώρας.

Η άκομψη δήλωση

Κατά το διοικητή της ΤτΕ, «η ρευστότητα μειώνεται ταχύτατα» και γι' αυτό οι βουλευτές θα πρέπει να προσέξουν τι θα κάνουν τα επόμενα 24ωρα. Για την ώρα, πέραν της φημολογίας από στόμα σε στόμα, στις τράπεζες και τα ATMs ευτυχώς δε σχηματίζονται ουρές πανικόβλητων αποταμιευτών, παρά τα όσα δήλωσε (!) προς έκπληξη όλων ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Στουρνάρας σε ομιλία του στο πλαίσιο επετειακής εκδήλωσης για τον Ξενοφώντα Ζολώτα.

Πρωτοφανής δήλωση γιατί, όταν πράγματι κάτι τέτοιο συμβαίνει εξαιτίας κρίσιμων καταστάσεων - και όχι πολιτικής σκοπιμότητας - τότε η διοίκηση της ΤτΕ φροντίζει είτε να το έχει προβλέψει, είτε να το έχει ήδη αντιμετωπίσει έμπρακτα με επιτυχία και χωρίς δηλώσεις, όπως έχει ήδη γίνει μία φορά στην κρίσιμη διετία 2010-2012, καθησυχάζοντας τους καταθέτες.

Τότε η ΤτΕ, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κινήθηκε σιωπηρά και γέμισε τις "αποθήκες" της ΤτΕ με τόσα χαρτονομίσματα όσα χρειάζονταν για να μπορεί να πειστεί και ο τελευταίος ανήσυχος καταθέτης ή αποταμιευτής ότι τα ΑΤΜs θα παρέμεναν λειτουργικά για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του, όταν και όσο ο ίδιος το χρειαστεί... Χρειάστηκε να περάσουν δύο χρόνια και να το μάθουμε πριν τις ευρωεκλογές, μέσα από μία αποκάλυψη της υποψήφιας τότε και νυν ευρωβουλευτού Μαρίας Σπυράκη στην "ΚΡΗΤΗ TV", που έκανε πάταγο πανελλήνια, ότι τα «αεροπλάνα έφερναν με τα κιβώτια χαρτονομίσματα ευρώ στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας...». (!). Οι γνωρίζοντες ξέρουν ότι και τώρα ο ίδιος μηχανισμός είναι έτοιμος να λειτουργήσει ανά πάσα στιγμή για να αποτρέψει να αναβιώσει μία τέτοια ανησυχία.

Αυτό γιατί όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και στη Φρανκφούρτη, κανείς δεν είναι πλέον διατεθειμένος να δει μπροστά του την επανάληψη ενός τραγικού λάθους, μία δεύτερη περίπτωση Κύπρου, όπου όλοι μέσα και έξω από το νησί βγήκαν χαμένοι με τρόπο ανεπανόρθωτο...

Η ΕΚΤ

Η συγκυρία μάλιστα που διάλεξε ο διοικητής της ΤτΕ να κάνει αυτή την «εμπρηστική», όπως τη χαρακτήρισαν κάποιοι τραπεζίτες δήλωση, κινείται σε απολύτως αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που υπονοείται από την "προειδοποίηση" που απηύθυνε στο ακροατήριό του. Συγκεκριμένα η ΕΚΤ φαίνεται να κερδίζει τη μάχη στο εσωτερικό της και να εξασφαλίζει ακόμα και από την Bundesbank, σύμφωνα με τις δηλώσεις, το πράσινο φως για το επόμενο βήμα στη νομισματική της πολιτική, που θα της εξασφαλίσει τη δυνατότητα να καθησυχάσει τις αγορές με αγορές κρατικού χρέους. Την στιγμή δηλαδή που η ΕΚΤ ετοιμάζεται να περάσει την "κόκκινη γραμμή" για να αποτρέψει κάθε ενδεχόμενο να ανάψουν ανεξέλεγκτες φωτιές στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα (με την Ιταλία και την Ελλάδα πρώτες στη λίστα), ο διοικητής της ΤτΕ εμφανίζεται να δηλώνει ότι τελειώνει ταχύτατα η ρευστότητα στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα.

Το ΤΧΣ, τα 11,6 δισ. και η "λάθος συμφωνία" Σαμαρά-Τσίπρα

Όλοι γνωρίζουν και περισσότερο από όλους ο ίδιος ο Γ. Στουρνάρας ότι ακόμη και τώρα, πίσω από τις ελληνικές τράπεζες, στέκεται ο "μεγαλομέτοχος", δηλαδή το ελληνικό Δημόσιο, που έχει "παρκαρισμένα" 11,6 δισ. ευρώ στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) προς άμεση διάθεση για την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, εάν και εφόσον χρειαστεί. Γι' αυτό το λόγο άλλωστε η ΕΚΤ είναι τόσο επιφυλακτική στο να αποτελέσουν τα κεφάλαια αυτά μέρος της νέας πίστωσης προς την Ελλάδα μέσω της πιστωτικής γραμμής με ενισχυμένους όρους (Enhanced Conditions Credit Line - ECCL).

Τα πλέον άσχημα σενάρια των τραπεζών έχουν προβλέψει ότι το μέγιστο που θα μπορούσε να προκύψει σε μία κατάσταση πραγματικού πανικού θα ήταν "φύγουν" περί τα 8 με 10 δισ. ευρώ. Το ΤΧΣ διαθέτει - πριν καταφτάσουν τα "μεταγωγικά" του κ. Ντράγκι - 11,6 δισ. ευρώ... Και εκτός αυτού η ΤτΕ έχει ήδη στη διάθεσή της ποσότητες χαρτονομισμάτων υπερεπαρκείς για να γεμίζουν τα ΑΤΜs για πολλές μέρες. Εδώ το περίεργο είναι άλλο. Ότι Σαμαράς και Τσίπρας, ενώ γνωρίζουν την κατάσταση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, συμφωνούν να δοθούν τα 8 από τα 11 δισ. του ΤΧΣ για την απομείωση του χρέους και ενώ ξέρουν τι ρόλο παίζουν ως "ασφάλεια" αυτά τα δισ., τελικά είναι "ασφάλεια" και για μια δική τους κυβέρνηση σε αυτή τη φάση, μπροστά σε έναν ενδεχόμενο "πανικό" των πολιτών. Κι όμως δείχνουν να προτείνουν κάτι που "πυροβολεί τα πόδια τους".

Σενάριο αλλαγής συσχετισμών στην 3η ψηφοφορία

Στο Μαξίμου ήδη αρχίζουν και εκφράζουν σκέψεις ότι μέχρι την τρίτη και καθοριστική ψηφοφορία οι συσχετισμοί μπορεί να αλλάξουν.

Το θολό τοπίο, που προκύπτει από το γεγονός ότι τελικά, σύμφωνα με τον κανονισμό της Βουλής, στην ψηφοφορία για πρόεδρο της Δημοκρατίας οι βουλευτές θα έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στον Σταύρο Δήμα και το "παρών", εξυπηρετεί τη δικομματική (και πιθανώς και το ΣΥΡΙΖΑ): Δε θα έχει να αντιμετωπίσει 121 και πλέον "όχι", που θα έβαζαν ταφόπλακα στις ελπίδες προεδρικής εκλογής, ενώ ελπίζει ότι μέχρι την τρίτη ψηφοφορία στις 29 Δεκεμβρίου οι συσχετισμοί θα έχουν αλλάξει.

Η εκτίμηση αυτή βασίζεται σε δύο υποθέσεις:

- Πρώτον ότι σημαντικός αριθμός βουλευτών των Ανεξαρτήτων Ελλήνων θα "σπάσουν" την κομματική γραμμή παρά τις δημόσιες δηλώσεις. Μετά την επιβεβαίωση πάντως χθες ότι δεν πρόκειται να έρθει νέα ρύθμιση για την προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς, αλλά το θέμα επαφίεται στον κώδικα δεοντολογίας των τραπεζών, δημιουργείται ένα ακόμη "εμπόδιο" στους βουλευτές της λαϊκής δεξιάς που θα ήθελαν να ψηφίσουν πρόεδρο της Δημοκρατίας μπροστά στον κίνδυνο οι Ανεξάρτητοι Έλληνες να μην είναι στην επόμενη Βουλή ή όσον αφορά στους ανεξάρτητους βουλευτές δεξιών αναφορών σε αναζήτηση μίας πολιτικής στέγης.

- Δεύτερον, ότι μετά και τη δήλωση του Φώτη Κουβέλη πως δε θα θεωρήσει αποστάτες όσους ψηφίσουν "κατά συνείδηση" θα υπάρξουν βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. (και μαζί τους ανεξάρτητοι αριστερών ή κεντροαριστερών αποχρώσεων) που θα επιλέξουν τη συναίνεση στην εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, ζητώντας τη διεξαγωγή εκλογών μετά την ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης (πιθανόν το Μάιο ή στα τέλη καλοκαιριού) και θα οδεύσουν προς το "Ποτάμι", στα χνάρια του Πέτρου Τατσόπουλου.

Το πρόβλημα εν προκειμένω είναι πως το Μαξίμου έχει ήδη απορρίψει τα σενάρια συμφωνίας για συναινετική ανάδειξη προέδρου και εκλογές εντός του 2015, όπως έχει επίσης κάθε λόγο να κλείνει τη συζήτηση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή ειδικού σκοπού με άλλο πρωθυπουργό (την οποία προωθούν κεντροδεξιοί ανεξάρτητοι βουλευτές και επανέφερε ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας). Για τον Αντώνη Σαμαρά η επιλογή είναι ξεκάθαρη: Εκλογή πρόεδρου Δημοκρατίας ή εθνικές εκλογές, με την ήττα να θεωρείται διαχειρίσιμη στο πλαίσιο των σεναρίων "αριστερής παρένθεσης".

Το "κλειδί" για την εκλογή - Τα «ναι», τα «όχι» και τα «ίσως»

Λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας και τα κομματικά επιτελεία σβήνουν και γράφουν ονόματα βουλευτών.

"Κλειδί" στην εκλογή του προέδρου θα αποτελέσουν οι ψήφοι των 24 ανεξάρτητων βουλευτών.

Το Μέγαρο Μαξίμου "ποντάρει" σε 165 με 168 θετικές ψήφους στις 7 το απόγευμα, όταν θα ξεκινήσει και η πρώτη ψηφοφορία στη Βουλή. Στόχος της κυβέρνησης είναι να δημιουργηθεί ένα θετικό κλίμα υπέρ της υποψηφιότητας Σταύρου Δήμα ενόψει και του 3ου γύρου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από τη μεριά του, θεωρεί τους υπολογισμούς της κυβέρνησης εκτός πραγματικότητας και εκτιμά ότι η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.

Ο Φώτης Κουβέλης ξεκαθάρισε πως δε βλέπει διαρροές από τους βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. στην ψηφοφορία για την προεδρική εκλογή. Η Κ.Ο. αποφάσισε την προηγούμενη εβδομάδα να μην ψηφίσει υπέρ του ΠτΔ, ωστόσο χθες πρόσθεσε ότι δε θα θεωρήσει «ούτε αποστάτη ούτε αργυρώνητο» όποιον βουλευτή του κόμματος ψηφίσει υπέρ του Σταύρου Δήμα.

Ερωτητικό παραμένει το τι θα ψηφίσουν στην τρίτη ψηφοφορία οι βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ.:

- Ν. Τσούκαλης

- Θ. Ψύρρας

- Ν. Φούντα.

Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, η κυβέρνηση περιμένει να ψηφίσουν υπέρ του Σταύρου Δήμα σίγουρα οι ανεξάρτητοι βουλευτές:

- Π. Μελάς

- Γ. Κουράκος

- Γ. Νταβρής

- Σπ. Λυκούδης

- Γ. Ψαριανός

- Χ. Αηδόνης.

Αντιθέτως, αυτοί που έχουν δηλώσει πως θα ψηφίσουν "όχι" είναι οι:

- Ρ. Μακρή

- Χρ. Γιαταγάνα

- Θ. Τζάκρη

- Μ. Ανδρουλάκης

- Π. Μουτσινάς

- Π. Τατσόπουλος

- Θ. Παραστατίδης

- Ο. Βουδούρης

- Β. Καπερνάρος

- Μ. Μπόλαρης

- Μ. Ιατρίδη.

Δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι θα πράξουν οι:

 - Β. Πολύδωρας

 - Γ. Κασαπίδης

 - Κ. Γιοβανόπουλος

 - Β. Οικονόμου

 - Κ. Μάρκου

Άγνωστο παραμένει το τι θα κάνουν οι δύο ανεξάρτητοι πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής:

 - Χρ. Αλεξόπουλος και

 - Στ. Μπούκουρας.

Η στρατηγική που θα ακολουθηθεί θα είναι ανάλογη με το αποτέλεσμα που θα έχει η ψηφοφορία απόψε, όπως και της ερχόμενης Τρίτης (23 Δεκεμβρίου), πριν από την τρίτη και καθοριστική ψηφοφορία.

Τι εκτιμά το Μαξίμου - Εξελίξεις παράλληλα με τις ψηφοφορίες

Στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού ανέφερε ότι «η πιο κρίσιμη ψηφοφορία είναι η Τρίτη. Εκεί οι βουλευτές θα αποφασίσουν αν θα εκλέξουμε πρόεδρο ή θα οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές με απρόβλεπτες συνέπειες. Εκεί θα δούμε ποιος θα πάρει αυτή την ευθύνη».

Αν και στο Μέγαρο Μαξίμου τα τελευταία εικοσιτετράωρα κυριαρχεί μια έντονη ανησυχία, ωστόσο εκφράζεται από πολλούς συνομιλητές του πρωθυπουργού η αισιοδοξία ότι οι συνθήκες που θα δημιουργηθούν τις επόμενες εβδομάδες, σε συνδυασμό με την επιθυμία της κοινωνίας - που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις - θα δημιουργήσουν έντονη πίεση προς τους βουλευτές ώστε να υπάρξει εκλογή του νέου προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα βουλή. Χαρακτηριστική είναι η φράση τους ότι «όλα είναι ανοιχτά».

Οι ίδιες πηγές από το Μέγαρο Μαξίμου επισήμαναν με νόημα ότι «ο πρωθυπουργός μια μέρα μετά την ψηφοφορία θα ταξιδέψει για τη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες. Στη δεύτερη ψηφοφορία ίσως να είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα.

Οι ανησυχίες στο ΣΥΡΙΖΑ

Αλλά και στο επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ πλέον επικρατεί προβληματισμός. Οι παλιότεροι υπενθυμίζουν το "κάζο" με το πρωτοσέλιδο της «Αυγής», στο φύλλο που κυκλοφόρησε το πρωί της 21ης Απριλίου και τίτλο «Γιατί δε θα γίνει Δικτατορία», ως την πιο τραγική απόδειξη ότι στην ιστορία και στην πολιτική η μόνη βεβαιότητα είναι ότι δεν υπάρχουν «βεβαιότητες».

Η βεβαιότητα που διαπερνά κάποια τμήματα της Αριστεράς ότι η Βουλή δε θα εκλέξει πρόεδρο και θα πάμε σε εκλογές, όπου, σχεδόν διά περιπάτου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχτεί σε κυβέρνηση είναι κυρίαρχη. Είναι, όμως, έτσι; Ήδη κάποια κεντρικά στελέχη βλέπουν ότι ένα κλίμα "φόβου", ιδίως στην περιφέρεια, αποδίδει καρπούς μεταξύ των πολιτών. Γεγονός που όχι μόνο στην προεδρική εκλογή, αλλά πολύ περισσότερο σε πρόωρες εκλογές, μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο. Δεν είναι αδιάφορο σε αυτά τα στελέχη ότι τις τελευταίες μέρες παρατηρείται μια σταδιακή κλιμάκωση της πίεσης και της σπερμολογίας, υπαρκτής ή και σεναριακής, τόσο από κέντρα του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού. Στο ΣΥΡΙΖΑ, έστω και καθυστερημένα, αντιλαμβάνονται ότι θα ήταν αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι οι ευρωατλαντικοί εταίροι, ελαφρά τη καρδία, θα ρισκάρουν να συμβεί έστω και ένα μικρό «ατύχημα» σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη, παγκόσμια, περίοδο. Ως γνωστόν, η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε σαν φάρσα, είτε σαν τραγωδία. Την κρίσιμη ώρα στην πολιτική, καμία συμφωνία και κανένα είδους fair play δεν ισχύει.

Τα πραγματικά ζητήματα για συγκυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση

Αντί επιλόγου, σήμερα, καθώς σε λίγες ώρες ξεκινάει η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας ή μη με ορίζοντα την 29η Δεκεμβρίου και το πιθανό σενάριο εκλογών, με τη βοήθεια ενός πολύ καλού φίλου του Γιάννη (που για την ώρα του αρκεί η χρήση του ονόματος και μόνο), βαθύ γνώστη οικονομικών αναλύσεων και συμπεριφορών αγορών και συστημάτων διεθνώς, επιτρέψτε μου μία προσέγγιση πίσω από το μέτρημα "κουκκιών" για πρόεδρο ή εκλογές.

Ο φόβος όλων και προσωπικός είναι διαφορετικός από αυτόν που επικοινωνιακά επιχειρείται αυτές τις ημέρες. Είναι μήπως το υπάρχον ελληνικό πολιτικό σύστημα μάς προσφέρει τελικά ακόμα μια πράξη "θεατρικού χαρακτήρα" και μόνο... Τότε, το μόνο που δε γνωρίζουμε είναι αν πρόκειται για έργο γέλιου ή τραγωδίας... Ας θυμηθούμε τα γεγονότα των τελευταίων 8 μηνών...

Τον Απρίλιο η κυβέρνηση εκδίδει ομόλογα με επιτόκιο 5,94% τη στιγμή που ήδη δανειζόταν από την τρόικα με 1,84% μεσοσταθμικά. Η προσπάθεια έγινε ως μια αρχή για να δημιουργηθεί ξανά η λεγόμενη "καμπύλη απόδοσης", δηλαδή η σταδιακή επαναφορά στις αγορές με όλο και φθηνότερο κόστος χρήματος, αλλά και για τις όποιες θετικές εντυπώσεις προ των ευρωεκλογών...

Εύλογη η επιθυμία της, αλλά οι διαχειριστές κεφαλαίων εντός και εκτός Ελλάδας, άνθρωποι με ιδιαίτερη ευφυΐα, γνώσεις και ψυχρή λογική στο τρόπο που σκέπτονται και δρουν, κοίταζαν άλλα σημεία στην όλη διαδικασία, όπως το τεράστιο κόστος της (από την επιτοκιακή διαφορά αλλά και τις υψηλές προμήθειες). Ή όπως το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε σίγουρα σκληρές διαπραγματεύσεις μπροστά της, τόσο για το χρηματοδοτικό κενό των 15 δισ. (έτη 2015 και 2016) όσο και για την τελική διευθέτηση του συνολικού χρέους.

Αν αυτές πήγαιναν καλά, οι αγορές θα αντάμειβαν σίγουρα τη χώρα με πολύ μικρά επιτόκια, ενώ σε αντίθετη περίπτωση, το κόστος χρήματος θα είχε εκτοξευτεί. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να πετάξουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, για να δανειστούν 2,5 δισ. με 5,94%, ενώ θα έπρεπε να συγκεντρώσουν τις προσπάθειές τους στο να δανειστούν περισσότερα με 1,84%; Αυτό ονομάζεται "misallocation of capital ή κακή χρήση κεφαλαίου"... Η εξήγηση εδώ ανήκει στο φίλο μου τον Γιάννη.

Ακολουθεί το καλοκαίρι, στο οποίο δε φαίνεται να λειτουργεί τίποτα στην κυβέρνηση, ενώ δεν ολοκληρώνεται σχεδόν καμία από τις υποχρεώσεις μας (σε επίπεδο μέτρων και αποκρατικοποιήσεων) απέναντι στους δανειστές μας.

Έρχεται ο ΕΝΦΙΑ, ένα κακοσχεδιασμένο σχέδιο φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, για τον οποίο ακόμα και οι αρμόδιοι παραδέχονται την απαράδεκτη προετοιμασία και εκτέλεσή του, η οποία με τη σειρά της προκαλεί θυμό και δυσαρέσκεια στον πολίτη... Ένα μήνα αργότερα, η κυβέρνηση ανακοινώνει την πρόθεσή της να "βγάλει" εσπευσμένα τη χώρα εκτός μνημονίου και τρόικας, χωρίς να έχει πετύχει καμία συμφωνία με τους δανειστές, χωρίς να έχει εξασφαλίσει κανένα τρόπο χρηματοδότησης των "κενών", απαιτώντας να βγάλει "εκτός παιχνιδιού" το ΔΝΤ, το μόνο μέλος της τρόικας που ζητάει επιτακτικά την απομείωση του ελληνικού χρέους. Οι αγορές μέσα σε 48 ώρες εκτοξεύουν το κόστος χρήματος στο 9% και βάζουν τέλος στα όποια σχέδια...

Ενδιάμεσα η αξιωματική αντιπολίτευση δείχνει την έλλειψη τεχνογνωσίας, προετοιμασίας, ενιαίας διαπραγματευτικής γραμμής και στρατηγικού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση της κρίσης, απαντώντας με μισόλογα και ασαφείς λεκτικές ακροβασίες στα αμείλικτα ερωτήματα. Αποκορύφωμα, η παρουσίαση στο Λονδίνο του οικονομικού τους προγράμματος μπροστά σε αντιπροσώπους επενδυτικών εταιρειών, οι οποίοι αποχώρησαν με απογοήτευση...

Η νέα πράξη στο έργο, η αιφνιδιαστική απόφαση της κυβέρνησης να επισπεύσει την εκλογή προέδρου πριν από τις γιορτές, προκαλώντας έντονες ανησυχίες στους πολιτικούς και οικονομικούς μας εταίρους. Όλη η ενέργεια του πολιτικού μας κόσμου επικεντρώνεται στο αν θα βρεθούν οι 180 ή όχι.

Την ίδια ώρα, στο μόνο που συμφωνούν πρωθυπουργός και πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι τα 11 δισ. (που έχουν μείνει στο ΤΧΣ ως μαξιλάρι ασφαλείας για την κεφαλαιακή επάρκεια του τραπεζικού μας συστήματος) να χρησιμοποιηθούν για την απομείωση του ελληνικού χρέους.

Μόνο που οι τράπεζες πρέπει να διαχειριστούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που φτάνουν τα 94 δισ. ευρώ (επισήμως) και να καθαρίσουν σταδιακά το χαρτοφυλάκιό τους. Αυτό είναι και η προσταγή της νέας εποπτικής Αρχής, που παύει πλέον να είναι η ΤτΕ, η οποία δίνει τη θέση της στην ΕΚΤ. Εξού και τα πρόσφατα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν στη Βουλή. Για να γίνει κάτι τέτοιο όμως, θα υπάρξει ζημιά που υπολογίζεται περίπου σε 45 δισ. ευρώ. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε ότι τα 11 δισ. του ΤΧΣ, με μια μικρή σχετικά μόχλευση, θα αποτελούσαν δικλίδα ασφαλείας για την πρώτη τουλάχιστον φάση του εξορθολογισμού των δανειακών χαρτοφυλακίων. Αν όμως υλοποιηθούν τα σχέδια για απορρόφηση του ποσού αυτού και χρήση του για την απομείωση του χρέους, το τραπεζικό σύστημα θα μείνει εντελώς γυμνό και εκτεθειμένο σε οποιαδήποτε κεφαλαιακή ανάγκη προκύψει. Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε και ότι τον προσεχή Μάρτη λήγει μεγάλο μέρος από τα εγγυημένα κρατικά ομόλογα που έδιναν ως ενέχυρο οι τράπεζες για να εξασφαλίσουν ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι και φυσικά οι καταθέτες (ο μη γένοιτο) είναι αυτοί που θα κληθούν να καλύψουν την όποια κεφαλαιακή ανάγκη. Και φυσικά, όσο περισσότερο αργήσει η εξυγίανση των δανειακών χαρτοφυλακίων, τόσο πιο μακριά στο χρόνο θα μετατεθεί η προσφορά χρήματος και η πιστωτική επέκταση για τις ελληνικές επιχειρήσεις που τόσο την έχουν ανάγκη.

Το να μπαίνει σε κίνδυνο η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος μέσα σε ένα τόσο εύθραυστο οικονομικό περιβάλλον είναι σαν να παίζουμε το παιχνίδι με τα αναμμένα σπίρτα σε μπαρουταποθήκη… Είναι πολύ εύκολο να φανταστούμε πόσο αδύναμη διαπραγματευτικά θα ήταν μια κυβέρνηση (όποια κι αν είναι) με εύθραυστο τραπεζικό σύστημα...

Ο δημιουργικός συμβιβασμός τόσο στο θέμα του προέδρου ή πρόωρων εκλογών, όσο και στη θέσπιση κοινών βασικών θέσεων αλλά και κοινής διαπραγματευτικής γραμμής από το σύνολο του πολιτικού κόσμου είναι το ζητούμενο και επιθυμητό την παρούσα χρονική στιγμή. Οι διαφορές και οι ιδεολογικές και πολιτικές αντιπαραθέσεις είναι υπαρκτές και δεν καταργούνται. Η χώρα όμως δεν αντέχει τη συνέχιση της τωρινής οικονομικής πολιτικής που δίνει υπερβολική έμφαση στην εσωτερική υποτίμηση (μείωση μισθών) ως μοχλό ανάπτυξης. Πρέπει να γίνει κατανοητό στους εταίρους μας ότι το παρόν πρόγραμμα έχει αποτύχει. Η μείωση μισθών δεν απέφερε αυτόματη αύξηση δραστηριότητας στους τομείς διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών. Ακόμα και η πρόσφατη αύξηση του εξωτερικού εμπορίου και η συμβολή του στο ΑΕΠ και στο εμπορικό ισοζύγιο οφείλεται κυρίως στη μείωση των εισαγωγών λόγω δραστικής περιστολής της εσωτερικής ζήτησης, καταναλωτικής και επενδυτικής. (Παρ' όλα αυτά, στην Ελλάδα του σήμερα, με τα τόσα προβλήματα, υπάρχουν πάντα φωτεινά παραδείγματα: μόνο 4 μικρές εταιρείες start up με λίγα χρόνια ζωής, που δραστηριοποιούνται στο marketing μέσω κινητών, πέτυχαν τζίρο εξαγωγών 750 εκατ. ευρώ, την ώρα που το σύνολο των εξαγωγών στον κλάδο των τροφίμων φτάνει τα 3 δισ...).

Κοινές θέσεις σε βασικά, αυτονόητα πολλές φορές σημεία είναι αυτό που προσδοκά ο πολίτης. Για τη θέσπιση ενός εθνικού προγράμματος ανάπτυξης για τα επόμενα 10 χρόνια, με βάση τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας. Για τη θέσπιση στέρεου επιχειρηματικού πλαισίου με καθορισμένη φορολογική πολιτική που θα γίνει αποδεκτή από όλες τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Κοινές γραμμές για την πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας.

Συγκεκριμένα μέτρα τόνωσης των επενδύσεων και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Τέλος, η Ελλάδα πρέπει να καταστεί σαφές στους εταίρους ότι, αν θέλουν να συνεχίσουν την ίδια σκληρή πολιτική λιτότητας, χωρίς αντισταθμιστικά αναπτυξιακά προγράμματα, θα είναι και αυτοί που θα επωμισθούν τις οικονομικές συνέπειες της αδιαλλαξίας τους!

Μια χώρα που έχει χάσει το 31% του ΑΕΠ της και έχει 1.500.000 ανέργους δεν έχει την πολυτέλεια να ανεχθεί πολιτικά "Βυζάντια" καιροσκοπικού χαρακτήρα. Απαιτεί από την πολιτική της τάξη την καλύτερη δυνατή λύση! Άμεσα! Είτε με προεδρική εκλογή, είτε με εκλογές, αλλιώς "τι είχες Γιάννη μου, τι είχα πάντα", όσο κι ο φίλος μου ο Γιάννης δέχτηκε να μοιραστεί μαζί μου κάποιες από τις οικονομικές και πολιτικές του αναλύσεις!

Του Γιώργου Σαχίνη

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News