Το Γενικό Νοσοκομείο Παίδων "Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού" επισκέφτηκε το μεσημέρι της Τετάρτης ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, κ. Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος μίλησε στους εργαζόμενους στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου. Μετά την ομιλία ακολούθησαν ερωτήσεις για τις πολιτικές εξελίξεις και τις θέσεις του ΚΚΕ, αλλά και σύντομες παρεμβάσεις που είχαν επίκεντρο τα προβλήματα που υπάρχουν στο συγκεκριμένο χώρο.
Οι ελλείψεις σε προσωπικό, νοσηλευτικό, ιατρικό και βοηθητικό, η υποστελέχωση του Κέντρου Δηλητηριάσεων που εδρεύει στο νοσοκομείο και εξυπηρετεί, όπως αναφέρθηκε, 40.000 τηλεφωνικές κλήσεις ετησίως, η έλλειψη εργοθεραπευτή στην Ειδική Θεραπευτική Μονάδα Αυτισμού (ΕΘΜΑ) ήταν μερικά από τα ζητήματα που τέθηκαν από εργαζόμενους και γονείς που έδωσαν το «παρών».
Στο πλαίσιο της επίσκεψης, συναντήθηκε με εκπροσώπους της διοίκησης του νοσοκομείου.
Αναλυτικά η ομιλία του Δ. Κουτσούμπα:
«Όπως ξέρετε το ΚΚΕ πάντα προσπαθεί να βρίσκεται κοντά στους εργαζόμενους, στους τόπους δουλειάς και ιδιαίτερα εδώ - μιας και μιλάμε για τα νοσοκομεία που είναι και ένας ειδικός χώρος όπου νοσηλεύονται ανθρώπινες ζωές, ιδιαίτερα παιδιά, με προβλήματα. Και βεβαίως αυτό το ζήτημα, να βρισκόμαστε κοντά για ενημέρωση, για συζήτηση, για προβολή των αιτημάτων, έχει να κάνει κυρίως με την αντίληψή μας για το τι κοινωνική οργάνωση χρειάζεται σήμερα, για ποιον. Για το πως τελικά, τι δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσουμε για να βγούμε από την οικονομική κρίση, από τα μεγάλα προβλήματα που βασανίζουν τον ελληνικό λαό, ιδιαίτερα τα τελευταία 6 χρόνια, τα οποία φυσικά έχουν να κάνουν και με το παρελθόν και με την πορεία, τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, σε τι σύστημα ζούμε και πως αναπτύχθηκαν και φτάσαμε στο σημείο αυτό έτσι ώστε λίγοι να κερδίζουν και οι πολλοί να χάνουν και να βρίσκονται σε κατάσταση ανέχειας, εντεινόμενης φτώχειας, υπερεκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Και αυτό που θέλουμε να κάνουμε κυρίως είναι να συζητήσουμε μαζί σας, να σκεφτείτε αυτά που λέει το ΚΚΕ, να δούμε κι εμείς πλευρές πως θα μπορέσουμε να διορθώσουμε, να βελτιώσουμε, να αναπτύξουμε τη δουλειά μας, τη δράση μας, έτσι ώστε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και στο να προβάλουμε τα αιτήματα των εργαζομένων, των γιατρών, των νοσηλευτών, του διοικητικού προσωπικού, όλων των εργαζομένων, του βοηθητικού προσωπικού των νοσοκομείων. Να προβάλλουμε τα προβλήματα που έχουν οι λαϊκές οικογένειες που φέρνουν εδώ τα παιδιά τους, που θέλουν φροντίδα. Και βεβαίως στα πλαίσια αυτά, να δούμε ποια πολιτική είναι αυτή που πρέπει να ακολουθήσει τέλος πάντων αυτός ο λαός και ο τόπος, έτσι ώστε να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για όλους.
Τα τελευταία στοιχεία του ΟΟΣΑ που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες δείχνουν ότι και άλλες οικονομίες, ισχυρές οικονομίες, κράτη της ΕΕ, άλλες ισχυρές χώρες, βρίσκονται σε πορεία ύφεσης, κρίσης ή επιβράδυνσης των ρυθμών ανάπτυξης. Και αυτό ισχύει όχι μόνο για την Ελλάδα ή την Πορτογαλία ή την Ισπανία. Και για τη Γαλλία, ισχύει και για τη Γερμανία που έχει ρυθμούς επιβράδυνσης, ισχύει και για τις ΗΠΑ, ισχύει για τη Ρωσία που επίσης επιβραδύνονται οι ρυθμοί ανάπτυξης της, ακόμα και για την Ινδία και την Κίνα που είχαν τα τελευταία χρόνια ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει αυτόματα - και αυτό είναι το ζήτημα που μας ανησυχεί - ότι οι ανταγωνισμοί, οι αντιθέσεις για το ποια χώρα, ποιοι μονοπωλιακοί όμιλοι, ποιοι επιχειρηματίες από αυτές τις χώρες θα κερδίσουν περισσότερα, θα δυναμώσουν. Θα έχουμε οξυμένους ανταγωνισμούς. Θα έχουμε αντιθέσεις που φοβόμαστε ότι μπορεί να οδηγήσουν, εκτός από οικονομικές κρίσεις και από βάθεμα της κρίσης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και σε τοπικούς, περιφερειακούς, γενικευμένους πολέμους. Άδικους πολέμους, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που δε θα είναι βεβαίως για τα συμφέροντα των λαών ούτε της Ελλάδας, ούτε των άλλων λαών της περιοχής, αλλά για τα συμφέροντα των λίγων, αυτών που έχουν συμφέρον από αυτή την κατάσταση.
Γι' αυτό λέμε ότι σε ορισμένα ζητήματα, να σκεφτεί και ο λαός μας και η νεολαία, αυτά που λέει το ΚΚΕ, γιατί τα λέει. Όπως για παράδειγμα όταν προειδοποιούσαμε ότι δε βγαίνουμε από τα μνημόνια, όπως έλεγε η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ούτε ότι μια καινούργια κυβέρνηση μετά τις προσεχείς εκλογές θα καταργήσει τα μνημόνια και θα θέσει τέλος στα μνημόνια, όπως λέει η αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες πολιτικές δυνάμεις. Γιατί τα μνημόνια ήρθαν για να μείνουν.
Μνημόνιο σημαίνει αντεργατικοί νόμοι, αντιλαϊκά μέτρα, σημαίνει «ό,τι θέλει ο επιχειρηματίας, το μεγάλο κεφάλαιο, το μονοπώλιο», για να είναι ανταγωνιστικό και για να έχει αυτό κέρδη, κερδοφορία μεγάλη συνεχώς θα μειώνει το μισθό, θα μειώνει τις παροχές προς τους εργαζόμενους, θα μειώνει την κοινωνική πρόνοια στον τομέα της Υγείας, στον τομέα της Παιδείας, στον ασφαλιστικό - κοινωνικό τομέα και μια σειρά άλλα που τα ζούμε στο πετσί μας όλα αυτά τα χρόνια. Από αυτή την άποψη θα θυμόσαστε ότι κάναμε και κριτική σε άλλες δυνάμεις όταν τους λέγαμε μην εντοπίζετε το πρόβλημα στο μνημόνιο μόνο, ότι αν φύγει το «μνημόνιο» τέλειωσε το πρόβλημα, γιατί το «μνημόνιο» μπορεί να αλλάξει και ονομασία, να αλλάξει και χαρακτήρα. Το πρόβλημα είναι τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνονται, οι αντιλαϊκοί νόμοι που ψηφίζει η ελληνική Βουλή, η ισπανική, η ιταλική και λοιπά. Γιατί και χωρίς μνημόνια, στη Γαλλία για παράδειγμα που είναι ισχυρή καπιταλιστική χώρα, στην Ιταλία, πάλι ψηφίζουν τέτοια μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους, στο λαό. Παίρνουν τέτοια μέτρα ενάντια στην Υγεία, στο δημόσιο σύστημα Υγείας, αυτό που τους έχει απομείνει κι αυτών εκεί.
Άρα λοιπόν, αυτό είναι μια γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, των κυβερνήσεών τους, ενάντια στους λαούς, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις. Και γίνεται με σχέδιο. Και γίνεται με πρόγραμμα. Και βρίσκουν ευκαιρία τώρα με την κρίση να περάσουν πιο γρήγορα όλα αυτά τα μέτρα. Προειδοποιούσαμε όταν λέγανε ότι «από το 2015 θα έχουμε μικρή ανάκαμψη, θα βγούμε από το τούνελ, θα βάλουμε τέλος στα μνημόνια, δε θα πάρουμε άλλα αντιλαϊκά μέτρα» και λέγαμε ως ΚΚΕ, προς τον ελληνικό λαό το λέγαμε, προσέξτε δεν θα γίνουν έτσι τα πράγματα. Και τώρα βλέπουμε τι συμβαίνει αυτές τις μέρες. Ετοιμάζονται για νέα μέτρα. Το πάρε-δώσε με την τρόικα -πάνε κι έρχονται τα e-mail, οι επαφές από το Παρίσι στην Αθήνα, τις Βρυξέλλες και πάει λέγοντας- αυτό δείχνει.
Θα έχουμε νέες επιπτώσεις στο κοινωνικό - ασφαλιστικό σύστημα. Για παράδειγμα, τα όρια συνταξιοδότησης, όσοι ήταν κάτω από 62 με κάποιες δυνατότητες να πάρουν σύνταξη νωρίτερα, ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, αυτό πλέον θα σταματήσει. Αυτό συζητάνε να περάσουν με νόμο. Και αυτό πλήττει οπωσδήποτε όλους τους νέους που μπαίνουν στην παραγωγή, γιατί αύριο όταν θα φτάσει η ηλικία τους δε θα έχουν σύνταξη. Πλήττει γυναίκες, εργαζόμενες γυναίκες που ευνοούνταν από αυτούς τους νόμους, από κατακτήσεις που υπήρχαν μέχρι τώρα στο ασφαλιστικό σύστημα και μπορούσαν να βγουν νωρίτερα ή να κατοχυρώσουν τη σύνταξή τους. Πλήττει συνολικά το μεγαλύτερο τμήμα αυτών των ανθρώπων, το μεγάλο τμήμα αυτών που ετοιμάζονταν ή μπορούσαν να βγουν τώρα σε σύνταξη. Το ίδιο γίνεται και με το ότι αυξάνουν τα χρόνια με τα οποία μπορεί να κατοχυρωθεί η σύνταξη, από 15 θέλουν να τα πάνε 20. Το ίδιο ισχύει και με τις πιο αυστηρές προϋποθέσεις για τη χορήγηση του ΕΚΑΣ. Κι αυτά δεν είναι γενικά και αφηρημένα στο μέλλον. Είναι μπροστά μας, τα μέτρα. Αυτή τη βδομάδα, την άλλη, θα περάσουν τα μέτρα. Και χώρια το ΦΠΑ, χώρια τα φορολογικά βάρη που επίσης με νέους νόμους, εκτός από αυτούς που έχουν ψηφίσει, θα φέρουν ή με μείωση μισθών στο δημόσιο, που ακόμα το συζητάνε και είναι ανοιχτή η ατζέντα με απολύσεις και άλλα.
Αυτά δεν είναι κινδυνολογία. Κι αυτά, αν τα λέμε προειδοποιώντας και βάζοντας συνολικά το εργατικό - λαϊκό κίνημα, το λαό, τη νεολαία να σκεφτεί γύρω από αυτά τα ζητήματα, είναι όχι για να μεμψιμοιρήσουμε, όχι για να πούμε δε γίνεται τίποτα, αλλά περισσότερο για να τονίσουμε την ανάγκη της οργάνωσης, της πάλης, της διεκδίκησης. Γιατί χωρίς αγώνα δε γίνεται τίποτα. Χωρίς να αλλάξεις συσχετισμούς δε γίνεται τίποτα. Σήμερα ήταν η στιγμή που έπρεπε, κατά τη γνώμη μας, να βρίσκονται σε κίνηση όλες οι πολιτικές δυνάμεις, όλα τα κόμματα, με τα στελέχη τους, τα μέλη τους, τους οπαδούς τους, όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα σωματεία, η ΓΣΕΕ -αν ήθελε και δεν ήταν συμβιβασμένη- η ΑΔΕΔΥ, Εργατικά Κέντρα, άλλα σωματεία, και να βρίσκονται στους δρόμους, να οργανώνουν, να συζητάνε, να ενημερώνουν τους εργαζόμενους και να διεκδικούν. Μόνο έτσι υπήρχε δυνατότητα κάπως να καθυστερήσουμε κάποια μέτρα ή να τα ανατρέψουμε, να μην τα περάσουν. Και ουσιαστικά κινητοποιείται, βλέπετε, κυρίως το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ. Και καθόμαστε και συζητάμε μήνες τώρα «τι θα γίνει, αν θα βρεθούνε οι 180 για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας». «Αν θα βρουν 121», λένε οι άλλοι, για να μην εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να πάμε σε εκλογές.
Κι εμείς λέμε ότι οι εκλογές θα γίνουν έτσι κι αλλιώς, απ' ότι φαίνεται το Μάρτιο, κάπου εκεί θα πάνε.
Το πρόβλημα είναι να σκεφτεί ο λαός τί θα λύσουν οι εκλογές. Αν είναι να λύσουν αυτό το ουσιαστικό πρόβλημα, ότι φεύγουμε από τα μνημόνια, καταργούνται όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι, ανοίγει ο δρόμος για φιλολαϊκή πολιτική, ότι «τέρμα δεν αναγνωρίζουμε αυτό το χρέος», πάμε για συνολική ανατροπή σε όφελος των λαϊκών αναγκών. Γιατί αν μπεις στη λογική «διαπραγματεύομαι το χρέος» είτε με την εκδοχή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ -του κουρέματος λίγο ή περισσότερο- είτε με τη λογική που προτείνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - επιμήκυνση του χρέους με μικρότερα επιτόκια- πάλι ο λαός θα την πληρώσει.
Δεν σου δίνουν οι δανειστές ή οι εταίροι για όλα αυτά τα ζητήματα που λένε, ούτε θα σου μειώσουν το χρέος ούτε θα στο επιμηκύνουν για να το πληρώσεις αργότερα σε βάθος χρόνου, χωρίς να σου επιβάλλουν διαρθρωτικές αλλαγές και μέτρα. Και αυτά τα μέτρα πλήττουν το λαό και με τη μια και με την άλλη εκδοχή. Να γιατί λέμε ότι ή θα πεις ότι εγώ δεν αναγνωρίζω ένα χρέος που δεν το δημιούργησε ο λαός, να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν και κατά τη γνώμη μας είναι συγκεκριμένοι αυτοί που το δημιούργησαν, έχουν όνομα, σ' αυτούς να απευθυνθεί ο ελληνικός λαός, συνολικότερα η κοινωνία. Διότι αυτοί έπαιρναν φρέσκο, ζεστό χρήμα από τα κρατικά ταμεία για να κάνουν τις επενδύσεις ή να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις, όπως είναι οι τραπεζίτες, μεγαλοβιομήχανοι κλπ. και τα έριχναν αυτά στην αγορά για να αυξάνεται η ανταγωνιστικότητά τους και η κερδοφορία τους. Και έτσι έγινε και με όλη αυτή την πορεία ιδιωτικοποίησης, εμπορευματοποίησης των πάντων, ακόμη και για τα κοινωνικά αγαθά όπως είναι η Παιδεία, η Υγεία, ο τομέας ο δικός σας, που θα έπρεπε να είναι δημόσιος, δωρεάν για το λαό, τα φτωχά λαϊκά στρώματα...
Δε μπορεί δηλαδή να μην ανησυχούμε βλέποντας ότι υπάρχουν ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό, σε γιατρούς, σε φαρμακοποιούς, σε άλλο βοηθητικό προσωπικό, ακόμη και σε τραυματιοφορείς κλπ. Υπάρχουν ελλείψεις σοβαρές και σ' αυτό το νοσοκομείο και στο διπλανό (το Αγ. Σοφία) και σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας. Αυτό γίνεται γιατί υπάρχει λειψή χρηματοδότηση, γιατί προχωράει η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση τομέων. Δε μπορεί ο γιατρός ή η νοσηλεύτρια να δουλεύει και τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, έχουν οικογένειες, είναι υποχρεωτικό μία απ' αυτές τις δυό γιορτές να την περνάει με την οικογένειά του. Δε μπορεί ο γιατρός ή ο νοσηλευτής που ασχολείται με παιδικές ζωές, με ανθρώπους, που θέλει να τους σώσει, να έχει ο ίδιος σοβαρά προβλήματα είτε οικονομικά είτε οικογενειακά. Πώς θα προσφέρει σ' αυτό το κοινωνικό λειτούργημα;
Και μιλάμε για τον 21ο αιώνα, για το 2014. Δεν είμαστε στο 1800, ούτε σε προηγούμενες δεκαετίες, πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά και το ζήτημα είναι ότι πηγαίνουμε πίσω. Δε μπορεί να έχεις ελλείψεις π.χ. σε γάζες, σε βαμβάκι, να το φέρνει ο άλλος από το σπίτι και σε άλλα τέτοια υλικά. Δεν μπορεί το Κέντρο Δηλητηριάσεων -που υπάρχει σ' αυτό το νοσοκομείο- να έχει ελλείψεις σε γιατρούς και σε ειδικότητες π.χ. φαρμακοποιούς κλπ. που αφορά επίσης έναν κρίσιμο τομέα. Ο άλλος ζει ή πεθαίνει αν δεν του δώσεις το σωστό αντίδοτο ή δε δώσεις τη σωστή διάγνωση και στη συνέχεια για να μπορέσει να σωθεί η ανθρώπινη ζωή. Είναι δηλαδή πλευρές - εσείς τα ζείτε καλύτερα από μένα γιατί είστε μέσα σ' αυτή τη διαδικασία, τα αντιμετωπίζετε τα προβλήματα- που πρέπει να βρουν το δρόμο της λύσης τους.
Είμαστε σε συνθήκες πλέον όπου η κατάσταση είναι αφόρητη.
Όταν έχεις κοντά 30% ανεργία, ο άνεργος δε μπορεί να ζήσει την οικογένειά του και του τυχαίνει μια στραβή με μια αρρώστια και δεν έχει να πληρώσει τα στοιχειώδη. Πρέπει αυτά να λυθούν-όχι μόνο με ευθύνη των διοικήσεων- συνολικότερα του κράτους, του υπουργείου, που να λύνει τέτοια ζητήματα, να μπορεί ο άλλος να έχει και τη νοσηλεία του, να έχει το φάρμακο του.
Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία δυστυχώς στο επίκεντρό της έχει τα κέρδη των λίγων, τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλίων. Δεν είναι κοινωνία που έχει στο επίκεντρό της τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και πως θα επιλύσει αυτά τα ζητήματα. Και η όλη κατεύθυνση και της κυβέρνησης και του κράτους συνολικά και όλων αυτών των μηχανισμών αλλά και των άλλων κομμάτων που βρίσκονται στην αντιπολίτευση ή στην αξιωματική αντιπολίτευση, είναι να προσπαθούν πάση θυσία να μάθουν τον ελληνικό λαό ότι πρέπει να ζει με ελεημοσύνη, με ψίχουλα εν ονόματι της ανθρωπιστικής κρίσης τώρα, που υπάρχει βέβαια σοβαρό πρόβλημα με την ακραία φτώχια. Θα πρέπει να υποταχθούμε λένε, στο να μη διεκδικούμε, να μη ζητάμε καλυτέρευση των συνθηκών δουλειάς, να μη διεκδικούμε καλυτέρευση των μισθών, να μη διεκδικούμε να μη μας παίρνουν άλλα δικαιώματα και κατακτήσεις, κυρίως να μην οραματιζόμαστε ένα σχέδιο για μια άλλη κοινωνία, που είναι απαραίτητο να γίνει, σε σύγκρουση με αυτούς που την έχουν μέχρι σήμερα που έχουν την πραγματική εξουσία, που κυβερνούν και διαφεντεύουν τις ζωές και τις τύχες των ανθρώπων. Άρα λοιπόν πρέπει να τους πούμε ότι δε μπορούμε να ζήσουμε με ψίχουλα.
Με αφορμή τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, αλλά και το νέο πολυνομοσχέδιο -δεν ξέρουμε αν θα έρθει με μορφή Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου- που ουσιαστικά θα είναι η συμφωνία με την τρόικα -αν καταληχθεί γιατί αλλιώς θα έχουμε άλλες πολιτικές εξελίξεις- θα πρέπει να βρεθούμε όλοι στους δρόμους. Η δική μας πρόταση είναι λαϊκή συμμαχία, ενότητα στους τόπους δουλειάς, με μια κατεύθυνση όμως, όχι γενικά να πάμε όπως έλεγε μια ταινία «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα», «ωραία τα λέμε αλλά μετά ο καθένας παίρνει το δρόμο του και κάνει ό,τι θέλει»… Αλλά με μια κατεύθυνση που θα στρέφεται ενάντια σε ποιο σύστημα, σε ποια συμφέροντα. Δεν θα στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των συμμάχων του, των συνανθρώπων του. Ο ένας είναι γιατρός, ο άλλος νοσηλευτής, ο άλλος έχει περισσότερο μισθό ή περισσότερη σύνταξη και ο άλλος λιγότερη, ο άλλος είναι επαγγελματίας και ο άλλος εργάτης στο εργοστάσιο. Όχι με τέτοια αντίθεση, αυτοί πρέπει να είναι όλοι ενωμένοι γιατί έχουν κοινό αντίπαλο, έχουν το μονοπώλιο, έχουν το κεφάλαιο, έχουν τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν πολιτικά και τους εκπροσωπούν στις εκάστοτε κυβερνήσεις τωρινές ή αυριανές.
Άρα πρέπει να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο με τέτοια κατεύθυνση και με συγκεκριμένα μέτρα. Θα πρέπει να κοινωνικοποιηθούν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής που θα πρέπει ο ίδιος ο λαός να τα πάρει στην εξουσία του, να τα έχει η λαϊκή - εργατική εξουσία, να γίνει η εργατική τάξη πρωταγωνιστής. Εμείς όταν λέμε ότι αυτή τη στιγμή την εξουσία, την κυβέρνηση την έχει η άρχουσα τάξη, την έχουν τα μονοπώλια, αυτοί πραγματικά έχουν την εξουσία σήμερα και απ' την άλλη μεριά η εργατική τάξη, ο λαός θα πρέπει να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, γιατί είναι απέναντι σ' αυτούς, αυτό εννοούμε. Ότι πρέπει πραγματικά να πρωταγωνιστήσει ο εργαζόμενος λαός, όποια ειδικότητα κι αν έχει, σε όποια δουλειά κι αν είναι, είτε είναι στο νοσοκομείο, είτε στο σχολείο, είτε στο εργοστάσιο, είτε στο γραφείο.
Να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων και να πάρει, να διεκδικήσει τελικά την εξουσία απ' αυτούς που την έχουν πραγματικά, δηλαδή απ' το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τους ομίλους κλπ. Γιατί μόνο έτσι θα χαραχτεί ένας άλλος δρόμος και θα μπορέσουν να λυθούν τα προβλήματα χωρίς τις δεσμεύσεις που μας επιβάλλει η ΕΕ με τη σύμφωνη γνώμη των κυβερνώντων, χωρίς λυκοσυμμαχίες και με μια ζωή που όλοι θα απολαμβάνουμε τα αγαθά της και όλοι θα είμαστε ισότιμοι και θα παλεύουμε για το δίκιο και για τις πραγματικές ανάγκες του λαού και της νεολαίας.
Είναι περιττό να πω ότι το ΚΚΕ θα κάνει ότι περνάει απ' το χέρι του και για τα προβλήματα που παρουσιάζονται εδώ στο νοσοκομείο, ώστε να λυθούν προβλήματα και χρηματοδότησης και ζητήματα που υπάρχουν με ελλείψεις, με κάθε τρόπο, ενάντια στην εμπορευματοποίηση, με τις δυνατότητες που έχουμε είτε στη βουλή είτε πιέζοντας τους υπουργούς είτε στο ευρωκοινοβούλιο, κυρίως μέσα στους αγώνες με τη δράση μας, με την πάλη μας, με την ενημέρωση του λαού και αξιοποιώντας αυτή τη μικρή δύναμη που μας έχετε δώσει. Γιατί πρέπει να πούμε ότι είναι μικρή η δύναμη που έχει το ΚΚΕ. Πιστεύουμε και είμαστε σίγουροι γι' αυτό εμείς - αρκεί να το πιστέψει και ο λαός - ότι πρέπει σ' αυτές τις συνθήκες να ισχυροποιήσετε το ΚΚΕ, να σκεφτείτε όλες τις προτάσεις του. Γιατί ένα ισχυρό ΚΚΕ από καλύτερες θέσεις θα μπορούσε να συμβάλει στην προώθηση αυτών των προβλημάτων, που και εσείς αντιμετωπίζετε και όλος ο ελληνικός λαός τα βιώνει αυτά τα χρόνια».
