Την Κυριακή, 30η Νοεμβρίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β' τέλεσε στον Ιερό Πατριαρχικό και Καθεδρικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου την χειροτονία του Θεοφ. Επισκόπου Μποτσουάνας κ. Βασιλείου. Στην Ευχαριστιακή Σύναξη και την χειροτονία του Θεοφιλεστάτου συμμετείχαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Γουϊνέας κ. Γεώργιος, Ειρηνουπόλεως κ. Δημήτριος, Λεοντοπόλεως κ. Γαβριήλ και Νουβίας κ. Νάρκισσος.
Παρέστησαν ο εντιμ. γενικός πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ. Χρήστος Καποδίστριας, Πρόεδροι ελληνικών φορέων και συλλόγων της Μ. Πόλεως, οι μοναχές που εγκαταβιούν στο μετόχι του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας εν Αθήναις, καθώς και οι οικογενείς και φίλοι του χειροτονηθέντος Επισκόπου.
Ο Μακαριώτατος, κατά την ομιλία του, με συγκίνηση είπε τα εξής:
«?θεν πρέπει ?μ?ν συντρέχειν τ? το? ?πισκόπου γνώμ?, ?περ κα? ποιε?τε? τ? γ?ρ ?ξιονόμαστον ?μ?ν πρεσβυτέριον, το? Θεο? ?ξιον, ο?τως συνήρμοσται τ? ?πισκόπ?, ?ς χορδα? κιθάρ?? δι? το?το ?ν τ? ?μονοί? ?μ?ν κα? συμφών? ?γάπ? ?ησο?ς Χριστ?ς ?δετε»
(?γίου ?γνατίου Θεοφόρου, πρ?ς ?φεσίους §4)
Θεοφιλέστατε, ?ψηφισμένε ?πίσκοπε Μποτσουάνας, κα? ?ν Κυρί? ?γαπητέ ?δελφέ, κ. Βασίλειε,
Λίγο πρ?ν τ? ?κούσιον κα? φρικτ?ν κα? ζωοποι?ν του πάθος, ? Κύριός μας ?ησο?ς Χριστ?ς ε?ς τ?ν ?γωνιώδη προσευχ? του πρ?ς τ?ν Θε?ν Πατέρα, ?που ? ?δρώτας του ?τρεχε ?ς θρόμβοι α?ματος, (Λουκ? κβ΄, 44), ?πικεντρώθηκε ε?ς τ? α?τημα τ?ς ?νότητος, μ? τ? συγκινητικ? ?κε?να λόγια: «?ρωτ? … ?να πάντες ?ν ?σι, καθ?ς σύ, πάτερ, ?ν ?μο? κ?γ? ?ν σο?, ?να κα? α?το? ?ν ?μ?ν ?ν ?σιν» (?ωάν. ιζ΄, 21). Μ? τ?ν ?διο τρόπο κα? ? Θεοφόρος ?γιος ?γνάτιος, ?ν? ?δηγόταν πεζ?ς, ?λυσοδεμένος ?π? τ?ν ?ντιόχεια στ?ν Ρώμη γι? ν? γίνει κατάβρωμα τ?ν λεόντων, ?γραφε καθ' ?δ?ν ?πευθυνόμενος στ?ς ?κκλησίες τ?ς ?φέσσου, τ?ς Σμύρνης, κα? τ?ς Φιλαδέλφειας, κα? παρακαλο?σε κα? προσευχόταν, ?ς γνήσιον ?κτύπωμα το? ?ησο?, γι? ?να θέμα, γι? τ?ν ?νότητα. Κα? τόσο πολ? ?μνο?σε κα? ?παινο?σε κα? ?πέμενε στ? θέμα α?τό, ?στε ν? πε? τελικ? ?τι: «χρήσιμον ο?ν ?στ?ν ?μ?ς ?ν ?μώμ? ?νότητι ε?ναι, ?να κα? Θεο? πάντοτε μετέχητε», (πρ?ς ?φες. §4). Προϋπόθεση δηλαδ? τ?ς μετοχ?ς κα? τ?ς κοινωνίας μ? τ?ν Θεό, ε?ναι ? διασφάλιση τ?ς ?νότητας.
Κα? παρακάτω ? γλυκύτατος α?τ?ς ?γιος, συνεχίζει κα? λέγει ?τι «α?τ?ς πο? δ?ν μετέχει τ?ς θείας Ε?χαριστίας ?περηφανε?, κα? πρ?ς ?ποφυγ? τ?ς ?περηφανείας, πρέπει ν? ?ποτασσόμεθα στ?ν ?πίσκοπο» (?νθ. ?νωτ. §5). ?ρατ? σημε?ο τ?ς ?νότητας στ?ν ?κκλησία ε?ναι λοιπ?ν ? ?πίσκοπος, ?λλ? κα? α?τ?ς ο?κοδομε? τ? μυστήριο τ?ς ?νότητος ?χι μόνος του, ?λλ? μαζ? μ? το?ς πρεσβυτέρους, το?ς διακόνους κα? το?ς πιστούς, χωρ?ς το?ς ?ποίους τελικ? «?κκλησία ο? καλε?ται», σύμφωνα μ? τ?ν γνωστ? διατύπωση το? ?γίου ?γνατίου.
?γαπητ? μου π. Βασίλειε,
?χεις, ?π? μακρ? σειρ? δεκαέξι ?τ?ν, πο? χάριτι Θεο? ?πηρετε?ς τ? παλαίφατο Πατριαρχε?ο μας, ?ποδείξει τ?ν ?φοσίωσιν κα? ?πακο?ν σου στ?ν ?λεξανδριν?ν ?κκλησία κα? τ?ν Προκαθήμενον α?τ?ς, ?π? διάφορες ?πιτελικ?ς θέσεις ?που κα? ?ν ? πρόνοια το? Θεο? σ? ?τοποθέτησε. Κα? στ? Γιοχάνεσμπουργκ, κα? στ? Κάϊρο, ?που σ?ν ?φημέριος ?πηρέτησες, ?λλ? κα? στ? Μετόχι το? Πατριαρχείου μας, στ?ν ?ερ? Να? τ?ν ?γίων ?θανασίου, Νικολάου κα? Φωτίου, ?νω Κυψέλης, ?που ?νέλωσες τ?ν ?αυτ?ν σου ?πηρετ?ν ?ς ?φημέριος κα? πνευματικ?ς, ?πέδειξες ?μπρακτα τ?ν ?γάπην κα? τ?ν πίστη σου στ?ν Θε? ?λλ? κα? στ?ν ε?κόνα Του, τ?ν ?νθρωπο, χωρ?ς διακρίσεις ?θνοτήτων, γλωσσ?ν ? χρώματος. ?λλ? κα? σ?ν γραμματέας το? Γραφείου ?κπροσωπήσεως το? Προκαθημένου το? παλαιφάτου Πατριαρχείου μας, ?πέδειξες τ?ν ?πευθυνότητα το? χαρακτ?ρος σου. Α?τ? ?μως πο? ?διαίτερα μ?ς συγκίνησε, τόσο ?μένα προσωπικ?, ?σον κα? το?ς ?γίους ?εράρχας πο? σ? τίμησαν με τ?ν τιμίαν ψήφον τους, ε?ναι ? ?ρετ? τ?ς ε?γνωμοσύνης πο? ?πέδειξας στ?ν μακαριστ?ν γέροντ? σου Μητροπολίτην Καρθαγένης κυρ?ν Χρυσόστομον, τ?ν ?πο?ον ο?δέποτε ?γκατέλειψες, ?λλ? τ?ν ?πηρέτησες μ? πραγματικ?ν υ?ϊκ?ν ?φοσίωσιν.
Κα? ?δο?, ? χάρις το? Πανάγαθου Θεο?, ?πιβλέψασα ε?ς τ?ν ?γαπ?σαν καρδίαν σου, ?νέπνευσεν τ?ν ?γιωτάτην Σύνοδον τ?ς ?λεξανδριν?ς ?κκλησίας τ? προτροπ? το? Προκαθημένου α?τ?ς ν? σ? ψηφίσει ?πίσκοπον Μποτσουάνας, θέτοντ?ς σε «?ς λύχνον ?π? τ?ν λυχνίαν», (Λουκ. ια΄, 33), ?στε μ? τ?ν ?κτινοβολίαν τ?ν ?γαθ?ν σου ?ργων ν? γίνεις πόλος ?λξεως ?νθρώπων διψώντων κα? πεινώντων τ?ν γν?σιν κα? τ?ν δικαιοσύνην το? Θεο?, ?λλ? κα? ?ρατ?ν σημε?ον ?ναφορ?ς τ?ς ?νότητος το? σώματος το? Κυρίου, τ?ς ?κκλησίας.
Ν? ξέρεις ?τι ? πατρικ? μου ?γάπη θ? ε?ναι πάντα μαζ? σου, δίπλα σου, ?πως κα? ? ?γάπη κα? ? προσευχ? τ?ν ψηφισάντων σε ?γίων ?ρχιερέων, σ? κάθε β?μα τ?ς ?ρχιερατικ?ς σου πορείας. Δ?σε στ?ν λα? τ?ς κληρωθείσης σου ?πισκοπ?ς Μποτσουάνας, θυσιαστικ?ς τ?ν ?αυτ? σου, κατεργαζόμενος τ?ν προσωπικ?ν σου σωτηρίαν, ?λλ? κα? τ?ν σωτηρίαν το? ποιμνίου σου? σ' α?τ?ν τ?ν κόσμο πο? γίνεται ?λο κα? πι? ?πάνθρωπος, γίνε κ?ρυξ τ?ς ?ξίας το? ?νθρώπινου προσώπου. ?ς χριστιανο? ?νθρωπιστ?ς ?χουμε ?ποχρέωση ν? προχωρο?με πάντα πέρα ?π? τ? ?πιφανειακό, ?που ο? ?νθρώπινες ?πάρξεις ?μαδοποιο?νται, κα? ν? ?νακαλύψουμε τ? α?θεντικ? ?νθρώπινο πρόσωπο, πο? ποτ? δ?ν ε?ναι προβλέψιμο. Στ?ν διαπίστωση τ?ς διαφορετικότητας ν? χαιρόμαστε μ? τ?ν ?κπληξη τ?ς δυνατότητας ?ξεύρεσης συνάντησης μ? τ?ν ?λλον, τ?ν διαφορετικ?, σ? πολλαπλ? ?πίπεδα, γιατ? στ?ν πνευματικ? κόσμο δ?ν ?πάρχει μονοτονία κα? πλήξη. Κα? ? ?ν Χριστ? ?νότης δ?ν φοβ?ται τ?ν διαφορετικότητα, ?λλ? α?τ? τ?ν νοηματοδοτε? κα? τ?ν ?μπλουτίζει! Α?τ?ν τ?ν ?μπνευση χρειάζεται ? σύγχρονος ?νθρωπος, κα? α?τ? ε?ναι ? καλύτερη ?εραποστολή.
Στ?ν ?πειρο το? μέλλοντος, τ?ν ?φρική, ?που ? χάρις το? μεγάλου Θεο? μ?ς ?ξίωσε ν? ?πηρετο?με, χρειάζεται «?ραμα», κα? χρειάζεται πίστη. Βαδίζουμε πολλ?ς φορ?ς ?κε? ?που δ?ν ?πάρχει δρόμος, γιατ? τ?ν δρόμο τ?ν ?νοίγεις περπατώντας. ?λλ? σ? παρακαλ?, παιδ? μου π. Βασίλειε, μ?ν διστάζεις! Στρέφοντας δίπλα στ? μονοπάτι τ? μάτια σου, θ? βλέπεις ?οράτως, ?κολουθο?ντα τ?ν Κύριον, ?πως ο? μαθητ?ς πο? πορεύονταν ε?ς ?μμαο?ς. ?τσι κα? τώρα, πο? σο? δίδει ? Θε?ς τ?ν χάριν τ?ς ?ρχιερωσύνης, σήμερα στ?ν προσωπικ? σου Πεντηκοστ?, ν? ε?σαι σίγουρος π?ς πάντα θ? ε?ναι δίπλα σου, ?νισχύων κα? ?πιστηρίζων σε, σ? κάθε α?τημα τ?ς ?γαπώσης καρδίας σου, διότι ? Θε?ς μας ε?ναι Θε?ς ?γάπης? «Θε?ς ?γγίζων ?γ? ε?μ?, λέγει Κύριος, κα? ο?χ? Θε?ς πό??ωθεν», κατ? τ?ν προφήτην ?ερεμίαν. (Κεφ. 23).
Θάρσει, λοιπ?ν Θεοφιλέστατε ?γιε ?δελφέ, γιατ? ?πηρετο?με α?τ?ν τ?ν ταπεινό Θεό τ?ς ?γάπης, α?τ?ν τ?ν Θε? πο? ?π? τ?ν ?κρηξη τ?ς ?γάπης του, ?γκατέλειψε τ?ν μακαριότητα τ?ς θεότητ?ς του κα? ?γινε ?νθρωπος ?μοιος μ' ?μ?ς, γι? ν? μ?ς ?δηγήσει ε?ς τ?ν θεϊκ? του μακαριότητα. Α?τ?ς ? Θε?ς σ? περιμένει τώρα, μέσα στ? ?για τ?ν ?γίων γι? ν? σο? χαρίσει τ?ν χάρη τ?ς ?ρχιερωσύνης.
Ε?σελθε, το?νυν, παιδ? μου Βασίλειε, ε?ς τ?ν χαρ?ν το? Κυρίου σου!
Ο Θεοφ. κ. Βασίλειος ανέφερε:
Μακαριώτατε, Πάτερ & Δέσποτα, Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία, Τίμιο πρεσβυτέριο, Χριστού Διακονεία, Αγαπητοί Παρόντες,
Δόξα αναπέμπω στον εν Τριάδι έναν Θεό που αξίωσε την αναξιότητα μου να εβρίσκομε σήμερον ενώπιον του φρικτού θησιαστηρίου για να λάβω από τα τίμια χέρια Της Μακαριότητάς Σας, τον τρίτο και υπερμέγιστο βαθμό της αρχιεροσύνης.
Αν ήταν δυνατό Μακαριώτατε, Δέσποτα θα σφάλιζα το στόμα και εν πλήρη σιγή, θα βίωνα το μυστήριο της προσωπικής μου πεντηκοστής. Όμως δεν είμαι εγώ αυτός που θα σταματήσει το έθος, ο χειροτονούμενος να απευθύνει λόγο, προ της χειροτονίας του.
Δεν θα επιχειρίσω να αναλύσω θεολογικά το νόημα της σημερινής ημέρας. Πολλοί και λογιότεροι θεολόγοι, πρό εμού, το έχουν πράξει με άριστα αποτελέσματα. Στο μόνο που θα ήθελα να σταθώ και που επιθυμώ να είναι εκείνο που θα σταθεί οδοδείκτης στην αρχιερατική μου ζωή και πορεία, είναι το υπό Του Κυρίου λεχθέν: «Ουκ ήλθον διακονειθήναι αλλά διακονείσαι».
Την ιερά τούτη ώρα όλη μου η ζωή και η εντός της Εκκλησίας πορεία μου, περνά μπροστά από τα μάτια μου. Δεν θα ήθελα να σας κουράσω με εκτενείς αναφορές σε αυτήν, ευχομαι μόνο, εν ημέρα κρίσεως, να μπορώ να αναφωνήσω: «Πάτερ, ους δέδοκάς μοι δεν απόλεσα εξ'αυτών ουδέ ένα».
Θα ήθελα να ευχαριστήσω, την ιερά τούτη στιγμή, τους ενουρανίοις θαλάμοις εβρισκομένους πνευματικούς μου πατέρας, που σήκωσαν το βάρος της ψυχής μου, εν ημέρες θλίψεων και ενδοιασμών, τον πατέρα Άγγελο Τόλια και τον μακαριστό Μητροπολίτη Πηλουσίου κυρό Καλλίνικο.
Τον μακαριστό Μητροπολίτη Καρθαγένης κυρό Χρισόστομο στα πόδια του οποίου εμαθήτευσα και ανδρώθηκα πνευματικά και που υπήρξε η αιτία να εισέλθω εις τον ιερό κλήρο του Πανσέπτου Πατριαρικού Θρόνου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Έμεινα πλησίον του, έως του τραγικού τέλους της ζωής του και είναι εκείνος που με έμαθε στη ζωή μου να μην επιζητώ επαίνους, αλλά, να προετοιμάζομαι για να ανταπεξέλθω στην σκληρότητα της ζωής.
Ακόμα, ψάχνω τα λόγια με τα οποία θα μπορούσα να ευχαριστήσω τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γουϊνέας κ. Γεώργιο. Θεωρώ, ότι, ο Θεός, μέσα στο άπειρο αυτού έλεος, έστειλε δίπλα μου έναν κατά πάντα και δια πάντα αγαπημένο αδελφό, με όλη την σημασία της λέξεως. Ο χαρακτήρας του αδαμάντινος, καθόλα ευγενής αλλά και δυναμικός προασπιστής των δικαίων του Θρόνου. Σεβασμιώτατε εύχομαι ολόψυχα όσα φανερώς και αφανώς πράξατε για την ελεεινότητά μου ο Κύριος να σας τα χαρίζει εκαντοταπλασίωνα και να είδετε την υγεία της πολυαγαπημένης σας μητέρας κ. Ανδριάνας, πλήρως αποκαταστημένη.
Να ευχαριστήσω ακόμα, την πολυαγαπημένη μου μητέρα Καλλιόπη που στάθηκε φρουρός ακοίμητος δίπλα μου, διακωνόντας πάντα χαμογελαστή μα και πικραμένη από την ζωή, που δεν της χαρίστηκε σε τίποτα. Μεγάλωσε εμένα και τα δύο αδέλφια μου, Στέλλα και Στράτο, με μεγάλο κόπο και μόχθο και άξια σήμερα ευφρένεται βλέποντας τον βενιαμίν της οικογενείας της να ανέρχεται τις βαθμίδες του Αρχιερατικού Αξιώματος.
Τον αδελφό μου και την αδελφή μου που τόσα χρόνια αθόρυβα με στηρίζουν, τα ανήψια μου που τόσο με αγαπούν και που, λόγω της οικονομικής κρίσεως, δεν μπόρεσαν σήμερα να βρεθούν ανάμεσά μας. Όλους αυτούς μαζί, τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου και πάντοτε θα προσευχομαι στο ιερό Θυσιαστήριο για την υγεία και την εν Χριστό προκοπή τους.
Τους αδελφούς Κυψελιώτες που με παρέλαβαν παιδί σχεδόν και με μεγάλωσαν μέσα στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, του Μετοχίου μας στην Κυψέλη• δεν τους ψεχνώ. Τους ευγνωμωνώ που με έκαναν να προσπαθήσω να γίνω καλύτερος από ό,τι ήμουν και πολλές φορές να ξεπεράσω ευατόν για τους διακονήσω.
Κατακλείων τον λόγο, επιτρέψτε μου να αναφερθώ στο τίμιο πρόσωπό Σας Μακαριώτατε, Πάτερ και Δέσποτα. Γνωριζόμαστε από την εποχή που νεαρός εγώ, διάκονος, φιλούσα το χέρι Σας, ως Επίσκοπον Κυρήνης. Ο χαμογελαστός χαρακτήρας Σας και η αγάπη του Γέροντος Χρυσοστόμου προς το Πρόσωπό Σας, με έκανε να Σας συμπαθήσω έτι περισσότερον. Ακόμα κρατάω φυλαγμένο το γράμμα που μου αποστείλλατε, ως Μητροπολίτης Καμερούν, και μου εξιστορούσατε την πορεία, το έργο και την αγάπη Σας για την ιεραποστολή. Εβρισκόμενος σήμερα ενώπιόν Σας, εγώ ως εψηφισμένος Επίσκοπος Μποτσουάνας και Εσείς ως Προθιεράρχης της των Αλεξανδρείων Εκκλησίας, γνωρίζοντας τον διακαή Σας πόθο για την εγκαθίδρυση σε γερά θεμέλια και την εδραίωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας στη φιλόξενη χώρα της Μποτσουάνας,
Σας υπόσχομαι ότι θα πράξω πάν δυνατόν, και αδύνατον, ώστε να μη σβήσει ποτέ το καντήλι που Εσείς ως Ο κατ'εξοχήν ιεραπόστολος, ανάψατε στην γωνία αυτή της Αφρικής. Να είναι πολλά τα έτη Σας Μακαριώτατε, να ζήσετε εν ειρήνη και η ευγνωμονούσα καρδία μου πάντα θα αναγνωρίζει στο Σεπτό πρόσωπό Σας τον άγγελο της ανεξικακίας, την πηγή της αστείρευτης αγάπης, τον στυλοβάτη της των Αλεξανδρείων Εκκλησίας και τον αγαθό και στοργικό πατέρα της Ορθοδόξου Αποστολής.
