Η απλή αναλογική υπήρξε για πολλές δεκαετίες ζητούμενο από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού εκτιμήθηκε ότι θα συμβάλλει στην πιο δημοκρατική λειτουργία της. Ωστόσο, πλέον οι αυτοδιοικητικοί καλούνται να κάνουν πράξη τη θεωρία και έχουν μπροστά τους ένα δύσκολο “παζλ” για να το λύσουν.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η κατάσταση στο Ηράκλειο, όπου οι πολλοί συνδυασμοί και η πολυδιάσπαση των εδρών στο Δημοτικό Συμβούλιο επιβάλλουν πλατιές συναινέσεις και συνεργασίες.
Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για τις δημοτικές παρατάξεις και για τις έδρες τις οποίες η κάθε μία θα έχει στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο οριστικοποιήθηκαν, έστω κι αν χρειάστηκε έρευνα για να βρεθούν μετά από τρεις ημέρες εκλογικοί σάκοι με ψηφοδέλτια και σταυρούς.
Οι 49 έδρες
Στο Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου εισέρχονται τελικά εννέα δημοτικές παρατάξεις, τα μέλη των οποίων καταλαμβάνουν τις 49 θέσεις του Δημοτικού Συμβουλίου με την ακόλουθη αναλογία:
- Η παράταξη του Γιάννη Κουράκη με ποσοστό 36,71% λαμβάνει 18 έδρες.
- Η παράταξη του Βασίλη Λαμπρινού με ποσοστό 24,12% λαμβάνει 12 έδρες.
- Η παράταξη του Ηλία Λυγερού με ποσοστό 12,16% λαμβάνει 6 έδρες.
- Η παράταξη του Γιώργου Σισαμάκη με ποσοστό 8,70% λαμβάνει 4 έδρες.
- Η παράταξη του Δημήτρη Βρύσαλη με ποσοστό 4,3016% λαμβάνει 2 έδρες.
- Η παράταξη του Ευριπίδη Κουκιαδάκη με ποσοστό 4,25% λαμβάνει 2 έδρες.
- Η παράταξη του Πέτρου Ινιωτάκη με ποσοστό 3,89% λαμβάνει 2 έδρες.
- Η παράταξη της Βαγγελιώς Σχοιναράκη με ποσοστό 3,46% λαμβάνει 2 έδρες.
- Η “Ηράκλεια Πρωτοβουλία” του Μανόλη Βασιλάκη με ποσοστό 2,41% λαμβάνει 1 έδρα.
Ενδιαφέρουσα η ποικιλία και σημαντικές οι προσωπικότητες που εξελέγησαν, αλλά δε θα πρέπει να ξεχνάμε το σημαντικό, πως ο νόμος του Σκουρλέτη δε δίνει πλέον την πλειοψηφία των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου στον δήμαρχο που εκλέγεται τη δεύτερη Κυριακή. Αντίθετα, επί ενός Δημοτικού Συμβουλίου που ήδη έχει εκλεγεί, ο δήμαρχος θα πρέπει να φροντίσει με πολλαπλές συνεργασίες να δημιουργήσει την απαραίτητη πλειοψηφία, η οποία θα του επιτρέψει να ασκήσει τα καθήκοντά του και να υλοποιήσει το πρόγραμμά του.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου έχει κατά νόμο 49 θέσεις συμβούλων και για να λειτουργεί ομαλά είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί η δεδηλωμένη, δηλαδή μια πλειοψηφία 25 υποστηρικτών της δημοτικής Αρχής.
Για την εξασφάλιση της δεδηλωμένης λοιπόν, δεν αναμένουμε μόνον προγραμματικές συγκλίσεις των παρατάξεων, αλλά στο μυαλό μας υπάρχουν και ένα σωρό άλλα παζαρέματα, τα οποία όμως δε θα αναφερθούμε κυρίως γιατί φοβούμαστε πως η πραγματικότητα... ίσως να αποδειχτεί χειρότερη.
Όσοι όμως θα πάμε στις κάλπες την Κυριακή για να εκλέξουμε τον δήμαρχο μεταξύ των κ.κ. Κουράκη και Λαμπρινού, θα πρέπει να αξιολογήσουμε και τα ακόλουθα πραγματικά δεδομένα:
Πρώτον, με την πόλωση που ήδη υπάρχει, μια συνεργασία μεταξύ τους, ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο θα εκλεγεί, πολιτικά θα πρέπει να αποκλειστεί.
Θα πρέπει λοιπόν να εξερευνήσουμε τις πιθανότητες σχετικά με το ποιος από τους δύο και κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα μπορέσει να συγκεντρώσει την πλειοψηφία των 25 συμβούλων στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Πρέπει επίσης να αποκλείσουμε την πιθανότητα για τη “Λαϊκή Συσπείρωση” του Δημήτρη Βρύσαλη, η οποία διαθέτει 2 συμβούλους, να συμμετέχει σε οποιαδήποτε πολιτική ή άλλη, έστω και προγραμματικού χαρακτήρα, συμφωνία.
Τα σενάρια:
Ας δούμε λοιπόν τα υπόλοιπα σενάρια: Αν στις εκλογές της Κυριακής εκλεγεί έναντι του Γιάννη Κουράκη ο Βασίλης Λαμπρινός, ο οποίος διαθέτει 12 συμβούλους, τότε θα πρέπει να συνεργαστεί για την πλειοψηφία εντός του Δημοτικού Συμβουλίου υποχρεωτικά, τουλάχιστον με τον Ηλία Λυγερό που διαθέτει 6 συμβούλους για να φτάσει τους 18, αλλά θα χρειαστεί τουλάχιστον και τον Γιώργο Σισαμάκη, που διαθέτει 4 έδρες φτάνοντας τους 22 και δύο ακόμη εκ των Ευριπίδη Κουκιαδάκη (2 έδρες), Πέτρου Ινιωτάκη (2 έδρες), Βαγγελιώς Σχοιναράκη (2 έδρες) και Μανόλη Βασιλάκη (1 έδρα).
Αν εκλεγεί ο Λαμπρινός
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για την περίπτωση αυτή όμως είναι πως η συνεργασία του Βασίλη Λαμπρινού με τον Ηλία Λυγερό είναι ένας υποχρεωτικός μονόδρομος, γιατί χωρίς τους 6 συμβούλους του Λυγερού και παίρνοντας ακόμη και όλους τους άλλους (σύνολο 11), ο Βασίλης Λαμπρινός δε θα μπορεί να φτάσει τον μαγικό αριθμό των 25.
Κάποιος λοιπόν ρεαλιστής αλλά και κάπως καχύποπτος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως, εκλέγοντας την Κυριακή ως δήμαρχο τον Βασίλη Λαμπρινό... υποχρεωτικά θα πρέπει να στηριχτεί στην άσκηση εξουσίας, και μάλιστα με δικαίωμα βέτο, από τον Ηλία Λυγερό... Ή ανάποδα, να σκεφτεί ότι οι 7 στους 12 συμβούλους του Λαμπρινού, που προέρχονται από τη λεγόμενη “σκληρή Δεξιά”, θα πρέπει να υλοποιούν πολιτικές από ένα χώρο που έχει σαφές και καθαρά αριστερό πρόσημο, πιο αριστερά και από τη γεωγραφική τοποθέτηση σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, μια τέτοια σύμπραξη θα έπρεπε να διαβαστεί κι αλλιώς, για το εάν και κατά πόσο με μια τέτοια Δεξιά και μερικά πρόσωπα του “δεξιού” ΠΑΣΟΚ με αντι-αριστερά σύνδρομα, θα ήταν εύκολη πολιτικά και προγραμματικά επιλογή για συνεργασία, μετεκλογικά έστω στη βάση συγκρότησης πλειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο, από την πλευρά του Ηλία Λυγερού. Ήταν, άλλωστε, και από τους βασικούς λόγους που ένα χρόνο μετά την εκλογική στήριξη του β’ γύρου, η παράταξη Λυγερού, όχι απλά έκανε άρση εμπιστοσύνης, αλλά υπήρξε και η πιο σφοδρή και ουσιαστική αντιπολίτευση στην παράταξη Λαμπρινού. Πολύ περισσότερο που στην παράταξη του Ηλία Λυγερού υπάρχουν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που, με την ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας κεντρικά χθες για στήριξη στον β’ γύρο ψηφοδελτίων σε προοδευτική κατεύθυνση, βλέπουν στην παράταξη Λαμπρινού να έχουν εκλεγεί στους 12, 7 “σκληροί” νεοδημοκράτες και στους 18 του Κουράκη μόλις και μετά βίας 2 μετριοπαθή στελέχη του ίδιου χώρου.
Αυτή όμως είναι και η μοναδική επιλογή για τον Βασίλη Λαμπρινό προκειμένου να εξασφαλίσει τη δεδηλωμένη, αν εκλεγεί...
Αν εκλεγεί ο Κουράκης
Αν όμως στις εκλογές της Κυριακής εκλέξουμε αντί του Βασίλη Λαμπρινού τον Γιάννη Κουράκη, ο οποίος διαθέτει 18 συμβούλους, τότε τα σενάρια είναι περισσότερα:
Είτε ο Κουράκης θα συνεργαστεί με τον Ηλία Λυγερό, φτάνοντας τους 24 και με τον Μανόλη Βασιλάκη ή ένα μόνον από τους άλλους, θα φτάσει ή θα ξεπεράσει τους 25 συμβούλους.
Αν δε συνεργαστεί με τον Ηλία Λυγερό και συνεργαστεί με τον Γιώργο Σισαμάκη (4), θα χρειαστεί δύο από τους άλλους για να φτάσει ή να ξεπεράσει τους 25 συμβούλους.
Αν δε συνεργαστεί ούτε με τον Λυγερό ούτε και με τον Σισαμάκη, τότε θα μπορεί με τους Ευριπίδη Κουκιαδάκη (2 έδρες), Πέτρο Ινιωτάκη (2 έδρες), Βαγγελιώ Σχοιναράκη (2 έδρες) και Μανόλη Βασιλάκη (1 έδρα) να φτάσει πάλι τις 25 έδρες.
Ανακεφαλαιωτικά λοιπόν θα λέγαμε πως, εκλέγοντας τον Βασίλη Λαμπρινό για δήμαρχο την Κυριακή, οι επιλογές είναι υποχρεωτικές για τρεις ακόμη παρατάξεις για δεδηλωμένη άσκηση εξουσίας, με τη μία υποχρεωτικά αυτή του Ηλία Λυγερού.
Αν όμως εκλεγεί ο Γιάννης Κουράκης, δίνεται στη δημοτική Αρχή η δυνατότητα μέσα από πολλαπλές επιλογές που προκύπτουν εξ αντικειμένου από την αριθμητική της υπεροχή σε εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους και χωρίς βέτο από κανέναν, να εφαρμόσει το μεγαλύτερο μέρος από το πρόγραμμά της, για το οποίο άλλωστε ψηφίστηκε και από το 36,71% του εκλογικού σώματος.
“Καλό βόλι”, λοιπόν, ό,τι κι αν επιλέξουμε, όπως συνηθίζουμε να λέμε...
